Lectuur: “The Witcher” van Andrzej Sapkowski, het vervolg

Ik had de eerste drie boeken van “The Witcher” gelezen toen ik daar snel even de laatste nieuwe van The Dresden Files tussen nam. Maar, ik geef het toe: de Witcher bleef in mijn hoofd spoken, en dus las ik gewoon door. ’t Is niet alsof ik veel anders kan doen, momenteel.

Het verhaal verschuift, zoals ik had vermoed, vooral naar Ciri. Eigenlijk is zij het absolute hoofdpersonage van de hele reeks, en niet de donkere, sombere mutant. Hij speelt uiteraard een grote rol, net zoals Yennefer, de heks van dienst, maar eigenlijk is iedereen voortdurend op zoek naar Ciri om haar als pion te gebruiken in het politieke spel. En zij? Zij is gelukkig zowel door Geralt als door Yennefer opgeleid en slaagt erin om alle boosdoeners toch ongeveer te vermijden. Ongeveer, want het lukt niet altijd even vlot en ongeschonden.

Ergens vind ik het jammer dat Sapkowski het verhaal niet rond de Witcher heeft kunnen doen draaien, maar aan de andere kant zou dat wellicht ook niet gelukt zijn, daarvoor is het personage te beperkt. Kan je de boeken los van elkaar lezen? Eigenlijk niet: het is één lang verhaal met personages die niet echt opnieuw worden uitgelegd en met voortdurende verwijzingen naar dingen die in de vorige boeken zijn gebeurd.

Heb ik ervan genoten? Welzeker! Het is misschien niet de beste fantasy die ik al gelezen heb, maar ik heb echt al slechtere vast gehad. En de verfilming van Netflix mag er best zijn, al was het maar voor de “hmmm”s van Cavill.

Een vervolg zal er helaas niet meer komen, het verhaal op zich is afgerond. Maar ik ben er zeker van dat er nog meerdere verhalen zullen komen binnen de wereld, daarvoor zit het te leuk in elkaar.

Lectuur: The Witcher-reeks van Andrzej Sapkowski

Ik had een tijd geleden het eerste seizoen van “The Witcher” bekeken op Netflix, en dat was me zo bevallen, ondanks de gaten in de plot, dat het eigenlijk vooral naar meer  smaakte. Meer was er voorlopig echter niet op tv, en na wat rondgevraag bleken de boeken ook nog niet zo slecht te zijn. Misschien wat onevenwichtig geschreven en met lange beschrijvingen, was de raad, maar best wel oké. Goh, dacht ik toen, wie voor zijn plezier boeken leest uit de 19de eeuw zoals van Charles Dickens of George Eliot, die kan wel tegen een beschrijvinkske van een paar pagina’s meer of  minder.

Er zijn momenteel in totaal acht boeken, waarvan 1-6 een overkoepelende plotlijn hebben en dan 0.5 en 0.75 later geschreven zijn maar wel veel meer inzicht geven in de wereld en het hoofdpersonage. Al weet ik eigenlijk niet zo goed wie precies het hoofdpersonage is: de witcher uit de titel, of Ciri, een meisje met een Lot om wie het eigenlijk, uiteindelijk allemaal draait.

Sapkowski’s wereld zit prachtig in elkaar: de witcher is een door tovenaars gecreëerde mutant met buitengewone fysieke gaven, gemaakt om de monsters van de wereld te verslaan. Er hoort ook een zeer zware training bij, en veel jongeren overleven die training niet eens. Je krijgt dus meteen een schitterend uitgewerkte wereld met tovenaars, tovenaressen, landen en koningen die met elkaar in oorlog liggen, monsters, zangers, elfen en dwergen die wegens hun ras worden uitgemoord… Het is geen fraaie wereld die geschetst wordt, maar wel eentje die klopt in een middeleeuwse setting. High fantasy, als het ware.

En daarin beweegt Geralt, de witcher uit de titel, zich voort als een knuppel in een hoenderhok. Als mutant wordt hij nergens geaccepteerd, overal scheef bekeken, en zijn sociale vaardigheden zijn op zijn minst niet optimaal te noemen. In de serie geeft Henry Cavill gestalte aan het personage, en het is een waar feest om naar te kijken.

Maar langzaam verschuift de focus van het verhaal naar Ciri, heb ik de indruk. Soms vind ik dat wat jammer, want de witcher is intrigerend, maar aan de andere kant kan je die mens niet tot in den treure monsters laten verslaan zonder dat het eentonig wordt ook, natuurlijk.

Ik kijk uit naar het vervolg van de reeks, ik heb net het derde boek achter de kiezen. En die uitweidingen? Die zijn me niet eens opgevallen…