Verveling
De eerste weken viel dat eigenlijk nog mee, dat braaf stilliggen in de zetel. Ik kon ook niet anders: ik was doodsbang dat die pijn zou terugkeren. Na vijf stappen was ik ook doodop.
Gelukkig begint dat al serieus te beteren: liggen is pijnvrij, en stappen en staan, zo lang het kleine beetjes zijn, lukt ook prima. Zitten blijft vooralsnog een probleem, maar ik kan gelukkig al meer en meer.
En wat heb ik dan vandaag allemaal gedaan, kwestie van de tijd te verdrijven? Wel, ik heb soep gemaakt, van een enthousiaste courgette die hier nog steeds lag. Ik heb yoghurt gemaakt, want ook dat was nodig. Ik heb met Kobe en Merel een gezelschapsspel gespeeld, kwestie van ook bij hen de verveling tegen te gaan. En ik heb zo maar eventjes een volledig boek gelezen. Schitterend boek overigens: Woesten, van Kris Van Steenberge. De bespreking volgt later nog, want het is een boek voor de leesclub van school volgende week dinsdag.
Maar mocht ge u afvragen wat ik dus ganse dagen doe: dat dus.
En ja, ik verveel me dus.