De tegels die effectief nog op de grond lagen, zijn intussen in de container verdwenen, na de graafwerken per kraan. Ik had echter de tegels van het vroegere terras destijds ook bijgehouden: de tuinplannen waren toen nog een verre droom, en we wisten niet of we die tegels nog gingen nodig hebben. Er lagen er dus een zestigtal opgeslagen achter het huis, en die zijn twee dames op hoge hakjes vandaag komen ophalen. Chapeau voor hen, want ze waren ouder dan ik, en die tegels wegen behoorlijk wat. Maar ze zagen het volledig zitten, en hebben er een vijftigtal mee. De laatste overgebleven elf stuks worden in de loop van de week nog opgehaald door iemand die net dezelfde tegels heeft, en wat uitbreiding kan gebruiken. Alleen jammer dat die niet eerder had gereageerd, want voor haar zou het extra fijn geweest zijn.
Maar bon, ik ben al mijn tegels eindelijk kwijt, en ik heb er een aantal andere mensen gelukkig mee gemaakt. Meer moet dat toch niet zijn, toch?
