Toen Sarah aan Merel, haar metekindje, had gevraagd wat ze wilde voor haar verjaardag, had die gezegd: “Iets samen doen. Een hoogteparcours of zo”. Zoiets moet je geen twee keer zeggen tegen Sarah, die organiseert dat gewoon. En dus bracht ik Merel naar de middag naar Waregem, naar de Geestige Put. Ha ja, zij wonen daar niet zo ver van, Marie-Julie was mee met haar mama naar Desselgem dat daar vlak naast ligt, en ik kon dan op mijn gemakje wat geocachen in de buurt, het ging grotendeels droog zijn vandaag.
Ik gooide Merel af, stond nog wat te kletsen, keek hoe ze de hoogte in gingen, en vertrouwde ze daarna toe aan Sarah.
Ik moet zeggen: het ziet er indrukwekkend uit. Bedankt voor de foto’s en zo, Sarah!
Ondertussen vertoefde ik in Desselgem en omstreken en zag dat het ook daar goed was, al dreigde het elk moment te beginnen druppelen.
Ondertussen waren de dames uitgeklommen, kregen ze een ijsje, en hesen zich daarna in wetsuits, kwestie van het niet te koud te krijgen in het water. Want ja, het aquapark was eigenlijk opnieuw een hindernissenparcours, maar dan met bijzonder glibberige opblaasdingen. Ik was intussen min of meer rond in de buurt en was van plan nog naar Waregem zelf te gaan, maar toen bleek ik letterlijk door de straat van De Geestige Put te moeten rijden, en besloot ik om toch maar gewoon te stoppen, een koffietje te drinken en Sarah de rit naar Gent te besparen. Ik zag vooral ook dat de meisjes zich bijzonder goed amuseerden maar wel stikkapot waren na een tijdje. Ge zoudt van minder…
Ze droogden zich af, dronken nog iets warms – hoewel ze het eigenlijk niet zo koud hadden – en het verwonderde me dat Merel niet gewoon in slaap viel op de terugweg in die warme, zachte auto.
Maar je had de gezichtjes van die drie moeten zien. Met andere woorden: wil je nog een fijne activiteit voor de kinderen die hen echt wel uitdaagt? Het is in Waregem dat je moet zijn, zo blijkt.
