Acta Diurna de muliere ludenti
Jawel, en deze keer voor de verjaardag van beide jongens. Ha ja, want Wolf had zo’n feestje niet gekregen, en vond dat eigenlijk wel jammer, al was het maar voor de cadeautjes :-p
Bart had de inkopen gedaan, ik heb me nergens iets van moeten aantrekken. Er was taart, en ’s avonds was er een uitgebreid buffet. En gelukkig was er ook zon, zodat we een behoorlijke tijd buiten hebben kunnen zitten.
Wolf is weliswaar in februari al negen geworden, maar toen was ik doodziek van de griep, en moesten we het feestje noodgedwongen afblazen. Sindsdien is het er niet meer van gekomen, en eigenlijk was het bij Marthe ook zo’n beetje. En dus besloten Delphine en ik om het feestje dan maar samen te doen, aangezien zij de beste vrienden zijn, en zowat dezelfde vriendenkring hebben ook.
Het werd een zwembadfeestje in Zomergem: een klein kinderbadje, maar ook een heel fijn groot zwembad waar ze in het eerste deel makkelijk kunnen staan. Er is een feestjesformule: eerst ga je zwemmen (en is de jarige gratis), daarna kan je in de cafetaria voor 4,80 euro per persoon twee pannenkoeken krijgen met een drankje erbij. Wij hadden zelfs het aparte zaaltje, zeer aangenaam. We hadden ons ingedekt tegen slecht weer met gezelschapsspelletjes, maar het toffe is, dat er naast het sportcomplex een speelplein ligt, en in dat zalige weer hebben ze dus alle vijftien samen ook buitengespeeld.
Ik denk, dat het een fijn feestje was. Nee, eigenlijk weet ik dat wel zeker.
Het is wel pas in de vakantie dat hij zes wordt, maar na het débacle van vorig jaar (er konden amper twee meisjes komen) wilde ik zijn feestje liever op voorhand geven (zoals zes anderen van zijn klas, trouwens, hij had de voorbije drie weken elke woensdag en zaterdag/zondag een feestje). En dus stonden er hier vandaag zes kinderen heel enthousiast te wezen.
Bart moest om persoonlijke redenen weg in de namiddag, maar gelukkig zijn er van die vrienden die je eigenlijk niet vaak ziet, maar die er wel meteen staan als je ze nodig hebt. Dank je, Sophie!
Om twee uur druppelden ze binnen, en al was het weer niet echt super, het regende gelukkig niet, en dus hebben ze eigenlijk vrij veel buitengespeeld. Wolf, de enorme schat, had een activiteit geknutseld in de voormiddag: een soortement van muziekpak, maar dan zonder pak. In een doos zat een ganse reeks opdrachtjes, en wie de doos in handen had op het moment dat de muziek stopte, moest er eentje trekken.
Er zat onder andere bij:
– doe de Gangnam Style (Wolf had al op voorhand de Apple TV klaargezet)
– speel dirigentje
– open de cadeautjes
– trek gekke bekken
– eet taart
Er werd buiten gespeeld ook, tussendoor.
– ga je verkleden
En toen werden er nog oliebollen gegeten ook.
Met al die kleine meisjes die zo kort op elkaar geboren zijn, zijn er hier nogal wat verjaardagsfeestjes. Zo bevonden we ons vandaag in Brussegem, om Livs tweede verjaardag te vieren. Er waren cadeautjes, er was taart, en er was zelfs nog een gevulde zak van Sinterklaas, waarin voor elk kind een cadeautje zat. Ze vonden het in elk geval heerlijk.
Kleine Mereltjes worden groot. Maar ook kleine Mereltjes krijgen een feestje, wanneer ze verjaren.
Het is misschien dan wel al meer dan twee weken geleden, maar zo’n hoop oma’s, opa’s, tantes en nonkels bij elkaar krijgen is geen sinecure.
Maar vandaag kreeg Merel dus haar feestje. Met taart, uiteraard, en met cadeautjes. Een nieuwe pop die ze nauwelijks nog loste, met bijhorende kleertjes en een bedje. Vier kleurrijke retropotjes voor in het keukentje, en nog een paar envelopjes. En een felroze retro metalen auto, die helaas nog wat te moeilijk is om te trappen, maar waarin ze wel haar voeten op de grond kan zetten en zo kan voortbewegen.
Ze genoot van het volk, ze genoot van de taart en ’s avonds de kaas, ze genoot van alle aandacht, ze genoot van de cadeautjes, en ze genoot van haar twee leeftijdsgenootjes.
Al had ze uiteraard aan geen kanten door wat al die heisa eigenlijk betekende.
Met de nieuwe pop
Het is hier de traditie dat we niet alleen een verjaardagsfeestje geven voor de vriendjes, maar ook voor de dichte familie. Die feestjes zijn eigenlijk onze familiefeesten, want met kerstmis en nieuwjaar hoeft dat eigenlijk niet zo. Maar op deze manier zien we elkaar toch wel een aantal keer per jaar (er zijn intussen acht kleinkinderen in de dichte familie, reken maar uit).
Er werd eerst duchtig gekuist in de voormiddag, en ook de tuin lag er (toch voor ons doen) prachtig bij. We maakten zes grote pizza’s, en haalden taart, en hadden toen zowaar nog een uurtje over om nog lekker even te rusten.
Jammer genoeg begon het klokslag drie uur te regenen 🙁
Maar heel erg was dat niet: we begonnen binnen met de cadeautjes, en tegen dan was het buiten alweer opgedroogd, en kon er zelfs buiten gezeten worden voor taart.
Er waren uiteraard de obligate gevechten met nonkel Jeroen
en er moest geschommeld worden, of wat dacht u?
De meeste foto’s zijn genomen door Dirk, en die moet ik nog eens doorkrijgen, maar dit zijn er een paar van mijn fototoestel.
Er werd veel taart gegeten (Dirks chocoladetaart van bij Persoone was schitterend!), mojito’s gedronken en pizza gegeten, en we konden de hele tijd buiten zitten, terwijl de kinderen speelden.
Al bij al een schitterende dag gehad.
Gelukkige vijfde verjaardag, kleine Kobe!
Deze morgen werd er hier ijverig opgeruimd, de slingers hingen al van gisteren, en er werd nog snel een muziekpak in elkaar gestoken. Ha ja, want Kobes vriendinnetjes kwamen spelen.
Helaas, zijn feestje was niet onder een goed gesternte: van de zes vriendjes die hij had uitgenodigd, liet er eentje meteen weten dat zij niet kon komen, en twee konden meteen wel (dat was ook op voorhand nagekeken, want Kobe wilde zeker dat de liefde van zijn leven, Maud, er zou bij zijn. Blijkbaar is hij trouwens ook nog steeds haar prins op het witte paard, en wijst ze anderen steevast af). Nummer vier en vijf, een tweeling, lieten gewoon niks van zich horen, en nummer zes ging komen. En ik kon niet echt nog anderen vragen, want blijkbaar gaf een jongetje van zijn klas (die hij er eigenlijk ook bij wilde) net diezelfde dag ook zijn feestje. En alle ‘reserves’ waren daar gevraagd, net als Kobe zelf.
Tsja. Dan maar met drie meisjes zeker?
Het werd twee uur, en Maud en Bo stonden hier met een grote grijns. Om half drie heb ik een SMSje gestuurd naar de mama van het derde meisje, en rond vijf uur liet die weten dat ‘haar dochter niet ging aanwezig zijn daar ze bij haar tante was’.
Bof.
Maar het feestje was wel mega geslaagd. Ze hebben hier gespeeld, cadeautjes open gedaan,
taart gegeten,
muziekpak gespeeld,
(waarbij er gekke foto’s werden getrokken,
Wolven werden gekriebeld,
en werd gedanst)
verstoppertje gespeeld, en toen zijn ze uiteindelijk toch buiten beginnen met water spelen, zodat ze allemaal drijfnat waren, en zich vreselijk goed amuseerden.
Er werden nog snel wafels gegeten, en toen de ouders de meisjes kwamen halen, wilden ze eigenlijk niet naar huis. Altijd een goed teken, dat.
En Kobe? Kobe was moe, maar bijzonder tevreden. Hij had in elk geval ook zijn Maud terug gezien 🙂
De voorbereidingen voor morgen en overmorgen.