Scoutshemdentekeningenbezigheden

(Ge wilt het mogen gebruiken bij Scrabble, toch?)

In het kader van: “Ne mens moet zich toch met iets bezighouden en ik doe binst geen ander kwaad” heb ik me de afgelopen weken toegespitst op het illustreren van scoutshemden. Jawel. Uiteraard met textielverf, maar ook met een textielstift tegenwoordig.

Elke scout die lang genoeg meedraait, krijgt eerst een totemdier, dan een adjectief, en uiteindelijk bij de JIN – het laatste jaar voor ze leiding worden – een kleur dat verwijst naar hun reis dat jaar.

Kobes hemd had ik al eerder versierd en er op zijn nieuwe hemd voor de Jamboree ook al zijn totem en adjectief opgezet. Nu heb ik er ook zijn kleur aan toegevoegd, iets van geen vijf minuten werk. Best goed gelukt, in een robuuste stijl.

Voor Rhune had ik er al eerder zijn Berner Sennen opgezet, maar nu dus ook zijn volledige scoutsnaam:

Ik vind dat amusant, dus ik wil dat eigenlijk gerust voor gans zijn leiding doen – leden liever niet, want die wisselen vaak nog van hemd – en dus kreeg ik nog aanvragen. De voorwaarde is dat ze me een duidelijke zwart-wittekening bezorgen van hun dier.

En uiteraard ook hun volledige totem, en daar liep het eventjes mis… Ik had voor een van Kobes jaar vol enthousiasme een kolibrie getekend, en ik vond die ook echt goed gelukt. En toen wilde ik in al mijn haast daar ook nog snel haar naam aan toevoegen.

Alleen… is het niet Vrolijke, maar Zonnige. Juist ja. Hemd verpest dus. Ik kon mezelf wel slaan en ging vloekend douchen. En daar zag ik het licht, gelukkig maar. Want zonnige, dan kan je iets met een zon, toch?

Gelukkig vond ze het zo zelfs nog beter dan zonder! Nog die chance!

Maar toen bleek wel de toon gezet: eerst volgde nog een simpele tekening zonder de naam:

Toen kwam Andres met de vraag of ik inderdaad nog iets extra kon doen: hij wilde eerst echt zijn dier niet op zijn hemd – “Zo nen berglemming ziet er toch gewoon uit als nen mottige cavia???” – maar vond uiteindelijk toch een tekening naar zijn goesting, en wilde ook graag zo’n zon. Maar dan een specialleke. Kobe ging om extra geel en oranje naar de winkel, en ik ging aan de slag.

Hij is gelukkig mega content! Ja, ze gaan opvallen dit weekend op de HerfstOntmoeting van de Scouts in de Hoge Rielen, een vormingsweekend voor leiding van gans Vlaanderen.

En ja, laat die hemden maar komen! Alleen wil ik er vanaf nu wel een bloemetje voor. Néh.

Totemtekening

Ik had eerst Kobes gewone scoutshemd beschilderd met zijn totem, en daarna zijn jamboreehemd, en dat was behoorlijk goed gelukt.

Ik had me er eigenlijk behoorlijk mee geamuseerd en aangeboden aan de rest van Kobes scoutstak. Rhune was de eerste – en voorlopig enige – die inging op het aanbod, en zijn totem is een Berner Senner. De tekening die ik kreeg was de volgende:

En dit is wat ik er op een paar uur van maakte:

Ook behoorlijk goed gelukt, vind ik. En stiekem hoop ik nu dat er nog JIN zijn die hun totem op hun hemd willen.

Vanitas, ik weet het…

Jamboreehemd

Kobe had uiteraard een gewoon scoutshemd, maar dat is echt niet meer proper te krijgen. Er zitten modderspatten – ik denk toch dat het modder is – op die ik niet meer uitkrijg, en ergens een blauwige vlek van verf of zoiets, enfin, het is niet echt piekfijn meer.

Laat dat laatste nu een vereiste zijn voor de Jamboree: een piekfijn hemd! Ze zijn ook zeer strikt wat de emblemen en tekens betreft: aan de voorkant en op de mouwen mag enkel het strikte minimum, dus niet alle takkentekens of kamptekens of zo. Aan de achterkant mogen ze doen wat ze willen, zolang het maar geen vlekken of zo zijn.

Ik was dus een tijd geleden een nieuw hemd gaan halen, meteen ook een maatje groter, en de nog ontbrekende tekens. Ha ja, ik had nog Wolfs oude hemd en Merels hemd en daarvan kon ik de meeste tekens recupereren. Kobe wil namelijk zijn oude hemd nog dragen voor de gewone vergaderingen en het gewone kamp, zodat zijn jamboreehemd proper blijft.

Twee hemden dus.

Op zijn oude hemd heb ik vorig jaar zijn wasbeer geschilderd, maar die verf was niet helemaal goed blijven zitten en had wat vlekken veroorzaakt, ondanks langdurige fixatie met het strijkijzer. Ik ben woensdag om een nieuw potje textielverf gegaan en heb vandaag diezelfde wasbeer op zijn nieuwe hemd geschilderd. En ik vind persoonlijk, los van de verf, dat hij beter gelukt is: het kopje is groter waardoor de verhoudingen beter zijn, hij staat meer in het midden en zijn totemnaam ziet er beter uit.

Je moet zelf maar eens vergelijken met de vorige versie:

En nu maar hopen dat deze verf het wél houdt…

Scoutshemd

Kobe zit intussen in de scouts bij de GIVers en heeft dus een totem én een adjectief. Het kleur is blijkbaar voor binnen twee jaar, als hij bij de JIN zit. ’t Zal wel, zeker?

Ik had hem al lang gezegd dat ik met plezier zijn totem op zijn hemd zou schilderen, als hij maar een gepaste lijntekening vond. Nu, donderdag vertrekt hij op kamp en hij kwam dus met hemd én tekening af. Een dik uur later had hij de tekening:

Ik vind ze best wel goed gelukt, alleen hoop ik maar dat de verf het houdt: het is wel textielverf, maar het lijfje is wel een grote oppervlakte… Bon, we zien wel. Hij kan in elk geval al op kamp.