Marketing
Eind augustus was ik met de directie op workshop marketing gegaan, vandaag zaten we een eerste keer samen om dat te bespreken. We hebben een goeie USP, maar er is duidelijk nog veel werk, en we moeten die echt veel sterker gaan uitbouwen.
We willen een groene school zijn met oog voor duurzaamheid, vooral op vlak van leren dan. Ja, er zijn al veel dingen veranderd, zoals het feit dat er al enige tijd geen frisdrank meer is in de eetzaal, alleen nog kraantjeswater en van die smaakjeswaters. En nu is dat ook het geval in de automaten, tot ontzetting van sommige leerlingen. We verkopen ook geen snoeprepen meer als dessert, maar er zijn zelfgebakken mueslikoeken te krijgen, en die zijn ferm lekker. En er is nu ook in de kleine speeltijd fruit te koop, en van die kerstomaatjes en zo.
Er is ook een werkgroep duurzaamheid, en die zijn bezig om echt voor duidelijke gescheiden vuilbakken te zorgen en dat soort dingen. Maar zolang er bijvoorbeeld nog steeds niet op elke radiator een knop staat en dat ding dus niet uit te schakelen is, of het feit dat we de ramen moeten openzetten voor verluchting, ook in volle winter, is er echt nog wel genoeg werk. Veel daarvan is gewoon een budgettair probleem, en zal ook niet zo snel opgelost geraken.
Directie is dus wel mee, wat dat betreft, en ook bijvoorbeeld dat we aan de perceptie van onze school moeten werken. De feiten mogen er dan zijn, als de perceptie niet volgt, ben je daar niks mee.
Maar bon, eerst gaat onze adjunct in ouderschapsverlof voor vier maanden, en dus gaan we ergens in maart hiermee verder. Zucht. Maar de wil is er al, en dat is al iets.
Workshop Marketing
Ergens eind mei vroeg mijn directie of ik alsjeblief mee wilde gaan naar een nascholing over marketing en rebranding: hoe zet je je school in de markt, hoe lok je nieuwe leerlingen, hoe maak je van je school een sterk merk?
Aangezien ik daar volop mee bezig ben en daar ook voor betaald word, zag ik dat wel zitten, ja. En dus zat ik van een tot half vijf op het Lyceum voor wat een zeer interessante uiteenzetting werd.
Conclusie: we zijn goed bezig, maar er is nog veel werk aan de winkel. We hebben ons merk, onze huisstijl, ons Unique Selling Proposition, maar we moeten alles nog veel verder doordrijven, en vooral meer zichtbaar maken.
Ik was vooral blij dat mijn directie er ook bij was, zodat ze het ook eens van een ander hoorden. Veel dingen waren nieuw voor mij, maar sommige dingen zeg ik al jaren, waarop er dan zeer twijfelend en weigerachtig gereageerd wordt. Awel: néh!
Nu nog in praktijk brengen…
EVA foam workshop
Het lag al maanden vast: vandaag zou Danny ons een heuse workshop rond het werken met EVA foam geven. Ons zijnde de Vossen, mijn groepje LARPdames met wie ik al jaren samenspeel. En EVA foam, dat is een soort van yogamattenmousse die je perfect kan bewerken en beschilderen tot het eruit ziet alsof je een pantser, botten, een dierenkop of wat je ook maar kan bedenken, aanhebt. Alleen moet je dus weten hoe je dat doet, en dat is wat Danny ons vandaag ging leren bij hem thuis in zijn garage in Antwerpen.
We hadden om elf uur afgesproken, en dus draaiden we ongeveer allemaal tegelijk om half twaalf Danny’s straat in. Wolf was ook mee: de dames hadden geen bezwaar, en dit is een activiteit die hij nog wel aankan, omdat het ook veel zitten en kijken is, en hij tussendoor kan gaan liggen.
Sabrina zou Sabrina niet zijn, als ze niet de perfecte gastvrouw speelde, zelfs op verplaatsing. Ze palmde meteen de keuken van Danny en Els – die helaas niet kon blijven wegens andere verplichtingen – in, en er was nog warme citroencrumble met uiteraard verse koffie, waarvoor we Danny’s senseo plunderden. Hij bekeek het met welgevallen en knikte instemmend.
Daarna trokken we met zijn allen richting de kelder, waar we besloten om allemaal als startobject een bracer te maken, een onderarmbeschermer. We werden ingewijd in de geheimen van het patroontekenen, snijden, verhitten, frezen, schuren, dremelen, plakken, versieren, plastidippen, verven… en zagen dat het goed was. Dat het stoffig was, veel werk, maar ook ongelofelijk leuk.
Tussendoor was er catering van Sabrina: een courgettesoep, en dan iets met heel veel groenten, zalm, maar ook Italiaanse ham, balsamicocrème, tomaat, mozzarella… Italiaans dus, en zeer lekker! En als dessert frisse watermeloen met munt en, jawel, balsamico.
Het ontlokte Danny de uitspraak: “Goh, da’s toch heel anders dan met de mannen: die komen hier toe met een bak bier en een zak chips…” Tsja, wij weten ook waarom de Vossen de beste zijn.
Tegen half zes ruimden we op, en Wolf en ik moesten ons nog opjagen: het was een uur rijden, we moesten nog douchen en eten, en tegen zeven uur moesten we alweer weg, naar De Haan.
En ja, er moet nu hier dringend een deftige dremel gekocht worden. Dat is vanzelfsprekend, toch?
366 – 21 maart 2016 – fotografieworkshop
