Geplaatst op

Kuisdagje

Chantal, onze kuisvrouw, is drie weken met vakantie. Ik hoop in elk geval dat ze het naar haar zin heeft in Antalya ^^

Dat betekent natuurlijk dat ons huis niet gekuist wordt. De keuken wordt sowieso onderhouden wegens alle dagen koken en afwas, da’s zo het probleem niet. En er wordt ook regelmatig gestofzuigd, omdat Saruman allerhande blaadjes binnenhaalt en de kinderen nogal wat af kruimelen. En opruimen moeten ze alle dagen doen.

Maar badkamers en dergelijke? Hmm.

’t Was toch geen weer om over naar huis te schrijven vandaag, dus zette ik iedereen aan het werk: opruimen, maar ook alles van de grond zetten en heel grondig stofzuigen met de grote stofzuiger – dweilen is nog een brug te ver, zo vuil ligt het nu ook weer niet. Boven moesten ook alle slaapkamers opgeruimd zijn en gestofzuigd worden, net zoals de gang. En ik, ik poetste intussen badkamers en toiletten eens grondig.

Ik geef het eerlijk toe: ik doe dat zelden. Ik heb voor een reden een kuisvrouw, ik betaal haar met veel plezier om te doen wat ik zelf niet graag doe, en waar ik ook niet graag tijd in steek.

Enfin, we waren daar samen toch wel een paar uur mee bezig, en het heeft bij de kinderen vooral veel respect voor Chantal opgeleverd. Naast een proper huis zou ik zo zeggen: mission accomplished. Want respect voor mensen die jouw vuile werk opknappen, dat vind ik een basisprincipe. Kwestie van opvoeden dus.

Geplaatst op

Namiddagje Blaarmeersen

Gisteren kreeg ik plots de vraag van Fien: of Wolf en Kobe zin hadden om met Rhune en Ralph mee te gaan naar de Blaarmeersen? Ik repliceerde meteen: waarom niet gewoon allemaal samen?

De bedoeling was dat we om één uur aan de parking gingen staan, maar dat ging eigenlijk nogal haastwerk worden, en vooral: ik had mijn zinnen gezet op een bolderkar! Nu we dinsdag die van Sandra hadden gebruikt voor het Middelheimpark, had ik pas goed door ho handig zo’n ding eigenlijk wel is. En aangezien we ook nu niet goed wisten of het wel warm genoeg ging zijn om te zwemmen, wilden we zwemgerief mee, maar ook water en iets te knabbelen, een bal, het Kubbspel, enfin, alweer een halve koffer vol. Wolf kan nog steeds niets dragen, dus ik ging zelf de pakezel van dienst zijn.

Hmm.

Om half twaalf keek ik dus op tweedehands.be, en zag ik dat er deze morgen hier in Gent een bolderkar was aangeboden voor 25 euro. Ik deed een bod, en stuurde meteen een smsje dat ik ze eventueel zelfs meteen kon komen ophalen. De mensen in kwestie zagen dat helemaal zitten: ik mocht ze om half twee voor dat bedrag komen ophalen aan de Tolhuislaan. Nog onze kant van Gent ook, dubbele chance!

Een en ander zorgde er dus voor dat we pas tegen twee uur op de Blaarmeersen waren, maar wel mét bolderkar, waar ik eigenlijk onredelijk content mee ben :-p

We installeerden ons, en de kinderen gingen meteen zwemmen, rondlopen, onnozel doen, kortom, zich amuseren.

Wij kletsten wat, ik liep met Merel tot in het water, maar ik had echt geen zin om te zwemmen. Rond een uur of vijf, na een ijsje, was het welletjes: Fien moest nog een barbecue voorbereiden, en Wolfs rug had het wel weer gehad. Maar ik ben wel blij dat ik hem daar heb zien tikkertje spelen, zwemmen, lachen, enfin, plezier maken. Hopelijk helpt de kine straks…

Enne, weete? Ik heb een bolderkar :-p

Geplaatst op

Onderhoudsbeurt

Een geocache zoeken, dat kan maar als er mensen zijn die caches wegsteken natuurlijk. Wij zitten momenteel aan 10 stuks, en er zijn er nog wel wat gepland. Maar die dingen verdwijnen ook regelmatig, of verliezen hun dekseltje, of het logrolletje wordt nat…

Eigenlijk gingen we met de fiets de cache op de Gaardeniersbrug nieuw leven in blazen, maar door het gigantische blazen van de wind hebben we maar wijselijk de auto genomen: Wolfs rug is niet van dien aard dat ik hem nu al extra moet vermoeien.

Bon, wij dus de auto in en de cache van de Gaardenier op een nieuw plekje gestoken, eentje dat minder opvalt, hopelijk. Daarna zijn we een klein beetje verder gereden naar de Tuin van Kina, waar ook een recente cache ligt die we nog niet hadden. Ik heb een hint moeten vragen aan de legger, want we vonden hem écht niet.

We keerden ons kar, en gingen dan maar van cache-onderhoud doen, en codes toevoegen aan ons reeksje ‘Sluizen van Gent’. We wilden dan iets drinken aan het Sint-Baafsdorp, maar het café dat ik voor ogen had, ging blijkbaar maar open om vijf uur. Tsja. We zijn dan een nieuwe cache gaan wegsteken aan de Brusselsepoortsluis, en dan doorgereden naar de Zuid, want eigenlijk hadden we ons zinnen keihard gezet op een ijsje. En daar bleek de Australian gewoonweg al twee maanden dicht te zijn. WTF?

We waaiden dan eerst de Flying Tiger binnen, een winkeltje dat we nog niet kenden, en kwamen buiten met een zak vol brol. Vree wijzen brol, dat wel: pennenzakken in de vorm van een melkpak, een heupflesje voor de larp, leuke stylo’s voor Merel, een bananenpennenzak voor mij… Genoeg om ons allemaal te doen grijnzen.

Enne… ik heb blijkbaar een zesde zintuig voor ijsjes – Bart kan dat beamen – en dus ging ik naar buiten met de kinderen, en jawel, op het plein stond een Pierino!

IMG_0014

Wolfs rug had het tegen dan opgegeven, dus we besloten om naar huis te rijden. In het passeren naar de parkeergarage kochten we nog snel een paar rode Allstars voor Kobe, en dat was dat.

Maar jawel, alweer een fijne vakantienamiddag gehad!

Geplaatst op

Geocache initiatie

Toen Thomas toekwam, was het nog aan het regenen, maar eigenlijk klaarde het vrij snel op. De jongens speelden Arq, en haalden daarna de Kolonisten van Catan uit, kwestie van geen schermen meer te mogen :-p

Barbara, mijn nicht én steun en toeverlaat als het op kinesiologische avonturen aankomt, had gevraagd om aan Thomas eens te tonen hoe Geocaching eigenlijk werkt, want ze vermoedde dat hij dat wel leuk zou vinden. Na een ijsje trokken we er dus op uit, en legden eerst een nieuwe cache in de buurt van het Meulesteedse Ei. Zo had Thomas meteen door hoe het in elkaar zat. Daarna reden we verder richting Oostakker, om er een cache op te pikken op de fietsbrug over de Kennedylaan. We waaiden er bijna af, maar het was een aangename, warme wind, en de cache was snel gevonden.

Daarna reden we richting Oostakker Dorp, waar we drie caches oppikten, eentje op de markt, eentje in een voortuin, en eentje in een parkje wat verderop.

Wolfs rug hield het nog wel even uit, verklaarde hij, en dus gingen we nog voor de multicache “Bootje varen” rond de twee veren over de haven. Het is echt wel een fijne multi, alleen de eindstache ligt een beetje op een groezelige plek. Maar de wind en het water waren een fijne combinatie, met poëzie op het veer!

Merel nam nog een selfie met mijn grote toestel, en toen was het meer dan welletjes voor iedereen. Het was dan ook tegen zessen toen we weer thuis waren, maar het was alweer een fijne middag. En ik denk dat Thomas de geocache app wel zal downloaden…

IMG_1599

Geplaatst op

Una giornata Italiana

In 2013 deden we het ook al eens: themadagjes, maar toen op zondag. Zo hadden we toen ook een Italiaanse dag.

Vooral Kobe had er nu ook al naar gevraagd, maar op zondag is dat wat moeilijk, aangezien Bart dan kookt en ons pa hier dan is.

Maar vandaag, vandaag was het dus Italiaanse dag. Toegegeven, we hebben wel ontbeten, enkel koffie zoals de Italianen, is een brug te ver. Maar de kinderen hebben wel degelijk koffie gedronken hoor!

Enfin, ze begonnen te knutselen aan een reeks Italiaanse vlagjes, ik hing een vlaggenlijn op, en zette Italiaanse muziek op. Italiaanse folkloremuziek, met accordeons en zo, werd al na drie liedjes afgevoerd, en vervangen door Eros Ramazotti. Ook niet mijn favoriet, maar wel al pakken beter. Bart had zaterdag spaghettisaus gemaakt, het eten was dus niet moeilijk.

Intussen was het min of meer gestopt met regenen, en trokken Merel, Kobe en ik naar de winkel, voor verdere Italiaanse dinges. In het terugrijden kwamen we ook nog Rhune tegen, en dus zaten iets later vier kinderen tegelijkertijd tiramisu en Amarettikoekjes te maken.

Die koekjes, dat zijn trouwens de simpelste koekjes die er zijn om te maken: tien minuten werk, kwartier in de oven, klaar. En ideaal als aanvulling bij de tiramisu, want daar heb je twee eierdooiers voor nodig, en voor de koekjes twee eiwitten.

Het recept heb ik gehaald van Dishcover, maar herhaal ik hier even omdat het zo simpel is.

Klop twee eiwitten stijf, spatel daar voorzichtig 120 g. amandelpoeder, 60 g. amandelschilfers (eventueel nog wat fijner gehakt) en 150 g. suiker onder, en giet er eventueel een scheut Amaretto bij. Maak van dat deeg kleine bolletjes, leg die op een bakplaat met bakpapier, en bak op 160° tot ze mooi bruin zijn (zo’n kwartiertje). Dat is het.

Toen werd er opgeruimd, nog wat gespeeld, en ’s avonds was er ciabattabrood met Italiaanse charcuterie. En als dessert tiramisu, natuurlijk.

La vita è bella!

Geplaatst op

Dagje Antwerpen

Bart had het al een tijdje gezegd: hij wilde eens naar Antwerpen, naar een tentoonstelling over futurologie in het M HKA. Met Wolf erbij is dat een beetje moeilijk, want die kan geen ganse dag rondhangen momenteel. Maar aangezien hij op kamp is…

Bart had eerst nog een bespreking om 9.00 uur, en om kwart voor elf zaten we samen in de auto richting Antwerpen, meer bepaald dus het M KHA. Plan was om daar te parkeren, dan even rond te lopen, iets te gaan eten, en dan het museum te doen. Het begon allemaal heel goed, maar de kleur van de lucht noopte me er toch toe de regenjassen mee te nemen. En jawel, nog geen vijf minuten later was het prijs! We hadden eerst nog snel de geocache meegepikt die daar aan het M HKA ligt, zijnde de loft van Loft. Maar aan de overkant van het parkeerterrein aan de Waalse Kaai zijn we toch een brasserie binnengevlucht, voor eerst een drankje, en daarna iets te eten. Brasserievoedsel, duur, en niet eens echt zo goed. Jammer.

Tegen dan was het opgeklaard, en liepen we naar het museum. Ik kan niet zeggen dat ik onder de indruk was van de tentoonstelling, ze is alles behalve beklijvend, eigenlijk. Wél leuk is dat we de kinderen perfect hun gang kunnen laten gaan. Ze hadden een opdracht/zoektocht van Vlieg, en deden hun eigen ding. Ze kennen de regels van een museum maar la te goed: niks aanraken, niet te luid, niet lopen. En dat deden ze voorbeeldig.

Beneden was er een werk waar mijn rugzakje niet naast misstond, vond ik zelf. Maar ’t zal wel weer aan mij liggen :-p

Enfin, we liepen naar buiten, en besloten, na enig overleg, naar het Fotomuseum te gaan wat verderop. Ook daar was er een zoektocht, en ook daar vonden de kinderen het best leuk.

En toen? Was het tijd voor een ijsje, uiteraard! Een terrasjesman verwees ons in plat Antwerps naar de andere kant van het plein voor een kwaliteitscrèmerie, en het mag gezegd zijn: het ijs was succulent! Nog nooit zo’n goeie pistache gegeten! Duur, dat ook, maar zijn geld waard. En Kobe kreeg zowaar een Nainggolan :-p

Na nog een kort wandelingetje om nog een geocache op te pikken, hielden we het voor bekeken. Het was vier uur, en shoppen ligt ons niet, en voor nog een museum hadden we geen zin. Tsja.

Geplaatst op

Gewoon een vakantiezondag…

We stonden om negen uur op, ontbeten, en tegen tien uur zat ik in de auto naar huis. Caterina bleef nog een dagje, maar ik had aan Bart beloofd dat ik tegen ’s middags ging thuis zijn om ons pa op te vangen. Er werd een hoop was geregeld, en de laatste hand gelegd aan Wolfs kampvoorbereidingen.

Er werd uitgebreid getafeld, zoals altijd wanneer Bart kookt, en het was eigenlijk een heel rustige, gezellige namiddag, waarbij Nelly en Koen elkaar de oren van het hoofd kletsten. Op een bepaald moment heb ik ze buiten gejaagd: het was meer dan warm genoeg buiten, en ze kunnen allebei wel wat zon en vitamine D gebruiken.

Tegen half vijf gingen ze beide naar huis, en besloot Bart om nog een wandelingetje te maken tot aan den Dries, Pokémongogewijs. We maakten er meteen een gezinsuitstapje van: Kobe kon met zijn tablet inloggen via Bart, en Wolf nam mijn gsm. Op die manier krijgen we die ook nog eens uit de zetel. Hij had heel slecht geslapen vannacht, zei hij, en was daarom extra hangerig. Maar de wandeling deed duidelijk deugd. En Merel, die danste overal doorheen. Letterlijk, want ze was een ballerinafeetje, vertelde ze.

Ik moet het wel toegeven: de dagen zijn een stuk relaxter als ook Bart gewoon vakantie neemt. Zalig…

Geplaatst op

Vakantie, zei u?

Ik weet niet hoe het met uw vakantie zit, maar doorgaans sta ik dan niet om zeven uur op, laat staan dat ik om tien voor acht met mijn auto in de garage sta. Maar bon, wat moet, dat moet: de auto is vorige week afgekeurd wegens speling op het stuurhuis rechts vooraan, en gelukkig wilde de garage me er alsnog tussen nemen, als trouwe klant.

Bart reed mee met zijn auto, en dus stonden we om kwart over acht alweer thuis, met een gezellig lange dag voor de boeg. Een en ander resulteerde in het beginnen uitmesten van de keukenberging, iets wat al lang had moeten gebeuren. Oordeel zelf.

IMG_1222

Maar ik ga me er niet al te druk in maken: er is nog genoeg tijd. Want gisteren zijn Merel en Kobe thuisgekomen van kamp, en er is dus een serieuze stapel was die nog aangepakt moet worden, en ze zijn allebei ook nog serieus moe, heb ik de indruk.

En toen kwam er een vriendje van Kobe spelen, en moest er dringend gekubbd worden. En als ze met drieën zijn, dan moet mama wel meedoen, zeker?

En krijttekeningen, die moesten uiteraard ook nog gemaakt worden, of wat dacht u?

Tegen half zes gingen we dan de auto ophalen, en toen was het toch wel avond zeker? Komt dat tegen!