Geplaatst op

Heerlijke, rustige, doodgewone zondag

Jawel, mijn pa is thuis sinds vorige maandag maar mag niet meer met de auto rijden, dus ging ik hem tegen half twaalf ophalen in Zomergem. Kleine moeite, en dan kan hij gelukkig opnieuw gezellig bij ons zijn op zondag. Meteen gingen we ook Wolf ophalen die nog in Lovendegem bij Arwen zat.

Er werd binnen gegeten wegens de tafel aan de kleine kant, en dan installeerden we ons buiten onder de parasol. En ons pa deed zijn gewoonlijke werk met de kousen: all back to normal.

Merel wou dolgraag nog zwemmen, maar op haar eentje is daar niet zo veel lol aan. De jongens hadden eigenlijk niet veel zin, maar met blad-steen-schaar lieten ze zich toch allebei nog verschalken tot een plonsje. Het was frisjes, maar blijkbaar best nog oké.

Tegen vijf uur bracht ik mijn vader naar huis, met een klein ommetje via Meirlare, alwaar ik de daar verstopte cache nog maar eens niet vond. Zal voor een derde keer zijn.

Geplaatst op

Deftige dames in het zwembad

Vandaag hadden we niet meteen iets gepland. Goh ja, misschien dat ik vandaag dan wel al die caches in Oostakker ging ophalen.

Maar plots stond daar tegen half twaalf Poppy met haar mama: of ze mocht komen spelen. Natuurlijk datte!

Tegen twee uur waren de meisjes zich volop aan het amuseren, en bleken ze deftige dames te zijn die wel wilden poseren voor een fotoshoot.

Nog iets later zaten beide dames in het zwembad, terwijl het eigenlijk toch niet meteen zo warm was, toch? Dat kon hen blijkbaar niet deren.

Merel had meteen een zalige namiddag, Kobe deed een paar après-kamp dutjes, en Wolf, ja, die hing op zijn kamer zoals alleen een puber dat kan.

Vakantie dus ^^

Geplaatst op

Bloedheet

Serieus, dit is niet meer normaal te noemen. Net geen 42° deze namiddag, hier gewoon bij ons in de tuin. Tsja…

Deze voormiddag was ik op tegen half negen, en toen zat Wim al een tijdje in de tuin, zo blijkt. Iets later kwamen ook Michael, Wolf en Koen binnendruppelen, en nog wat later was het ontbijt van koffiekoeken, yoghurt en vers fruit geserveerd. Mathias wakker maken was makkelijker dan gedacht :-p

Tegen half een waren ze allemaal het huis uit, bleek het te warm voor iets anders dan cornflakes als middagmaal, en nog wat later zat ons zwembad alweer vol. Met pubers, deze keer.


Ik had zelf machtig veel zin om wat af te koelen in dat bad, maar aangezien het allemaal leerlingen van onze school zijn en het voor hen wel bijzonder awkward zou zijn mocht er plots een leraar in hun zwembadje zitten, heb ik dat maar gelaten. Ik heb vooral gelezen en ben op een bepaald moment naar ons kamer getrokken omdat ik daar de airco kon aanzetten.

Zodra de gasten weg waren, zo rond een uur of zes, ben ik alsnog het water ingegaan. Met mijn boek, gewoon wat gedobberd en afgekoeld. Dat was nodig.

Serieus zeg. Middernacht en nog 34°. Ugh.

Geplaatst op

Onder vrienden

Ik had al op de mini gezegd dat de Korda boys welkom waren op de Gentse Feesten, met alle plezier. En dat ze dan ook gerust mochten blijven slapen, zeker als ze hun fiets meebrachten, want parkeren tijdens de GF is niet, euh, ideaal.

Koen kwam zeker ook al, Mathias en Wim ook, en ook Michael zag het volledig zitten. De rest moest helaas werken, en de weekends waren geen optie wegens vorige zondag Tomorrowland en nu zaterdag feestje van Michael.

Toen puntje bij paaltje kwam, kwamen ze uiteindelijk al tegen de middag: Koen met Lorres grotere auto mét fiets, en Wim en Mathias met de camionette, ook met een fiets. Michael was zo zot om in dit weer anderhalf uur op de moto te kruipen, maar bon.

Er was quiche, en er was vooral ook ons zwembad, dat met die 38° verschrikkelijk goed gebruikt is. Zalig gewoon!

Tegen vier uur was er verse fruitsla, versgedraaid ijs en vlaai die Merel nog snel gemaakt had. Dik in orde!

Tegen kwart voor zeven zaten we allemaal op de fiets, tegen kwart na zeven hadden de heren al een gratis Duvel in handen. Nog wat later zaten we in Café Belfort om iets te eten, en daarna hebben we gewoon rondgelopen en zowat alles eens bekeken. Tegen half elf zijn we op Polé Polé verzeild, waar rond een uur of elf Wolf werd weggekaapt door een paar bevallige dames van de scouts.

Om half een konden we vrolijk terug fietsen, en we zijn nog blijven napraten (en afkoelen) op ons terras tot zo’n half drie, schat ik.

Fantastisch chille dag, eigenlijk, bijzonder aangenaam. Fijne gasten, die larpers.

Geplaatst op

Zwembadperikelen, deel twee

Mja, eind juni is ons nieuwe zwembad voor een paar dagen vrij intens gebruikt. Sindsdien is het weer zo wat beginnen kwakkelen, in elk geval niet goed genoeg om buiten te zwemmen.
Kobe en ik hadden wel de filter aangesloten en dat soort dingen, we checkten de pH en deden er chloor bij, maar het water werd precies vuil. En groen. En vies. En er zaten massa’s grijze muggenlarven in. Als in: honderden. Ugh. Yuck. De kat vond het zelfs drinkbaar.

Nee, niet meer bruikbaar. Ik spoelde de filter twee keer per dag uit, maar het hielp niet direct. Bon, dan maar met Kobe naar de Brico voor een “shock treatment” voor groen water. En toen, ja toen viel onze euro: wat we in huis hadden gehaald als chloor, bleek pH mini te zijn, een product om de pH te verlagen maar niet om de bacteriën en algen onder controle te houden. Zucht.

We koppelden de filter los, deden een stevige dosis “Snelle Chloor” in het water, en zagen het uur na uur opklaren. We hadden ook een handmatige stofzuiger meegebracht, waardoor we het vuil konden opzuigen. Vierentwintig uur later was het water weer helemaal helder en het chloorgehalte zoals het moest zijn. Yay!

Gisteren waren we dan gaan zwemmen in de Rozenbroeken, vandaag mocht Merel mee met Sandra en Feija naar Merelbeke voor een heuse zwemles. Sandra geeft les aan twee kinderen, maar er was er maar eentje en dus mocht Merel mee. Toen ze thuis kwamen, zijn ze snel eerst samen naar de bibliotheek gegaan, en daarna hadden de meisjes nog niet genoeg gezwommen en doken ze ons zwembadje nog eens in.

Zo blij dat het gelukt is! Ik zag het niet zitten om nog eens 6500 liter water te gebruiken en het dan weer groen te zien worden. Oef.

Geplaatst op

Zwembadperikelen

De kinderen wilden al een paar jaar een echt zwembad. Nee, niet de ingegraven soort uiteraard, daarvoor is onze tuin veel te klein. Wel het opzetzwembad met een redelijke hoogte, waarin ze ook echt konden spelen in plaats van zo’n kinderzwembadje.

Hmm. Ik wilde dat eigenlijk ook al lang, het is een van de redenen dat we een rond terras hebben, om eerlijk te zijn.

Bon, we hadden er al twee jaar eentje liggen in het tuinhuis, een van 3.66 meter diameter met zo’n opblaasrand. Renzo vond het destijds te groot en had het weggegeven. En toen zei hij dat hij zijn zwembad van 3.00 meter met opblaasrand ook ging wegdoen, want er zat een gaatje in de opblaasrand door zijn katten, en hij ging dan maar switchen naar een zwembad met buizenframe. Hah, ideaal. We legden beide zwembaden open, en Wolf besloot dat het toch dat van 3.66 mocht zijn, ondanks het feit dat dat behoorlijk vuil was en dus stevig kuiswerk vergde. Een uur later konden we beginnen vullen en was het gaatje in de opblaasrand gestopt.

Helaas…

Er bleek een gat te zitten in het grondzeil. En toen nog een. En toen… maar liefst vijf stuks, die we niet meteen dicht kregen zonder deftige stopmateriaal. Een ervan was eigenlijk zelfs een scheur, waardoor we het niet zagen zitten om het alsnog te repareren. Meh.

En omdat de kinderen echt een van 3.66 meter wilden, heb ik dan maar een buizengeval besteld bij bol. In de hittegolf eind juni, en het was nog later ook, dus pas dinsdag kunnen beginnen vullen. Het is wel de max van een ding, ik moet het toegeven.

Op woensdag was het nog behoorlijk koud, maar donderdag, toen ik thuis kwam van de repetitie voor de proclamatie, bleken er plots gewoon vijf pubers in te zitten! En terwijl ik de tuinman buitenliet, kwam er nog een zesde aanwaaien, en wat later, toen er alweer twee vertrokken waren, nog een extra exemplaar. Zalig, toch?

Allez, we weten weer wat doen qua onderhoud. Maar als ik zie hoeveel plezier ze er al van gehad hebben – ook Kobe heeft er al in gespeeld met maatje Levi, en Merel en Feija ook – dan heb ik er dat gerust voor over.

Als er iemand nu nog een exemplaar wil van 3 meter doorsnede met opblaasrand waarin een klein gaatje zit: er ligt er hier nog een te krijg.

Geplaatst op

Rhodos dag 7: bekomen

Wolf had gisteren al lachend gezegd dat hij eigenlijk wel eens wilde uitslapen. Wel, dan zorgen we daar toch voor? Ik werd wakker om negen uur, en zag dat de kleintjes al volop filmpjes aan het kijken waren; Bart en Wolf sliepen nog. In alle stilte hebben we ons aangekleed, en zijn we met zijn drietjes gaan ontbijten, tot grote verbazing van de megavriendelijke obers. Ze moesten vooral lachen toen ik zei: “Ofwel eten, ofwel slapen!”

Om even te schetsen wat de kinderen zoal eten als ontbijt, heb ik vandaag foto’s genomen. Eigenlijk viel het nog best mee. En nee, Nelly, dat is géén reden om de volgende keer dat we bij jou zijn, extra eten te voorzien!

Ook Merel liet zich niet onbetuigd, al hield ze het beperkt.

En ik? Ik nam een grote kom vers fruit met Griekse yoghurt en een rijstpapje, en een kannetje koffie. Eigenlijk ook heel beperkt, tegenover de vorige dagen.

Tegen tien uur waren we terug op de kamer en maakten we de jongens wakker. Jawel, die sliepen nog steeds… Verder zijn we in de voormiddag gewoon de kamer niet uitgekomen: een beetje bekomen van gisteren, zeker? Het leverde volgende beelden op:

Na het eten staken er plots stevige dondertorens op en begon het effectief te donderen in de verte, maar dat was dan ook ongeveer dat. Tegen half vier trokken we nog maar eens naar het zwembad, waar ik vooral liggen lezen heb, terwijl de kinderen speelden met een Brusselaartje en een paar Franstalige kinderen.

En toen was het alweer avond, en gingen we eten in the Asian Corner. Niks speciaals, een allegaartje van inderdaad Aziatische gerechten: wel lekker, maar ook niks meer dan dat. De kinderen vonden de eetstokjes wel grappig…

Daarna staken we Merel in bed, en ging ik met een Baileys op het balkon zitten luisteren naar de traditionele Griekse muziek die wat verderop werd gespeeld. De dansen ken ik al, die hoefde ik niet speciaal te zien.

En morgen zitten we de ganse dag op een boot. Als dat maar goed komt…