Een welbestede woensdag
Een prachtige woensdagmiddag, en vanaf morgen weer regen, en een heleboel redenen om in ’t stad te moeten zijn: meer hadden Merel en ik niet nodig om de fiets op te gaan en effectief naar ’t centrum te rijden. Enfin ja, zij nog steeds achterop, want zo goed kan ze nog niet fietsen.
We fietsten naar het MIAT om er eindelijk een cache op te pikken – deze keer vonden we hem meteen – en ook coördinaten van de brug te bepalen. De week voor de paasvakantie is er immers projectweek voor de vijfdes, en daarvoor had ik een aantal jaar geleden een GPS-tocht op poten gezet. Alleen bleek die te lang, en moet ik hem nu dus inkorten. En daarvoor heb ik een paar nieuwe coördinaatpunten nodig.
We fietsten verder langs het water naar de Veermanbrug voor alweer coördinaten, en vervolgden onze weg langs de Reep en de Bisdomkaai, over de heel erg drukke Korenmarkt, tot aan de fietsenstalling voor de Hema. Daar waaiden we binnen, want een ander doel vandaag was het vinden van stevige en vooral grote fietstassen voor Kobe. Zijn immense rugzak moet erin kunnen, en aan de andere kant dan zijn jas en turnzak. Meteen hadden we nog wat knutselgerief, stroopwafels en chocolade mee. Tsja.
We liepen verder de Veldstraat in om een ijsje te halen. Tradities zijn er om gerespecteerd te worden, vonden we allebei, en de Damass was nog niet open, maar aan de Australian stond een lange rij. We zijn daarna dan maar aan het water gaan zitten, op een trapje tegenover het Duivelssteen. Zalig.
En toen gingen we terug richting onze fiets, en besloten we om alsnog even in de C&A binnen te gaan: ik heb namelijk een chique zwarte broek nodig voor Roelands trouw, want de top heb ik al. Heel veel zin had ik er niet in, maar bon, het moet toch ooit een keer. En jawel, na wat zoeken vonden we de perfecte broek, en ik had meteen ook nog een witte bloes mee, iets wat ik eigenlijk al lang eens nodig had.
Het begon al te schemeren toen we terug thuis waren na opnieuw een fijn fietstochtje.
Win.
365 – 18 augustus 2018 – country wedding
Openingsdans
Negentien jaar geleden stak ik de CD ‘Intiem’ van Raymond van het Groenewoud in de DJ zijn handen: of hij dit nummer wilde spelen als openingsdans. Hij kende het – uiteraard – niet, maar ik ben er na al die jaren nog steeds ongelofelijk zot van, van dit nummer. Ik kan het je helaas niet laten horen, omdat ik enkel de live versie vind, en ik wil echt de CD-versie met de prachtige altviool en de bandoneon. Ik heb het hier staan, op aanvraag kan ik het altijd doormailen, en je kan het vlot op Spotify vinden.
Omdat ik van je hou
Stormen zal ik trotseren
Hitte en bittere kou
Niets kan me nu nog deren
Omdat ik van je hou
Bergen kan ik verzetten
‘k Verdraag elke beet en snauw
Niemand zal dit beletten
Omdat ik van je hou
Vroeger leek ik op deze plek verloren
‘k Wist toen nog niet wat zij me brengen zou
Rijken, ze mogen rijk zijn
Vol waanzin en vol berouw
Nooit zal ik ze benijden
Omdat ik van je hou
Vroeger leek ik op deze plek verloren
Ik wist toen nog niet wat zij me brengen zou
Niets kan m’n hart nog breken
Niets maakt m’n hart benauwd
Zelfs niet je kwaadste streken
Omdat ik van je hou
Die keer van de snikhete trouw
Het was een trouwfeest dat ik me nog lang zal herinneren, al was het maar door de hitte. Maar ook door het stralende (en bezwete) bruidspaar.
Om drie uur werden we in Aalst in de Rozerie verwacht, en de thermometer in de auto zei 32°. Jawel. Nog een chance dat de bruid de dag voordien melding had gemaakt van waaiers, want ik had de mijne mee. Zelf had ze er een tiental voorzien, en die gingen gretig van hand tot hand. Want de ceremonie zelf mocht dan wel in de kleine kapel van het domein zijn, het was er snikheet.
De bruid was prachtig, de ceremonie ontroerend, er werd in de speeches zowel met bloemen als met bloempotten gesmeten, het was gewoon goed.
En toch was iedereen blij om terug buiten te zijn, in de schaduw op het gras. Want ja, zo’n schitterende zomerdag heeft natuurlijk wel één groot voordeel: alles was gewoon buiten te doen. De chique tafels stonden buiten op het plein voor het kasteeltje gedekt, netjes in de schaduw, en dat was heerlijk. Ik had alleen medelijden met de koks die aan hun barbecue stonden: het zweet liep hen in straaltjes af.
Barbecue, zegt u, op een trouwfeest? Oh jawel. Maar dan een van de echt wel sublieme soort: eerste voorgerecht met zalm in papillotte en gegrilde gamba’s, met een keur aan slaatjes en bijgerechten. Tweede voorgerecht: gevulde knapperig gebakken kwarteltjes (maar man, zo lekker!) en lamskoteletjes. Hoofdgerecht: entrecote. Met uiteraard allemaal aangepaste bijgerechten.
En dan had u het dessertenbuffet nog niet gezien. Bijzonder uitgebreid (ik heb van de helft niet eens geproefd, en ik was al weg met een vol bord) en vooral ook bijzonder lekker. Soesjes, confituurtaartjes, flan met caramelsaus, rijstpap met bruine suiker, pannenkoekjes, tiramisu, javanais, avocadotaart, appeltaart, drie soorten bavarois, panna cotta, perenmousse, chocolademousse, vers fruit, chocoladefontein, vier soorten ijs, bruidstaart, éclairtjes.. En ik ben wellicht nog een paar dingen vergeten.
Maar ik denk dat ze vooral gigantisch veel flessen water zullen mogen betalen, want dat was immens: het blééf heet, daar op dat plein. Pas tegen een uur of elf, na de goochelshow en de openingsdans, begon het wat af te koelen. Er is dan ook bijzonder weinig gedanst, want dat moest binnen, waar het wél nog pokkeheet was. Wij zaten overigens aan tafel met fijne vrienden, en meer moest dat eigenlijk niet zijn, want ik heb verdomd goed gelachen.
En buiten was het intussen supergezellig, met de kaarsen en de tafels en iedereen die bleef kletsen…
366 – 18 augustus
