Het kwam heel goed uit: de kinderen hadden vandaag een pedagogische studiedag, en wij onze facultatieve vrije dag. Met andere woorden: we waren gezellig samen thuis vandaag. Dat kwam eigenlijk dubbel goed uit, want aangezien we het nieuws hadden gekregen dat ze over twee weken aan de tuin beginnen, moest hij wel leeggehaald worden. Momenteel staat hij nog vol potplanten, tuinmeubelen, schommel en andere rommel. En dan spreken we nog niet over het tuinhuis, dat ook weg gaat, en dus helemaal leeg moest.
Maar ik heb ronduit zalige kinderen. We trokken allemaal vuile kleren aan, en begonnen eraan. De kleintjes haalden alle dingen uit het tuinhuis, Wolf en ik deden de grote stukken, haalden de rekken eruit, sleepten die naar de garage, en de kleintjes zetten alle kleine dingen opnieuw op die rekken. Op een klein uur was het tuinhuis leeg en de garage vol, dat wel.
En toen braken we de schommel af. Letterlijk. Het houten frame was eigenlijk al een tijdje niet echt betrouwbaar, en dat bleek duidelijk toen we het afbraken: je moest amper kracht zetten op de ladderbalkjes om ze af te doen breken. Hmm. De tuigen op zich zijn netjes opgeslagen, maar er moet dus een nieuw frame komen. Juist ja.
Ook de tuinmeubelen werden naar binnen gesleept, en toen zag het er meteen al helemaal anders uit. Leeg, en groot, eigenlijk.
Volgend weekend nog de planten binnenhalen, en we zijn er klaar voor. Oh, en ook proberen of er iemand het tuinhuis en/of de stenen wil. ’t Zou zonde zijn als dat allemaal de container in vliegt.