Lieve Wolf
veertien ben je geworden vandaag, en zeggen dat je het niet gemakkelijk hebt, zou een understatement zijn. Die rug van jou is allesbepalend, namelijk. Gisteren zei je het nog: je rug doet nu eigenlijk evenveel pijn als toen je in het ziekenhuis werd opgenomen. Alleen ben je de pijn intussen gewoon, en heb je een zeker defaitisme ontwikkeld. Er valt namelijk niks aan te doen, voor zover we weten. Over twee weken gaan we terug naar de specialist, en dan moet er echt iets gebeuren qua pijnkliniek of zo, dit kan gewoon niet langer. Je bent per slot van rekening nog maar veertien, en wil niks liever dan je te kunnen gedragen als een gewone veertienjarige.
Wat gepuber betreft, doe je dat eigenlijk wel hoor. Je kan serieus last hebben van humeurschommelingen, doet de ene moment ongelofelijk onnozel met je broer en zus, en je doet niets liever dan van die kleine plagerijtjes en pesterijtjes, met zo’n blink in je ogen die ik herken van je papa en je nonkel. Aan de andere kant ben je soms heel erg matuur, en ik denk dat dat vooral komt door de pijn. Ik kan jou gerust behandelen als een zestien- of zelfs achttienjarige. Vorige week viel je op een bepaald moment nog uit tegen me, deels terecht trouwens, en later kwam je je verontschuldigen voor je reactie. Ik was verbaasd en bewonderde je ook wel: ik ken niet veel veertienjarigen die dat zouden doen.
Je volwassen gedrag zorgt er trouwens ook voor dat je geaccepteerd wordt door mijn vrienden: vrijdag beginnen we met een Dungeons and Dragons campaign onder Jesse, met Cody, Emma en Wim, allemaal 23. Ik vind het fantastisch dat ze mij als ouwe doos erbij gevraagd hebben, maar ik vind het nog veel wijzer dat ze ook jou, een snotjong van 14, erbij willen. En nee, het is geen kwestie van package deal, of dat ik erop aangedrongen heb, Jesse heeft dat zelf gevraagd. Dat zegt genoeg over jouw houding.
Verder is het ongelofelijk leuk om te zien dat je een lief hebt, en hoe je met haar omgaat. Op 13 maart is het gewoonweg een jaar (het is wel even uit geweest in de grote vakantie, maar bon) en ik vind dat mega schattig. Morgen ga je de hele namiddag naar daar, voor je verjaardag. Het helpt natuurlijk wel dat ze de dochter is van twee collega’s, want anders zou ik je dat nooit zomaar toestaan, je bent per slot van rekening nog maar 14, en zij momenteel nog maar 13 zelfs. Vorige week kwam je bij mij: “Zeg mamaaaaa? Mag ik iets kopen online? Voor Arwen haar Valentijn?” Ik vroeg wat je in gedachten had, en dan hebben we samen uitgezocht wat zij leuk zou vinden. Ik vond het in elk geval leuk, en ik vermoed dat zij het ook wel oké zal vinden.
Vanavond ga je nog naar de film, niet met Arwen, maar met een vriendin uit het derde jaar, een heel tof meisje. Het lijkt me de perfecte afsluiter voor je verjaardag, want verder hebben we eigenlijk niks speciaals gedaan. Tsja, vanmorgen wafels, vanmiddag pizza, en straks nog croques monsieur, maar niet meer dan dat. Je rug deed veel te veel pijn om het huis uit te gaan, zei je, en dat respecteerden we natuurlijk.
Merel had wel een kroon voor je gemaakt, en een kaartje en zo. Dat verdien je ook helemaal, want eigenlijk ben je een fantastische kerel, en een zeer zorgzame zoon en broer.
Ik hoop, lieve Wolf, dat je tegen je vijftiende verjaardag weer helemaal de oude bent, en dat je weer kan rugby spelen, gitaar spelen, rondlopen met je vrienden, meedoen aan de sportles, en gewoon een vrolijke tiener zijn. Echt, lieverd. Uit de grond van mijn hart.
Je mama.
