Geplaatst op

Middagje Brussegem

Neefje Bo was eigenlijk al in april verjaard, maar een feestje geven in volle coronaquarantaine, nee, dat was het toch niet.

Maar intussen mogen we bubbelen met 15 mensen per week, dus enkel onze beide families, dat moest wel kunnen, dachten we. En dus waren we bij hen om twaalf uur om er gezellig te aperitieven en dan Italiaans te eten. Als cadeautje kreeg Bo van zijn peter Wolf een grote set Lego Ninjago, en die moest natuurlijk ook samen gebouwd worden, iets wat de jongens met veel plezier samen deden, terwijl de meisjes ook samen speelden.

En natuurlijk werden er samen cupcakes versierd, iets wat intussen een traditie is.

Maar na een tijdje begon mijn rug eigenlijk echt wel ambetant te doen door het stilzitten en ging ik even een ommetje wandelen, een kilometer of drie, met – hoe kan het ook anders? – een cache onder de baan. Uiteraard.

Al bij al een zeer aangename dag, voorwaar.

Geplaatst op

Feestje voor Lieze

Merel had het al weken op voorhand gezegd: Lieze, haar allerbeste vriendinnetje, verjaart tijdens de quarantaine en mag dus geen feestje. En dat dat echt geen leuke verjaardag is. En of ze dan eigenlijk niet bij Lieze zou mogen gaan spelen in de tuin, met afstand en al.

Gisteren stak ze nog een cadeautje in elkaar dat we zouden gaan afgeven, en vandaag… kwam Lieze gewoon in de namiddag hier spelen! Buiten, en met afstand, ja, maar wel heerlijk kletsen, toch?

De jongens hielpen Merel om buiten alles te versieren, en Lieze wist niet wat ze zag!

Er werd getetterd, getekend, spelletjes gespeeld met de ontsmettende handgel binnen bereik, en Merel had zelfs vlaai gemaakt, waar ik dan kaarsjes aan toevoegde.

Ik denk dat al bij al Lieze toch nog een fijne verjaardag heeft gehad. Ze straalde in elk geval, en Merel ook.

Toch zalig, zo’n vriendschap?

Geplaatst op

Toch niet zo stil voor de storm

Maandag vertrekken we in alle vroegte naar Tunesië. Ik had gehoopt dat er een rustig weekendje aan vooraf zou gaan, maar helaas… Kobe ging eigenlijk op scoutsweekend, maar hij voelde zich allesbehalve goed op donderdag en ik heb hem gewoon thuis laten blijven: het ging gewoon niet. Vrijdag was het iets beter en trok hij naar school, maar ik vond het nu niet opportuun om hem een weekendje in de regen en de kou te sturen, om dan helemaal doodop te vertrekken. Kobe thuis, dus.

Ik moest vrijdagavond wel de bar van de rugby doen en was ook nogal moe toen ik thuis kwam, maar aansluitend was er meteen ook DnD. Alleen… waren ze allemaal wat te laat en hadden Wolf en ik ons niet zo moeten haasten. Tsja.

Zaterdag ben ik Merel gaan ophalen na de muziekles en zijn we nog samen eerst om een cadeautje voor Feija gegaan. Daarna zijn we naar de bibliotheek gestapt. Ze was ongelofelijk goed gezind en liep dan ook te huppelen. Ze mocht in de namiddag namelijk eerst naar het verjaardagsfeestje van Feija en daarna mocht ze ook blijven voor het fluo slaapfeestje. Ze was al helemaal door het dolle heen!

Ik heb van Sandra ook een hoop foto’s doorgekregen, en het zag er bijzonder aangenaam uit!

En morgen is er dan nog het nieuwjaren – jawel! – bij ons pa in Zomergem.

Gelukkig kijken we er allemaal zo hard naar uit dat bij de kinderen de valiezen gewoon al gemaakt zijn. Ik heb er efkes de energie niet voor, maar het zal morgen nog wel komen. Alles is in elk geval al gewassen, daar zal het niet aan liggen.

Morgen toch nog proberen mijn zen te behouden, en dan: genieten.

Geplaatst op

Karten

Half negen wakker, kwart voor negen in mijn auto, met volledig opgeruimde vuurschaal, extra spullen, beddengoed, kostuums en alles! Mijn vriendinnen zijn gewoon de max!

Tien voor tien draaide ik de oprit op, negen voor tien reed ik alweer met Kobe naar Sleidinge, alwaar hij een concert moest spelen. Bart was wakker geweest om negen uur, toen ik naar huis belde, maar was intussen weer in zijn bed gekropen.

Tegen elf uur was hij nochtans weer op en voelde zich merkelijk beter, verklaarde hij. Hij zou wel koken, geen probleem, zodat ik rustig ons pa kon gaan ophalen. Heh, dat scheelt inderdaad wel een hoop stress.

Enfin, Bart kookte, wij aten, en Bart zag het zelfs zitten om met de jongens – Merel was intussen naar een verjaardagsfeestje – te gaan karten in Dok Noord voor Kobes verjaardag. I know I know, die verjaardag was eigenlijk al op 25 juli, maar plannen is nooit onze sterkste kant geweest. Kobe, Levi, Benno, Lou en Wolf amuseerden zich in elk geval rot, zo bleek ook uit de foto’s die Bart me stuurde. Ik heb het zelf één keer gedaan, vond het de max, maar was na een paar rondjes doodmisselijk, dus nee, het is niet meer voor mij.

Bart is wel in de zetel gecrasht toen hij thuis kwam, maar het was wel met een grote grijns.

Geplaatst op

Verjaardagsfeestje!

Merels verjaardagsfeestje was er gewoon nog niet van gekomen. Mijn najaar zat nogal vol met larpweekends en koorgedoe, en dan waren het examens en was het ook niet het ideale moment om feestjes te houden.

De eerste zaterdag van de vakantie dan maar, al was dat eigenlijk ook geen schitterend idee wegens nog een beetje moe. Maar de beide broers waren wel beschikbaar, en blijkbaar zijn die, volgens de vriendinnetjes, een conditio sine qua non. Deze keer was er zelfs nog een extraatje bij in de vorm van Arwen, die expliciet door Merel gevraagd was. En het is niet alsof Wolf dat zo erg vond.

En waarom nu de broers? Wel, andere vriendinnetjes gaan naar de film of het zwembad of Jump Sky of zoiets, maar Merels vriendinnen vragen altijd om een thuisfeestje, want daar zorgen Wolf en Kobe voor het entertainment.

Zoals altijd is er eerst, na de cadeautjes, de taart.

En dan begint het muziekpak: allerlei maffe spelletjes, geleid door de jongens, met als orgelpunt het parcours in het donker in Wolfs kamer. Die heeft het nog altijd over voor zijn zusje om niet alleen zijn hele middag eraan op te offeren, maar ook nog zijn kamer helemaal op stelten te zetten. En de meisjes – en de ene jongen van dienst – zijn er compleet zot van.

Ze mochten zelfs zo veel mogelijk staartjes in zijn haar maken.

Eindigen deden we met oliebollen, al was er precies iets mis met de manier waarop ze gerezen waren. Tsja.

Al bij al was het een bijzonder geslaagd feestje, vond Merel. En dat is wat telt.

Geplaatst op

Brussegem revisited

Een paar keer per jaar trekken we naar Brussegem, waar Barts broer woont. Het is een heel rustig dorpje, en zij wonen dan ook nog eens in een rustige straat, maar op een hoger niveau, letterlijk dan: ze hebben een steile oprit naar hun huis.
Vandaag was er Livs verjaardagsfeestje, maar dan wel zonder de jongens, want die hebben allebei examen morgen. Ikzelf had nog geen verbeterwerk en kon dus probleemloos mee. De jongens moeten het intussen zelf wel kunnen, zo zonder toezicht. Al hou ik mijn hart vast voor Kobes Frans…

Het feestje zelf was bijzonder gemoedelijk, met taart en koffie en veel gesprekken, zoals altijd. Oh, en cupcakes voor de kinderen om te versieren, iets wat ze nog altijd met veel plezier doen. Merel had er zelfs op gehoopt.