Geplaatst op

6 kilo and counting!

Dat ik te dik ben, is geen verwijt, maar een simpel vaststaand feit. Dat ik het moeilijk heb om dat gewicht onder controle te houden, ook. Na Merels geboorte woog ik nog 80, vond ik van mezelf dat ik er prima uitzag, en zwoer dat ik het zo ging houden.

Fast forward naar 7 jaar later, en helaas ook 17 kilo meer. Jawel. Half september zag ik zowaar de 97 op mijn weegschaal verschijnen, en dus een BMI van 34.3. Hmpf.

Het probleem was dat het me aan intrinsieke motivatie ontbrak. Ja, ik moest vermageren. Ja, ik moest daar iets aan doen. Zucht.

Nu is het probleem wel heel acuut geworden: elk gewicht op mijn rug doet pijn. Een handtas dragen doet pijn. Boodschappen dragen doet pijn. En dus ook elke kilo gewicht aan mijn lijf veroorzaakt pijn. Elke kilo minder is een kilo meer comfort voor mij. De keuze was dus snel gemaakt: die kilo’s moeten eraf.

In het ziekenhuis, door alle pijn en miserie, was er ook al 2.5 kilo af, maar ik vreesde dat die er snel weer gingen bij komen zodra ik weer normaal kon eten.

Weight Watchers dus. Het heeft zichzelf meer dan bewezen bij mij, het werkt, en ik word er niet ongelukkig door. Ik ken het systeem door en door, veel tijd kost het me niet, ik heb massa’s recepten en kookboeken, en nu dus wel degelijk een motivatie. En ja, het werkt ook effectief, ook al eet ik elke dag nog mijn stukjes chocolade en boterhammen.

Op maandag 23 oktober, twee weken na de verschuiving, ben ik dan ook officieel begonnen met echt opschrijven, wegen, en tellen. Daarvoor lag ik eigenlijk echt nog te veel in de zetel om goed te zijn.

17-10-08: 97
17-10-23: 94
17-10-30: 93.3
17-11-06: 92.4
17-11-13: 92.1

En toen was er het Omenweekend, waar ik vond dat ik me toch had ingehouden, geen desserts en zo, maar blijkbaar vond mijn lijf van niet. Ugh. Maar het euvel herstelde zich snel, gelukkig maar.

17-11-20: 93.4
17-11-27: 91

Soms gaat het dus inderdaad stevig, soms gaat het wat minder. Maar zo lang er een duidelijke neerwaartse trend is, ben ik al blij. Met een gemiddelde van een halve kilo per week ben ik tevreden, da’s een pakje boter. 6 kilo op 8 weken: dik in orde. En mijn BMI is al gezakt naar 32.2. Nog steeds obesitas, maar al ietsje minder erg. Mijn jeansbroek spant in elk geval niet meer, en mijn broeksriem mag een gaatje verder.

Donderdag en vrijdag gaan lunchen. Benieuwd wat dat gaat geven :-p Maar we houden vol.

Geplaatst op

Weight Watchers na twee weken

Ik ben nu twee weken bezig met de WW, en ik ben eigenlijk wel content, ja.

De eerste week was toch wel de moeite: 1,2 kilo eraf! ’t Was ook nodig, ja. En toch heb ik nog taart gegeten, en een dikke éclair binnengespeeld en dat soort dingen.
De tweede week, die begon prima, maar tegen ’t weekend was ik eraan voor de moeite, want toen was er nieuwjaarsfeestje van Wijs, en knabbelde ik de zaterdag ook nog wel wat, en was er zondag dat feest bij ons ma. En ik moet toegeven dat ik me niet echt ingehouden heb. Maar die eerste vier dagen was ik eigenlijk toch wel serieus wat af, zodat de uiteindelijke balans een status-quo was. Works for me.

Enfin, we zien wel waar het eindigt, maar voorlopig heb ik er geen probleem mee. Ik heb geen moment honger, en ik eet ook nog wel wat chocolade en zo. Alleen weet ik dat er na verloop van tijd telmoeheid intreedt. Maar bon, voorlopig hou ik het nog wel even vol. Het moet.

En dat stuk oreotaart van vanmiddag? 8 punten voor gerekend. Dus ja, het kan!

Geplaatst op

Dik

Ik geef het toe, ik heb in vijf jaar niet zo dik gestaan als nu. Nooit spectaculair slopen de kilo’s er weer aan, 100 gram per 100 gram, beetje bij beetje, u kent het wellicht wel. Jammer, want er zijn veel van mijn mooie kleren waar ik momenteel weer niet meer in kan. 13 kilo, het is niet weinig, dat geef ik toe.

Maar bon, we gaan er weer iets aan proberen doen. Weight Watchers werkt voor mij, alleen moet ik het ook echt gewoon dóen. En er moeten inderdaad minstens vijf kilo af, wil ik deftig in het mooie kleedje kunnen dat ik gekocht heb voor Wolfs communie.

Dus: en avant, die goeie voornemens, en avant die kilo’s! Hup hup hup!

(En nu nog volhouden, zei ze met een klein stemmetje…)

Geplaatst op

5 jaar

Nee, niet een van de mijne, maar het zoontje van mijn jongste broer Roeland. We waren uitgenodigd voor een brunch bij hen thuis ter ere van Nands verjaardag. Alleen lag het nogal moeilijk: Wolf kwam thuis van scoutsweekend om half één. Bart en ik zijn dan maar met aparte auto’s gereden, en hij is na een goed uur alweer terug naar huis gegaan om Wolf op te halen. Die was jammer genoeg veel te moe om nog terug te komen naar het feestje, zodat ook Bart dan maar thuis bleef. Tsja.

Nand had nochtans het weer mee: we hebben bijna de hele tijd buiten in de zon gezeten, al schuivend met de tafel. En de kinderen speelden voortdurend op de speeltuin, waar ze zelfs op een bepaald moment een plastic keukentje in gehesen hadden. Geen idee hoe ze het geflikt hebben, maar het was hen wel gelukt dus.

IMG_8078

IMG_8081

IMG_8082

Er moest blijkbaar ook even gevochten worden, al spelend uiteraard:

IMG_8086

IMG_8084

IMG_8089

Bonne, Nands nichtje langs Sarahs kant, was er ook:

IMG_8083

En er was natuurlijk ook taart. Waarvan de kaarsen niet in brand wilden in de buitenlucht.

IMG_8093

Dan werd er, terwijl binnen de kaarsen werden aangestoken, maar fruitsla gehaald bij oma:

IMG_8099

IMG_8091

Intussen werkten de kaarsjes tóch mee, enfin, na een kennismaking met de grond.

IMG_8102

IMG_8104

En toen werd er even geposeerd op de klimtoren:

IMG_8109

Intussen had Kobe zijn rugbybal boven gehaald, en was ook Marne weer wakker.

IMG_8122

IMG_8118

IMG_8121

Ik moet zeggen: een bijzonder fijne namiddag. Dank u, broere!

 

Geplaatst op

Weight Watchers, week van 30-08

Ik heb al een hele tijd niks meer geschreven over mijn Weight Watchers, en da’s eigenlijk omdat ik niet zo goed durfde. Vakantie is namelijk nogal nefast voor mijn gewicht en mijn doorzettingsvermogen. Feestjes links en rechts, kinderen en dus koeken in huis, dat soort dingen. En als het mooi weer is, heb ik ook geen zin om te schrijven en te tellen, ik geef het eerlijk toe.

Excuses, excuses, I know.

Recepten heb je wel geregeld gekregen, je moet maar zoeken hier op mijn blog op ‘recept’ of ‘weight watchers’ en je vindt ze wel. Enfin, toch op zijn minst een foto en de verwijzing naar de locatie van de recepten in de boeken. Want ja, ook voor wie geen Weight Watchers doet, maar toch op zijn/haar eten let, zijn die boeken een echte aanrader, en vooral dan de Gezond Gezin. Maar ik dwaal af.

Het is dus van 24 mei geleden dat ik nog eens de cijfers heb gepost. Ik doe dat vooral voor mezelf, je moet dat dus echt niet lezen…

28-01-2010: 102,6
16-02: 79,7
24-05: 80,1
07-06: 81,4
15-06: 80,8
21-06: 80,7
28-06: 80,7
05-07: 80,1
12-07: 78,8
19-07: 79,8
26-07: 80,8
02-08: 79,7
16-08: 81,2
23-08: 81

Goed valt dat dus niet te noemen: ik blijf schommelen rond hetzelfde gewicht, en da’s gewoon omdat ik er niet voor ga. In het begin van de vakantie ben ik er wél voor gegaan, met Tunesië in mijn gedachten, en toen was ik wel degelijk twee kilo af op twee weken. Tunesië zelf heeft me, tot mijn grote verbazing, niet al te veel schade opgeleverd, maar de luilekkere weken daarna wel weer, zodat ik nog altijd op mijn gewicht van drie maanden geleden sta, en iets meer dan toen ik in februari begon. Maar… Vroeger zouden al mijn kilo’s er alweer bij geweest zijn. Nu blijf ik, dankzij de WW, min of meer stabiel. En als ik er echt iets aan wil doen, krijg ik ze eraf ook.

Helaas, ik moet het gewoon doen. Misschien nu het schooljaar weer start? Zou moeten. Echt wel. *geeft zichzelf een schop onder de kont*

De officiële gewichten van de donderdagavond om 19.30u op cursus, vlak na mijn eten en met wisselende kleren aan:

28-01-2010: 104,4
16-02: 82,2
24-05: 82,7
14-06: 83,1
21-06: 82,7
28-06: 82,9
05-07: 82
12-07: 81,6
02-08: 81,8
23-08: 83,5
30-08: 83,2

Geplaatst op

Weight Watchers, week van 12 april

Ik ben er – eindelijk – weer ingevlogen. Ik had nochtans gezworen nooit meer een 8 te willen zien vooraan op mijn weegschaal, maar ik ben al weken aan het prutsen: niet wegen, niet opschrijven, en toegeven aan mijn goestinkskes. Zo werkt het natuurlijk niet. Maar, zoals een medecursist het ook zei: het is soms moeilijk jezelf te motiveren als je weet dat, als je het écht doet, het ook lukt. “Die kilo’s gaan er later wel af, ja hoor, nu alleen nog even niet.”

Door op paaszaterdag plots in het ziekenhuis te verzeilen, en dan van pure balorigheid in een emotievreetbui te vliegen, was het hek helemaal van de dam. De combinatie van dat en van het feit dat ik zoveel oedeem had, zorgde ervoor dat ik dinsdagmorgen plots een 83 zag staan op de weegschaal. Waar het me twee jaar geleden nog een onmogelijke droom toescheen, was dat nu eerder een nachtmerrie. Nooit meer, had ik gezworen. Want elke paar honderd gram – ‘Ach, wat is honderd gram nu? – deed me weer in de richting van de 90 opschuiven. Niet dus.

Dinsdag ben ik dus terug beginnen wegen en opschrijven. Waardoor ik op de cursus gelijk gebleven was met de week daarvoor (net gekookt gegeten, terwijl ik anders boterhammen eet), maar thuis zelfs was afgevallen. Het gaat weer de goeie richting uit, mijn jeans maatje 43 past perfect, en eigenlijk zou ik graag 42 kunnen kopen qua zomerbroeken. Kwestie van er deze zomer in de Club Med ook nog een beetje toonbaar uit te zien.

Er is nog werk aan, maar de motivatie is er terug. Hopelijk blijft ze ook een beetje. Op naar de 7, en liefst zelfs al dubbel.

28-01-2010: 102,6
16-02: 79,7
01-03: 80,7
08-03: 82,2
15-03: 81,2
22-03: 80,7
05-04: 81,3
12-04: 80,8

De officiële gewichten van de donderdagavond om 19.30u op cursus, vlak na mijn eten en met wisselende kleren aan:

28-01-2010: 104,4
16-02: 82,2
23-02: 82,5
01-03: –
08-03: 83,7
15-03: 83,7
22-03: 83,4
29-03: 83,7
05-04: 84,2
12-04: 84,2

Geplaatst op

Weight Watchers week van 9-03

Tsja.

Het verdict is niet mals, ook al had ik het verwacht: op die twee weken, met vier etentjes,  1,2 kilo bij…

Ik ben me wel vergeten wegen deze morgen, u zal moeten wachten tot morgen, na mijn etentje vanavond :-p

Ik vermoed dat ik nu op 81,2 of zo sta, en dat is uiteraard te veel. Eigenlijk nog tien kilo te veel, maar ik had gezegd dat ik niet meer boven de 80 wilde komen.

Daarom begin ik er zaterdag weer aan. Wegen, tellen, opschrijven. Alleen zo werkt het echt. Maar dat is dan ook wel een troost: het wérkt.

Poeh.

Eigenlijk heb ik er geen zin in, maar dan hoef ik maar een foto van vroeger te bekijken, en dan weet ik het wel weer. En die jeans die nu een klein beetje spant, die zegt me ook genoeg.

blinkoogjes

Nooit meer.

Geplaatst op

Weight Watchers – week van 02/03

Dat het niet zo vlot gaat tegenwoordig om te vermageren, heb ik hier al een paar keer gezegd.

Als je dan ook nog vier keer in diezelfde week moet gaan eten, dan gaat het helemaal mis. En nee, zeg me niet: je kan dan kiezen wat en hoeveel je eet: zo zit ik dan niet in elkaar. Ik ga geen halve menu laten staan. En als ik dan toch de mist inga, dan doe ik dat meteen ook goed. Dan eet ik ’s avonds nog chocolade, en chips, en bij de koffie een taartje, en dat soort dingen.

Ik zou nochtans beter moeten weten.

Deze zomer gaan we met vakantie, en ik zou eigenlijk toch wel zonder schaamte willen kunnen gaan zwemmen. Wie weet zelfs in een bikini. Maar dan moet er momenteel nog minstens vijf kilo af, en eigenlijk tien, als ik de bovengrens van een normaal BMI wil halen.

Puh.

Die motivatie, he. En nochtans, ik weet het maar al te goed: als ik het doe, dan gaat er minstens een halve kilo per week af. Zonder al te veel moeite, zonder veel te moeten laten.

Argh, waarom heb ik geen ijzeren karakter?

Soit, afgelopen vrijdag stond er 80,7 op de weegschaal, zo ’s morgens vroeg. Meh.

Geplaatst op

Weight Watchers

Ik ben er vorige week terug stevig ingevlogen. Ik had voor mezelf eigenlijk gezworen dat ik mijn gewicht nooit meer boven de tachtig ging laten komen zonder daar iets aan te doen. Ik kom van honderdentwee, ik weet waar ik van spreek.

Vorige week heb ik dus de koe bij de horens gevat, en alles volgens het boekje gedaan. Alles afgewogen, opgeschreven, fitformules gevolgd (al kom ik niet aan dat water), soit, een brave cursist geweest. Ik moet wel toegeven, al mijn punten waren op, tot het laatste puntje, en ze waren vooral in de laatste dagen verbruikt.

Donderdag had ik ook vrij stevig gegeten ’s middags (heerlijke lasagne van onze schoolkokkin, ik heb netjes geteld, en ze hebben het stuk zelfs gewogen voor me, als dat geen service is!), maar toch was de ontgoocheling groot toen er amper 300 gram af bleek te zijn. Maar bon, het is een momentopname, ik doe het voor mezelf, en ik weet dat het werkt. Het zal zich dan wel volgende week vertalen op de weegschaal. Ik moet onder die tachtig, op zijn minst, en nu ik toch goed bezig ben en een nieuw elan heb gevonden, kan ik maar beter voortdoen ook. Op naar de vijfenzeventig. Al is dat vrij ambitieus.

28-01-2010: 102,6
6-01: 79,7
13-01: 80,4
20-01: 80,2

De officiële gewichten van de donderdagavond om 19.30u op cursus, vlak na mijn eten en met wisselende kleren aan:

28-01-2010: 104,4
6-01: –
13-01: 83,8
20-01: 83,5