Geplaatst op

Merelse escapades

Merel is de laatste week gigantisch veel op zwier geweest, en het is haar van harte gegund ook!

Het begon eigenlijk al op 8 juni, op het verjaardagsfeestje van Jeanne, dat een zwemfeestje in de Rozenbroeken was.

Een paar dagen later was er het schoolfeest. Bart en ik hebben daar helemaal geen boodschap aan, maar Merel ging wel gaan helpen samen met haar vriendinnen. Ze hebben dat blijkbaar goed gedaan.

Dan was er vorige week zaterdag Living in ’t Park, een heel gezellig minifestivalletje hier in Wondelgem op den Dries. De vorige keer ben ik geweest, deze keer was ik echt gewoon veel te moe, en ik had ook echt geen zin in mensen.

Merel was in de namiddag gaan spelen bij Lieze en vroeg of ze soms met hen mee mocht naar LitP. Voor mij niet gelaten natuurlijk, en dus ging ze effectief vrolijk mee en amuseerde ze zich rot. Ze lieten er onder andere hun dromen tekenen…

Maandag was er dus de fameuze sportdag met de ‘gebroken’ neus, dinsdag was er haar proclamatie waar ze nog bleef hangen met haar vriendinnen.

Op woensdag nam Sandra de hele kliek – ze heeft een auto met zeven plaatsen – mee naar Popeiland in Puyenbroek, waar ze samen gepicknickt hebben en dan helemaal loos zijn gegaan bij K3 en vooral Camille.

En op donderdagnamiddag – de school eindigde om 12.00 uur, was er een afscheidsfeestje van Jeanne. Die verhuist ergens naar de provincie Antwerpen en die gaan ze dus helemaal niet vaak meer zien. Ook dat was meer dan dik in orde, precies: er waren meer dan 40 kinderen, maar dan gecombineerd voor Jeanne en haar twee zussen. Dan nog…

Een drukke agenda dus, en in de vakantie staat er ook nog wel een en ander gepland.

Dat kind heeft gewoon een veel drukker sociaal leven dan ik!

 

Geplaatst op

Vanitas vanitatum

Ik moest al eventjes naar de kapper, en ook Merels topjes moesten dringend bijgeknipt worden om het haar weer gezond te zetten.

Toen ik daarbij de suggestie maakte om mêches, ofte highlights, zoals het nu standaard genoemd wordt, in haar haar te steken, begon ze gewoon letterlijk op en neer te springen.

En dus zaten we deze namiddag bij de kapper en zat Merel te glunderen dat het niet meer mooi was. Of eigenlijk net wél mooi.

De kapper had het niet gebrusht omdat Merel sowieso had afgesproken met Lieze en Julie om te komen zwemmen en dat dan een beetje overbodig zou zijn.

Na een kwartier dook er plots nóg een vriendinnetje op: Kobe had aan Kaat gevraagd of ze ook niet kwam zwemmen. Ze hadden beiden blijkbaar geen zwaar examen, zodat dat zwemmen wel moest kunnen. Tsja…

Tegen ijsjes werd er ook geen bezwaar gemaakt.

En Merel viel tegen de avond gewoon uitgeput in de zetel. Hoe zou dat komen, denk ik?

Geplaatst op

Vriendinnetjesdrama

Zucht. Soms is het moeilijk om goed te doen bij negenjarigen…

Sandra, de mama van Feija, moest weg deze namiddag en had gevraagd of Feija hier dan mocht komen spelen. Natuurlijk kan dat, het is niet de eerste keer deze vakantie en dan verveelt Merel zich ook niet.

Merel had ook al verschillende keren gevraagd of Lieze hier mocht blijven slapen, en Els had geantwoord dat vandaag de ideale gelegenheid zou zijn. Dik in orde. Ik had er meteen bij gedacht dat Feija dan misschien ook kon blijven slapen. Merel vond het geweldig, maar ik had het moeten weten toen Els daarop nogal aarzelend reageerde: zij had op Liezes verjaardagsfeestje opgemerkt dat het soms wel botste tussen die drie samen. Merel + Lieze = BFF, Merel + Feija = schitterend, Feija + Lieze = lukt ook wonderwel. De drie samen? Tsja… Ik had dat echter niet door, dus.

Ze speelden geheim agent en amuseerden zich kostelijk. Tot Merel huilend beneden kwam: Feija vond alles wat Lieze voorstelde, stom, en precies ook omgekeerd.

Enfin, even gepraat, gedreigd met het feit dat ik Feija naar huis ging sturen, en het lukte wel weer.

Tot het iets voor het eten weer tot een uitbarsting kwam, waarbij Feija naar huis wilde, Lieze naar huis wilde en ze alle drie aan het huilen waren. Vooral Merel was er het hart van in: haar twee beste vriendinnetjes…

Enfin, ik had zelfs al Sandra gebeld toen het toch nog uitgepraat geraakte en ze toch allebei gingen blijven slapen. En toen waren er pannenkoeken en daarna keken ze samen naar de tekenfilmversie van The Grinch.

Maar toen moest het slapen nog komen… Ze sliepen alle drie samen in het grote bed van Wolf en mochten van mij nog blijven tetteren tot half tien.
Alleen… we hoorden voortdurend eentje naar toilet gaan, en dat bleek Feija te zijn die bang was in die vreemde kamer. Bart is een paar keer naar boven gegaan, en tegen half elf heb ik Merel voorgesteld dat zij in haar eigen bed ging slapen, wat ze met veel plezier deed want ze had nog geen oog dicht gedaan.
Toen Bart en ik gingen slapen, deed ik zoals afgesproken het licht in de gang uit. Vijf minuten later was Feija aan het huilen: ze was bang. Gelukkig had LIeze een slaapmaskertje mee, want toen moest er een lichtje aan.
Een half uur later begon Feija plots luidop te huilen, waardoor ook Lieze natuurlijk weer wakker was. Ze was nog bang en ze wilde naar huis. Ik kon Sandra moeilijk bellen na middernacht, liet het grote licht branden in de kamer en kreeg Feija toch nog rustig. Enfin, dat was gelukkig dat.
Maar een rustige avond/nacht kan je het niet noemen, nee.