Omdat ik blijkbaar niet zo goed reageer op een weekendje zwaar en veel eten, ga ik jullie de details besparen van hoe ik me voel vandaag, en nog meer vertellen over afgelopen weekend.
Rond vier uur waren we dus thuis van Boudewijnpark, en Bart en de twee kleintjes wilden rusten. Merel had al getukt in de auto, en wilde nu niet echt meer slapen, maar bon. Ik had me intussen gerealiseerd dat we maar een paar kilometer van de zee zaten (vier, om precies te zijn), en wilde in dat stralende weer toch even naar het strand. Enkel Wolf wilde met me mee, en het heeft een zalig moeder-zoon moment opgeleverd.
We zijn gewoon de grote baan tot het einde gereden, en kwamen uit in Zeebrugge Bad, naast de haven. Het was net compleet eb, en ik vermoed dat er meer dan een kilometer strand lag. Zo’n eind zeg! De donkere streep groen in de verte is wel degelijk de zee, op onderstaande foto…
Wolf wilde perse met zijn voeten in het water, en ik wilde foto’s nemen, dus we stapten maar tot ginder. Een goeie honderd meter voor de waterlijn lag er al een “tussenzeetje”, zo’n strook die onder water is blijven staan. Ze was veel te lang om te omzeilen, dus heb ook ik mijn schoenen uitgespeeld, al was het misschien amper vijf centimeter diep. Wolf vond het zeewater zalig, liep in zijn onderbroek, en begon een put te graven. Het water kwam echter zó snel opzetten, dat we eigenlijk moeten vluchten zijn. We hebben zelfs nog moeten grabbelen naar onze schoenen, de handdoek en de fototas, want plots, met één golf, kwam het water drie meter verder dan ervoor. En plots was ook het tussenzeetje verbonden met de echte zee langs de zijkant, en kwam ik zelfs tot mijn knieën in het water. Maar gelàchen dat we hebben, mijn oudste zoon en ik!
De offshore windmolenbank was heel goed te zien
Maar weet iemand wat dat ding is, dat daar staat?
Daarna is hij op zestien grote passen van de waterlijn opnieuw een put beginnen graven, en na een half uur was ook die eraan voor de moeite.
We zijn anderhalf uur aan zee gebleven, en hebben er intens van genoten, mijn Wolf en ik.
