Ne mens heeft toch wat over voor zijn kinderen… Gisteren waren we rond negen uur al op pad, en pas tegen half tien weer thuis, vandaag stonden we om kwart over acht al volledig opgetuigd op de rugby. Het laatste toernooi van het jaar is er eentje buiten competitie, in Tourcoing, met een zeer aangename sfeer en vooral ook rugby op hoog niveau.
Ik installeerde me onder de luifel met de andere ouders, de jongens gingen zich opwarmen, en ik genoot van mijn boek, en de babbeltjes. Zelf had ik geen tijd meer gehad om iets te voorzien voor de picknick en had ik enkel sandwichen mee, maar er was echt gigantisch veel en lekker eten. En de jongens, die speelden intussen rugby en hadden precies wel een fijne dag.
Ik smeerde me stevig in – nog verbrand van gisteren – en genoot in mijn zeteltje, nam wat foto’s, ging supporteren, en werd vooral heerlijk zen.
