Geplaatst op

Internationaal buffet op school

Een van de basiswaarden van onze school is “warm”. Dat menen we dan ook bijzonder hard: leerlingen moeten zich thuis kunnen voelen op school, en als wij iets kunnen doen om daarvoor te zorgen, dan doen we dat ook.

Vorig jaar, na de aardbevingen in Turkije en Syrië, wilden we dat warme hart ook verder doortrekken en organiseerden we met medewerking van ouders en leerlingen een internationaal buffet tijdens de OpenSchoolDag. Resultaat: we hebben een noodwoning voor één gezin kunnen financieren in Klein Gent. Tenminste één familie is door ons toedoen voorzien van een warm en droog onderkomen.

Toen het nieuws kwam dat er aardbevingen in Marokko waren en een gigantische overstroming in Libië, wilden we uiteraard hetzelfde doen. Opnieuw trommelden we ouders en leerlingen op, en samen met talloze collega’s was er opnieuw een internationaal buffet voor zo’n 150 mensen.

Het eindresultaat is nog niet binnen, maar het was dus wel een succes, ja. Ik ging ook met Bart en de kinderen – Kobe zat in de scouts – en we zagen dat het goed was. Zelf had ik, snelsnel tussendoor, nog twee vlaaien gemaakt voor het dessertbuffet.

Lang zijn we niet gebleven, dat hoefde ook niet, maar we hadden wel warm gegeten en hielden er een goed gevoel aan over.

En ik hoop maar dat er opnieuw voldoende opbrengst is om op zijn minst één familie te helpen.

Geplaatst op

Feestje voor Lieze

Merel had het al weken op voorhand gezegd: Lieze, haar allerbeste vriendinnetje, verjaart tijdens de quarantaine en mag dus geen feestje. En dat dat echt geen leuke verjaardag is. En of ze dan eigenlijk niet bij Lieze zou mogen gaan spelen in de tuin, met afstand en al.

Gisteren stak ze nog een cadeautje in elkaar dat we zouden gaan afgeven, en vandaag… kwam Lieze gewoon in de namiddag hier spelen! Buiten, en met afstand, ja, maar wel heerlijk kletsen, toch?

De jongens hielpen Merel om buiten alles te versieren, en Lieze wist niet wat ze zag!

Er werd getetterd, getekend, spelletjes gespeeld met de ontsmettende handgel binnen bereik, en Merel had zelfs vlaai gemaakt, waar ik dan kaarsjes aan toevoegde.

Ik denk dat al bij al Lieze toch nog een fijne verjaardag heeft gehad. Ze straalde in elk geval, en Merel ook.

Toch zalig, zo’n vriendschap?

Geplaatst op

Van vriendjes, vriendinnetjes en vlaaien

Wat doet ne mens als het een hele dag regent op een vakantiedag? Juist, vriendjes en vriendinnetjes uitnodigen. Kobe ging spelen bij Sebastiaan, en ik had naar Els gebeld, de mama van Merels boezemvriendinnetje Lieze. Die waren net terug van vakantie, maar het was geen enkel probleem. Dus hebben die twee hier zo goed als de hele tijd op Merels kamer gespeeld – waar ze sowieso heelder dagen zit – naar een film gekeken, en show gegeven. Dat laatste was vooral met zeer veel gegiechel, ik heb een klein stukje gefilmd.

Merel en Lieze geven een 'show' from Gudrun Rombaut on Vimeo.

Ik probeerde intussen zinnige dingen te doen, maar kwam niet verder dan het opruimen van mijn bureau en het sorteren van mijn moeders kettingen en oorbellen.

Oh, en het maken van een vlaai, maar dan ene die wél perfect lukte, omdat ik deze keer wel de correcte ingrediënten in huis had. Het is het meest simpele recept ooit, gepikt van bij Ilse: 16 speculozen, 16 lange vingers, 6 stukken peperkoek, 3 lepels bruine suiker, 3 lepels kandijsiroop, 1 liter melk. Even laten weken, mixen, 11 minuten in de microgolf (600W), roeren, nog 11 minuten, klaar. Enfin, eigenlijk niet: de vlaai krijgt maar haar consistentie als ze afkoelt, en dat is het moeilijke stuk van het hele recept :-p En als ge ze na de eerste keer bakken in een fancy vormpje giet, ziet ze er de max uit.

IMG_5509

De leden van de Cthulhugroep hadden de nodige commentaar, maar vonden wel allemaal dat het bijzonder lekker was, dit in tegenstelling tot de rauwe champignons met dipsaus die ook op tafel stonden.

Οι βαρβαροι!

Geplaatst op

Middelmatige maandag

Als ge de avond voordien naar series (Mr. Robot: sterke aanrader!) zit te kijken tot half drie, en de kinderen u niet wakker maken, dan kan het wel eens dat ge slaapt tot half elf, ja. En tegen dat ge dan ontbeten hebt en zo, schiet er niet veel meer over van de voormiddag. Tsja. En dan schrijft ge maar een brief naar uw oudste zoon op kamp en gaat ge die met uw dochter posten, dat soort dingen.

Verder schilderen buiten riskeerde ik me niet: er was te veel kans op regen, het had ook effectief even gedruppeld. Achteraf gezien zou er geen enkel probleem geweest zijn, maar bon.

Iets wat ook gigantisch nodig was, en waarvoor het nu wel het ideale weer was – weinig zon, niet te warm – was het onkruid wieden aan onze haag, en daar schors strooien in de hoop dat dat het onkruid wat afremt. Het kruid stond hier en daar letterlijk een meter hoog, helaas, ik denk dat de hele buurt er schande van sprak.

IMG_5499

Enfin, een goeie namiddag later, waarin de kinderen intussen het huis opruimden, stofzuigden en vlaai maakten, zag het er al helemaal anders uit, gelukkig maar. Mijn rug protesteerde niet eens, tot mijn grote verbazing, en het feit dat het zo veel resultaat geeft, was voldoende om verder te doen.

IMG_5501

Allez, mijn schoonmoeder zal content zijn.