The Masks of Nyarlatothep: ongoing story

Begin 2023 was ik, tot mijn grote vreugde, opnieuw gestart met een Call of Cthulhu campagne, The Masks of Nyarlatothep. Mijn groepje was een bende wijze mannen, na verloop van tijd kwam er nog een jonge gast bij. Nu, The Masks is sowieso een grote campagne en we spelen maar om de veertien dagen, maar als we eerlijk zijn, gaat het niet bijzonder vlot vooruit. Daarvoor discussiëren we te veel, amuseren we ons te veel, durven we er al eens een klapke tussendoor placeren, dat soort dingen.

Is dat erg? Bijlange niet, want het is zeer gemoedelijk, we spelen ons eigen tempo en elke keer weer, hoe moe ik ook ben, geniet ik ten volle. Onze DM gaat er ook voluit voor: in al die jaren dat hij meestert, heeft hij bijzonder veel materiaal verzameld, en hij bouwt dan ook, wanneer nodig, prachtige scènes op. Neem nu de onderaardse ’tempel’ onder de piramide van Mykerinos: hij heeft zich er volledig in gesmeten, compleet met rare beeldjes en al.

Zalig, toch?

Cthulhu in de tuin

Veel hebben we eigenlijk nog niet kunnen genieten van onze tuin: in juni en juli was het veel te heet, daarna heeft het geregend, en toen zaten we in Berlijn.

Maar gisteren was het zalig weer, ging het gelukkig ook nog lang warm blijven, en dus was dat ideaal om eens Call of Cthulhu te spelen in de tuin. De heren zagen dat gelukkig zitten, de DM werd met een hele bak gerief opgepikt en we installeerden ons hier. En zagen dat het goed was. Zeg nu zelf…

Ik vrees dat het niet voor herhaling vatbaar zal zijn deze zomer: de volgende sessie is eind augustus en dan koelt het ’s avonds verdomd snel af…

Mja, we gaan niet klagen: het is toch één keer gelukt.

DnD

Het heeft lang geduurd en ik heb het echt wel gemist, maar yup, we’re back in business: DnD! Voor wie het niet kent: Dungeons and Dragons, een ongelofelijk maf rollenspel met elfen, gnooms, strijders, orken, enfin, u snapt het wel.

Veel hangt af van de Dungeon Master, de DM. Hij is degene die het scenario kiest, aanpast, of eventueel zelfs zelf schrijft. Vorig jaar in februari was Jesse begonnen met een campagne, maar door het feit dat hij gigantisch veel werk had in zijn laatste jaar geneeskunde, is het na nieuwjaar zo’n beetje stil gevallen. Jammer!

Intussen hebben we een nieuwe groep: nog altijd Jesse als DM, met Emma, Wolf en ik, maar ook Robbe en Yorick. Cody woont intussen in Mechelen, dat zou niet erg praktisch zijn.

Vandaag speelden we onze eerste sessie. Nu ja, er kroop nog steeds redelijk wat tijd in het aanpassen en verfijnen van onze personages, maar ik denk wel dat we er zijn. Het begin was in elk geval al goed, en ik denk dat we deze keer wel wat sneller wat verder zullen geraken, aangezien er volgens mij niemand meer in de groep zit die met opzet tegendraads is. Vreemd, ja, bizar, zeker, een vijs kwijt, uiteraard, en een hoek af. Maar dat maakt het net zo wijs om te doen.

Ik kijk ernaar uit, zo ongeveer om de twee weken. Als dat lukt met onze agenda’s, natuurlijk.

Dungeons and Dragons

Door omstandigheden was onze tweewekelijkse roleplay stilgevallen. Jammer, want ik roleplay eigenlijk al meer dan 15 jaar quasi onafgebroken. Ook Wolf vond dat bijzonder jammer, want, jong als hij was, hij mocht toch meedoen met die roleplay van de spelleider (of hoe zeg je dat in het Nederlands?).

De rest van de groep vond dat precies ook, en dus kreeg ik een paar weken geleden de vraag van Jesse of wij geen zin hadden om mee te doen met een nieuwe roleplay. Deze keer geen Call of Cthulhu, maar Dungeons and Dragons, met hemzelf als DM (Dungeon Master), en met zijn broer Cody, en dan nog Wim en Emma. Leeftijd van die gasten? 23.
Ik voelde me vereerd, want als ouwe doos van dienst – net dubbel zo oud – toch nog welkom zijn, het doet wel wat met uw ego. En jawel, ook Wolf werd gevraagd, ook al is hij nog maar net 14. En nee, ik heb het niet zelf moeten voorstellen aan Jesse, hij kwam zelf met de vraag.

Gisterenavond – een vrijdag, zodat we kunnen doorspelen ondanks Wolfs leeftijd – zaten we een eerste keer samen bij de broers thuis. Het duurde nog wel even voor alle personages waren samengesteld, maar daarna ging het vooruit, en ik heb me ook echt wel geamuseerd. Ook bij Wolf zag ik dat hij het echt wel leuk vond, ondanks de pijn in zijn rug.

Ik ben benieuwd waar het naartoe zal gaan met het verhaal, maar voorlopig zien we het allebei helemaal zitten. Maf gezelschap, maar bon, we horen daar blijkbaar volledig bij :-p