Geplaatst op

Meh.

Beetje ziekjes. Als in: ik klink als een experte in Bulgaarse keel- en neusgezangen – zou ik eigenlijk moeten proberen, moest ik me zo mottig niet voelen – en de aandeelhouders van Kleenex bekijken me met onverholen adoratie.
Gelukkig valt het hoesten mee: ik hoef vooralsnog niet bang te zijn voor IJslandse zeehondenknuppelaars.
Maar het is vooral te hopen dat  het goed komt, want a) ’t is verdekke nog vakantie b) woensdag ga ik naar een festival!
Ik vermoed dat ik het van Wolf heb, want die is snipverkouden en met een stevige hoest teruggekomen uit Berria. Dubbel getest, corona is het dus niet, maar het blijft ambetant. En nu heb ik er dus van, ugh. Ik heb gelukkig geen koorts, maar ik ben gisteren al gewoon in mijn bed en zetel gebleven, en vandaag is eigenlijk niet veel beter.
Geplaatst op

Slapeloos…

Een van de redenen dat ik zo moe ben, is dat ik niet kan slapen. Een van de redenen dat ik niet kan slapen, zijn mijn sinussen.

Al sinds de kerstvakantie sukkel ik met verkoudheidsachtige dinges. Eerst hardnekkig slijm in mijn luchtpijp, en dan die kopvalling die nog net geen middenoorontsteking werd, en waardoor ik quasi een maand lang niks geroken of geproefd heb.

Reuk en smaak zijn gelukkig wel terug, lang leve de neusdouche, maar de week zware antibiotica tegen de sinusontsteking heeft eigenlijk geen bal uitgehaald. Nog steeds lopen die sinussen muurvast, en als ik dan kan snuiten, is wat eruit komt fluo geel en groen van kleur. Niet goed, niet goed.

Ik geraak nauwelijks in slaap, lig gemakkelijk wakker tot drie uur, en dan slaap ik onrustig. En tegen zevenen word ik wakker van de pijn en de druk in die sinussen.

Zucht.

Zon. Serieus.

Al heeft het ook zijn voordeel: het boek dat ik vrijdag begonnen ben, en dat tegen morgen uit moet wegens boekenclub, is uit. Ne mens moet toch iets doen, als hij in zijn bed ligt te liggen, nee?

Geplaatst op

Snot sniffer snuif

Ik heb het stilaan gehad met die rotverkoudheid. Al meer dan een week zit mijn kop dicht, smaak ik niks meer, ruik ik niks meer, hoor ik maar half, weegt mijn kop een extra twee kilo, en nu slaat mijn oor ook voortdurend dicht. Intussen is zelfs mijn oorlelletje al geïrriteerd omdat ik de hele tijd probeer mijn oor te doen ’tsjoepen’.

Serieus zeg. Moet dat nu?

Enfin, ik twitterde daar iets over, en meteen kreeg ik telefoon van mijn schoonma: dat het wel eens het begin van een middenoorontsteking zou kunnen zijn. Ze is ervaringsdeskundige, want Barts broer had daar als kind gigantisch veel last van. Ze is ook nog eens verpleegster van opleiding.

Hmm.

Ze zou wel eens gelijk kunnen hebben. Hoe dan ook, ik moet toch naar de huisarts achter een voorschrift voor de Nasonex, aangezien mijn oogarts me dat niet wilde voorschrijven, ook al heb ik specifiek deze spray nodig omwille van mijn oogproblemen. Tsja.

Ik hoop maar dat er snel een oplossing voor is, want hier word ik zot van. Nog meer dan anders.