“Wolf óók mondje afkuisen! So! Finke jonges!”
Negen jaar
Negen jaar is hij al, die oudste van me. Ik kan me nog met moeite de bevalling voorstellen, om eerlijk te zijn. Of een leven zonder kinderen, zoals negen jaar geleden.
Soit, met een zieke mama en papa kwam Wolf vandaag niet ver. Zijn zwembadfeestje was afgezegd, maar gelukkig mocht Marthe wel komen spelen, terwijl Bart sliep en ik in de zetel lag.
Hij kreeg twee gezelschapsspelletjes, waarmee hij bijzonder blij was, en die we dan maar meteen hebben gespeeld. Konijnenkotten, nu vraag ik u! Al was het maar omdat die twee me steevast nogal grondig versloegen. Meh.
Er werd bijzonder veel gegiecheld, gespeeld, onnozel gedaan, nog meer gegiecheld, koekjes en lekstokken gegeten, en tegen half zes was half zieke oma daar, die zo’n medelijden had met haar arme kleinzoontje, dat ze pannenkoeken kwam bakken zodat hij nog iets aan zijn dag had. Marthe bleef uiteraard ook pannenkoeken eten, en samen hebben die vier kinderen nogal wat naar binnen gespeeld. Kleine vreetmonsters!
Maar Wolf vond, toen ik hem in bed stak, dat hij een heel fijne dag had gehad. En dat cadeautje van mij, en die taart, en dat feestje, dat ging nog wel eens lukken, geen probleem. En hij vond zijn oma superlief, dat ze zo speciaal voor hem was afgekomen, ook al was ze ziek. Bij deze nog eens bedankt, ma!
En ik?
Ik heb die dag een halve pannenkoek gegeten, en hem er ’s avonds van pure vermoeidheid weer uitgekotst. Griep, ’t is een smerig beestje.
365 – 12 februari
Jarige Wolf met zijn twee favoriete vrouwen.
LOL!
Toen ik daarstraks Wolfs afwezigheid op de muziekles zaterdag wilde doorgeven via de site van de academie, moest ik blijkbaar niet alleen de startdatum van zijn afwezigheid invullen, maar blijkbaar ook de einddatum. Normaal gesproken krijg je dan een droge melding in de stijl van: “Niet alle verplichte velden zijn ingevuld. Gelieve na te kijken”.
Deze site pakt het iets… awel ja, Gentser aan, naar mijn mening. Ik moest echt lachen.
Lezen
Wolf leest niet graag.
U leest het goed.
De zoon van Bart en Gudrun, die elk een bibliotheek verslonden hebben, leest niet graag.
Ik vermoed dat het een beetje een vicieuze cirkel is: in de meeste zaken, en dus ook op kennisniveau, zit hij een beetje voor. Qua lezen zit hij op AVI 6, normaal niveau voor een derde leerjaar dus. De boeken die op zijn niveau geschreven zijn, vindt hij meestal een beetje kinderachtig, maar boeken voor oudere kinderen bevatten dan vaak te veel moeilijke woorden, zowel qua begrip als qua leesniveau, en dus gaat het te traag en haakt hij af.
Zucht.
Ik weet dus niet hoe ik hem aan het lezen moet krijgen, want hij doet het met tegenzin. Soms heeft hij een boek vast uit de bibliotheek dat hij wél boeiend vindt, en dan leest hij het in één ruk uit, en wil hij ’s avonds in zijn bed blijven voortlezen.
Iemand enig idee hoe we dit oplossen? Want ik, ik weet het niet zo goed meer. En ken te weinig van kinderboeken om hem de juiste aan te raden.
365 – 7 januari
Wolf met zijn nieuwe spel dat hij gekregen heeft van peter Koen.
Kerstrapport
Vakantie, en dus tijd voor een rapport. Ik ben wel tevreden, ja. We onthouden dat zijn wiskunde prima is, dat zijn Nederlands wel oké is, en dat ook WO deftig is. Over die godsdienst, daar gaan we het niet over hebben, laat dat duidelijk zijn.
We onthouden vooral ook een paar werkpuntjes: zijn schrift, zijn gevarieerd lezen, en vooral ook zijn vergeetachtigheid. Tsja…
366 – 18 december
Warhoofd
Wolf, dat is al even hard een warhoofd als ikzelf. Ooit gaat die eens zijn eigen hoofd vergeten, ik zeg het u.
Op school is hij om de haverklap zijn muts, wanten, sjaal, drinkbekers, en eigenlijk ook al de rest kwijt. In de herfstvakantie is hij twee nachten op kamp geweest. Ik ben bij het afhalen ook al meteen door de zak met verloren voorwerpen gegaan: twee onderhemden, een Tshirt, zijn laarzen, een onderbroek, zijn pillamp, en toen was hij blijkbaar ook nog zijn scoutshemd kwijt (dat intussen gelukkig is uitgekomen, hij krijgt er maar één per seizoen). Zijn tweede winterjas, een uitstekend exemplaar, is hij intussen al een tijdje kwijt, op diezelfde scouts. Zucht.
Maar vandaag was het weer een topper. Zoals elke woensdag zet ik hem om half twee af in Evergem aan de muziekschool. Op een drafje loopt hij naar binnen, terwijl ik alweer verder rijd. Ik ga nog om brood en dat soort dingen, en ben tussen tien voor twee thuis. Ik hoor nog net mijn GSM, die op tafel was blijven liggen, overgaan. Blijkbaar al voor de derde keer, dus ik bel terug naar het nummer dat ik niet ken. Een onbekende vrouw neemt op: “Ha ja mevrouw, ik werk op het MUDA, dat naast de academie in Evergem ligt. Uw zoontje staat hier half in paniek, want er is vandaag geen muziekles, er is studiedag.”
Wolf was dat compleet vergeten, en had dus het geluk dat er een vriendelijke kuisvrouw rondliep. En ook nog een chance dat hij mijn GSMnummer uit het hoofd kent, of hij had daar anderhalf uur in de vrieskou gestaan.
Ik ben hem uiteraard onmiddellijk weer gaan ophalen. En heb hem zachtjes uitgemaakt voor kieken en kalf. Waarop hij deemoedig het hoofd boog, en mij met een grijns gelijk gaf.
Warhoofd!
Dokter
Deze keer niet voor mezelf, maar voor Wolf. Hij heeft namelijk al lang last van een soort uitslag, met behoorlijk wat jeuk. Niet dat je er veel van ziet, maar als je erover wrijft, voel je een soort kleine boebeltjes. Vroeger had hij dat ook, maar dan enkel op zijn onderrug, op het stuk dat altijd bloot komt in de winter als ze op hun hurken zitten, hoeveel laagjes kleren je hen ook aantrekt. Een soort koudebrand dus.
Nu was het uitgebreid: zijn onderarmen, zijn bovenbenen, zijn ribben, en zelfs een beetje op zijn buik. Bizar. Ik wreef hem al een tijdje in met cold cream, maar dat bleek niet echt te helpen.
Dokter dus. Die keek, en zei dat het een extreem droge huid was door onder andere de kou. Ze raadde aan om niet al te vaak, en zeker niet te heet te douchen, niet voor het blaasvuurtje in de badkamer te gaan staan, en een speciale niet-uitdrogende zeep te gebruiken. En een speciale lotion en antihistamine voor een tijdje.
Ik hoop maar dat hij ervan af geraakt, want hij heeft er vooral last van als hij gaat slapen.