Tag: Zedelgem

Bart had me een tijd geleden gevraagd om woensdagavond 1 oktober uit te blokken in de agenda, en een babysit te voorzien. Hij had uiteindelijk de verrassing niet voor zich kunnen houden: we gingen eten in het driesterrenrestaurant Hertog Jan van Gert De Mangeleer!

Ik ben ooit al driesterren gaan eten met de schoonfamilie in het Hof van Cleve, en was toen ook serieus van mijn sokken geblazen.

Hertog Jan – de Hoeve is helemaal, maar dan ook helemaal anders. En ook weer niet. Anders als in: het restaurant is ingebed in een gigantische moestuin, er is een keuken waar je kan inkijken, en er hangt een, tsja, frisse sfeer. En gelijk? Het niveau van koken, de aandacht voor details, dat soort dingen.

We kwamen aan, en onmiddellijk wist de dame aan de receptie dat ik geen komkommer mag eten, zoals Bart bij reservatie had doorgegeven. Je krijgt namelijk bij aankomst een fris drankje, en de mogelijkheid om te gaan wandelen in die reusachtige moestuin. In dat drankje zat komkommer, en dus stond er voor mij iets anders klaar. Ik heb niet onthouden wat het was, maar het was alleszins iets bizars. En die moestuin was overigens best indrukwekkend, ja.

Daarna kregen we een tafeltje in de grote, maar ondanks dat toch gezellige zaal. Aan de zijkant zijn er grote glazen deuren naar de oude schuur (vermoed ik), waar je heel erg ijverige koks in overall kon zien rondlopen, en waar ook Gert De Mangeleer voortdurend aan het uitleggen, bijsturen, roeren en proeven was. Leuk om zien.

Bij het aperitief kwam een pleiade aan hapjes, het een al origineler en lekkerder dan het andere. Bart en ik kozen voor het verrassingsmenu van vijf gangen, en hebben het ons geen moment beklaagd.

Het eten trachten te beschrijven zou het oneer aandoen, en dus ga ik dat ook niet eens proberen. Maar het is wonderlijk hoe je blijkbaar iets kan maken dat eerst volop naar rode biet smaakt, en waar pas na een paar seconden een serieuze smaak van zoethout bij komt. Of hoe ongelofelijk mals Wagyurundsvlees is. Of hoe hemels iets met gelakte paling en gerookte ham kan smaken. Bart en ik zaten regelmatig met halfopen mond naar elkaar te kijken, in een poging uit te drukken hoe lekker iets was.

Na het dessert kwam bij de koffie nog een snoepkar langs, en ik heb me serieus moeten inhouden bij al die ‘friandises’. Ik had namelijk meer dan genoeg gegeten, maar zat niet ‘poefedik’, en het zag er allemaal even smakelijk uit.

Is het voor herhaling vatbaar? God ja! Maar we zullen er toch eerst nog even voor moeten sparen. Want de rekening was evenredig met het eten, jammer genoeg. Ik had in elk geval een ronduit zalige avond.

Dank u, liefje!