Gentblogt: de reuzenperzik

Ik ben van dienst voor het Gentse stadsblog Gentblogt, zoals zo vaak, en ook dit jaar zorgt het ervoor dat ik een reeks voorstellingen kan meepikken als ‘recensent’. Niet dat wij echte journalisten zijn, maar het is wel een leuke hobby. En we menen het vooral ook. Vandaag alleen al waren er elf posts, en eentje daarvan was een bespreking van de Reuzenperzik, het toneelstuk dat ik deze middag met Wolf en Kobe ben gaan bekijken. Eigenlijk was ik van plan om daarna nog met hen de Gentse Feesten in te trekken, maar Kobe had daar geen zin in. En vanavond was het weer zodanig dreigend, dat Wolf en ik wel op een andere avond richting stad gaan. Maar bon, bij deze dus de bespreking van de Reuzenperzik, zoals die geschreven is voor, en verschenen is op Gentblogt.

Nadat ze vorige jaren al ‘De GVR’ en ‘De Heksen’ van Roald Dahl onder handen namen, wilde Theater Uitgezonderd de trilogie – Mathilda en Sjakie en de Chocoladefabriek zijn niet speelbaar wegens opgekochte rechten in Groot-Brittannië – vervolmaken met De Reuzenperzik.

Het verhaal is vrij eenvoudig: de eerste vier jaren van James Henry Trotters leven waren gelukkige jaren. Maar wanneer zijn ouders door een neushoorn worden opgegeten, komt daar plots een einde aan. Vanaf dan zorgen twee afschuwelijke tantes voor hem. Tante Spijker en tante Spons dwingen de jongen dagelijks te werken tot hij er bijna bij neervalt.

IMG_0088

IMG_0090

IMG_0095

IMG_0104

Het lijkt even alsof hij uit dit vreselijke leven zal kunnen ontsnappen wanneer hij als bij toeval een oude man ontmoet, van wie hij een zakje met groene steentjes krijgt. De steentjes bevatten toverkracht. Die moet hij heel voorzichtig voor zichzelf gebruiken en dan zal hij zich een heel leven lang niet verdrietig meer voelen. Maar dan loopt het mis. James struikelt, en de steentjes vallen op de grond bij een perzikboom. Ze geven hun kracht aan een perzik en deze groeit uit tot een reusachtige vrucht zo groot als een huis. Maar niet alleen de perzik is betoverd: er zijn ook insecten meegegroeid, en zelfs een spin.

IMG_0129

IMG_0127

IMG_0126

IMG_0120

IMG_0118

IMG_0116

IMG_0115

In deze perzik reist James met zijn nieuwe vriendjes naar New York. Het wordt een spannende reis waarin absurde situaties elkaar opvolgen, vooraleer de reuzenperzik eindelijk aan de hoogste spits van het Empire State Building vastgenageld raakt.

Persoonlijk vond ik deze voorstelling iets minder dan de twee vorige, maar mijn zevenjarige was laaiend enthousiast, en uiteindelijk is hij toch het doelpubliek, nietwaar? Maar naast mij zat een naar schatting vijfjarige, en die zat op het einde toch te wriemelen. Een uur is lang voor een kleuter, en mijn inziens zou het stuk gebaat zijn bij hier en daar wat knipwerk. Wat niet wegneemt, overigens, dat het een knappe adaptatie is: sommige stukken van het verhaal worden verteld via een prentenboek,

IMG_0117

IMG_0083

andere worden dan weer schitterend uitgespeeld door de vier acteurs. En de reuzenperzik zelf, die vond ik prachtig gelukt. Ik was op voorhand benieuwd hoe ze het gingen aanpakken, en ik moet toegeven: origineel en geslaagd.

Mocht u zelf willen gaan kijken: dit was nog maar de première. Tijdens de Gentse Feesten kan u nog kaarten bestellen voor nu zondag 20 en maandag 21 juli, telkens om 14.00u en 16.30u. Die kunnen telefonisch gereserveerd worden op 0470-93.85.17. Daarna gaat het stuk op ronde doorheen Vlaanderen.

De Reuzenperzik (5+)
Theater Uitgezonderd
Zondag 20 en maandag 21/7, telkens om 14.00u en 16.30u.
Toren van Babel
Bargiekaai 1
0470-93.85.17

Tinkelbel

Omdat gisteren De Heksen zo waren meegevallen, ging ik deze voormiddag met Merel en de jongens (vrijkaarten voor Gentblogt) naar Tinkelbel, de kleutervoorstelling. Wat ik ervan vond, kan je lezen op Gentblogt, en neem ik hier ook even over voor u ^^

Deze blogpost is oorspronkelijk geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt. Waar anders?

Tinkelbel ofte een elfje dat naar het elfenbal wil.

Ook kleuters hebben recht op een portie cultuur af en toe, al is het dan meestal nog met de kleine c. Maar je kan ze niet vroeg genoeg laten kennis maken met theater en dergelijke, vinden wij hier ten huize.

En dus stonden we gisteren netjes om elf uur klaar aan de Toren van Babel aan de Bargiekaai, voor de voorstelling Tinkelbel van Theater Uitgezonderd. Voor het verhaaltje moet je het als volwassene niet doen, maar een peuter van twee en een half vindt het perfect verstaanbaar, en, aan de reacties te zien, ook ronduit zalig!

Het elfje Tinkelbel wordt wakker in het elfenbos, doet even wat aan persoonlijke hygiëne, laat iedereen, inclusief de ouders, even mee aan ochtendgymnastiek doen, en krijgt dan een brief waarin ze uitgenodigd wordt voor het elfenbal. Paniek natuurlijk, want het is die avond al, en ze moet nog tal van voorbereidingen treffen. Wat een geluk, een ganse zaal vol kinderen die haar willen helpen!

En geloof me, dat doen die kinderen maar al te graag. Ze roepen, applaudisseren, kijken met open mond naar de handpoppen die fungeren als andere personages, verzamelen blaadjes of druppels, doen de elfendans, en wel meer van dat soort dingen. Heel af en toe sluipt er eens een opmerking tussen die ook de volwassenen doet gniffelen, maar dit is vooral een voorstelling die puur op kleuters is gericht, en duurt daarom ook amper drie kwartier.

Op het einde gaat Tinkelbel weer slapen, en als er dan een meute kleintjes eerbiedig rond gaat staan om te kijken, en fluistert dat we stil moeten zijn, dan weet je dat het goed was. Onze peuter is het overigens de hele dag blijven herhalen: “Tinkelbel sjaapt, he mama? Moete stil zijn!” En meer cultuur moet dat voorlopig niet zijn.

Tinkelbel (3+)
Theater Uitgezonderd
Toren van Babel, Bargiekaai 1
Speelt nog op 25 en 27/07 om 11.00
www.uitgezonderd.be

De Heksen (+ vrijkaarten)

Deze blogpost is oorspronkelijk geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt. Waar anders?

Elk jaar opnieuw trek ik met de kinderen naar de Toren van Babel aan de Bargiekaai voor de kinderproducties van theater Uitgezonderd, en nog geen enkele keer hebben ze me teleurgesteld. Integendeel, het cd’tje van de voorstelling ‘Pluk van de Petteflet’ is hier met voorsprong de meest gedraaide cd in huis, en zelfs ik ben hem nog niet beu gehoord.

Daarom waren we ook vandaag weer present voor de nieuwe voorstelling “De heksen”, naar het boek van Roald Dahl. Meesterverteller Roald Dahl leek wel een magische formule te hebben om bestsellers te schrijven, en voor ‘De Heksen’ (1983) gebruikte hij als ingrediënten vooral gruwel, gevaar, humor en hilariteit.

Jonas groeit op bij zijn geliefde oma. Het is een grappige dame die veel weet over de heksen, nog meer over hun bijeenkomsten en bijna alles over de Grote Opperheks. Als oma en Jonas samen met vakantie gaan naar zee, merken ze iets bijzonders op in hun hotel: veel dames, heel veel dames, heel veel bizarre dames… Het blijken allemaal heksen te zijn die hun grote jaarlijkse bijeenkomst houden. Daarop kondigt de Opperheks aan dat ze alle kinderen wil vernietigen met haar nieuwe magische formule! Tijd voor Jonas en oma om in te grijpen en de heksen proberen uit te schakelen.

Heksen01 “De Heksen (+ vrijkaarten)” verder lezen

Gentse Feesten, dag 1 en 2

De openingsstoet hebben we aan ons voorbij laten gaan, en pas in de late namiddag ben ik met de jongens de stad in getrokken. Ik wilde onze badges voor het Puppetbuskersfestival afhalen, en ik was in de veronderstelling dat er dan ook al voorstellingen waren, maar helaas, enkel de officiële opening.

Ik ben dus maar met de kinderen gaan rondlopen. We hebben een ijsje gegeten, even geluisterd naar dixieland, de sfeer opgesnoven, en er eigenlijk wel van genoten, ja.

Vandaag hadden we een strikter programma: om 14.30u de voorstelling ‘De Heksen’ aan de Bargiekaai, en dan met de bus naar het centrum voor alweer het EFTC (Europees Figurentheatercentrum).

Die Heksen, da’s trouwens een aanrader, en via Gentblogt kan u overigens nog vrijkaarten winnen voor zaterdag. Het verslag kan u daar lezen, en zet ik ook hier nog wel.

Vervolgens zijn we via een ijsje naar het figurentheater gewandeld, en hebben er twee knappe voorstellingen gezien, eentje met een jonge vrouw en een gigantische kubusvormige plastiekzak, en eentje met Canelo, een hond aan wel twintig draadjes. Knap gedaan, verslag zal u ook wel kunnen lezen op Gentblogt.

Voor is dat dus de Feesten: cultuur, rondlopen, sfeer, en cultuur. Meer hoeft dat echt niet te zijn.