Geplaatst op

Plechtige communie

Merel koos heel bewust voor een lentefeest, net zoals Kobe destijds, maar Marie-Julie, mijn metekindje, deed vandaag wel degelijk haar plechtige communie. Als meter moest ik daar uiteraard bij zijn en haar mijn zegen geven tijdens haar vormsel.

Oorspronkelijk was het gepland in de kerk van Zomergem, maar ik vermoed dat die eigenlijk gewoon te klein was, waardoor we verwelkomd werden in de vernieuwde kerk van Waarschoot. Het werd een mooie dienst, verzorgd door de bisschop zelf, en daarna werden ze allemaal gevormd. En ja, best wel trots op mijn kleine dappere nichtje!

Trouwens ook nog een pluim voor de kerk van Waarschoot: die is op oudejaarsnacht van 2001 naar 2002 afgebrand en heel knap heropgebouwd: de oude toren staat er nog en een deel van de oude muren, maar verder is er een knap, mooi modern gebouw van gemaakt met heel veel licht. Chapeau!


Oh, en grappig detail: ik stond geparkeerd in de Merelstraat!

Geplaatst op

Geocachen in Beke

Gisteren na de oogarts ben ik nog gaan geocachen in Waarschoot. Allez ja, Beke eigenlijk. Ik was dan toch op zwier en het deed deugd om nog even rond te lopen, tussen al het werk door.

Het ging om een korte multi: twee stagekes en de eindlocatie. Toen ik één van de twee niet vond, contacteerde ik de cachelegger, Tom, met wie ik al een paar keer aan de klap ben geraakt. Tien minuten later stond hij plots naast mij: hij was de kinderen gaan ophalen en was dan maar eventjes doorgereden tot aan de cache. Die bleek onder de brug te zitten, een manoeuvre dat mijn rug niet kon appreciëren. Geen nood, zei Tom, en hij ging hem zelf even voor mij ophalen zodat ik kon loggen. Service, maat!

Enfin, toch weer eventjes heerlijk uitgewaaid.

Geplaatst op

Dansgroep Motion: Circus

Toen Wolf me een hele tijd geleden vroeg of ik mee ging kijken naar een balletoptreden van Arwen, zei ik meteen ja.

Vandaag reden we dus samen naar Waarschoot om daar in een grote hal te gaan kijken naar een, welja, spektakel: een groots opgezette show in ware circusstijl, met de ongelofelijk schattige hele kleintjes tot de quasi volwassen competitiegroepen, van klassiek ballet over tapdans tot breakdance en hiphopcrews. Ja, het was eigenlijk echt wel de moeite en heel knap in elkaar gestoken.

Het enige minpuntje was dat ik bijna drie uur – van elf tot kwart voor twee – op een houten bank moest zitten en dat mijn rug dat absoluut niet apprecieerde. Ik ben dan in de langere pauze van een half uurtje even in de auto gaan platliggen, waardoor ik de rest gelukkig wel nog overleefde.

Maar ik was wel blij dat ik het gezien had: respect voor Arwen en een echt wel goeie show. Dik in orde.