Extra gadgets in de game room
Nu we dus al een week of drie die game room hebben boven en we ook merken dat die veel gebruikt wordt, bracht Bart een beamer mee van kantoor. Het ding is daar niet meer bruikbaar: te klein projectie-oppervlak en vooral ook te weinig lumen voor daar op kantoor. Maar die game room is perfect te verduisteren en zo heel groot is de muur daar ook niet, dus…
Alleen… Hoe hang je zo’n ding op aan je plafond? We konden, zoals op school, een speciale beugel bestellen, maar dat blijkt niet goedkoop te zijn én vooral ook wel eventjes wachten, dus liever niet. Bon, ik gaf instructies aan mijn oudste en die toog aan het werk: een plank zoeken die net wat groter is dan het oppervlak van de beamer. Zelf zocht ik vier stevige vijzen en vooral vier bijhorende gyprocpluggen, twee stevige linten (verpakking van gordijnen geweest) en vier stevige houtvijsjes met bijhorende rondellekes (zat ooit bij Ikea kastjes, om ze aan de muur vast te zetten). Al een chance dat ik zo’n hamsteraar ben die nooit vijzen weggooit maar ze in een rommelbak keilt.
Wolf haalde de knutseltuintafel uit de hoek, zette de plank vast met een paar sergeanten en boorde vier gaatjes. Daarna zette hij de beamer vast met de linten en de vijsjes. Netjes! En dan sleepte hij een ladder en zijn broer naar boven, werden de vier plafondgaten afgetekend en geboord, en kwam papa eventjes een handje toesteken want Kobe was eigenlijk net te klein. Enfin, met enige moeite hing daar dus een perfect geplaatste beamer! De juiste kabels werden gezocht en bevestigd, en de game room was dus een extra feature rijker. En de kwaliteit, die was verbazingwekkend goed, vonden we.
Klaar voor filmavondjes en slaapfeestjes, me dunkt…
Game room
Het is al lang dat ik denk dat we iets moeten doen met mijn gigantische slaapkamer boven. Oorspronkelijk was die ingericht als kantoor voor Barts beginnende bedrijf – ja, dat is echt bij ons op zolder gestart, ja.
Intussen is dat bedrijf gigantisch gegroeid en ettelijke keren verhuisd, en is de ruimte boven door ons ingepikt als reusachtige slaapkamer. Aan de ene kant stond ons bed, een aantal ingemaakte boekenkasten en gewone kasten, een boekenkast met zo’n 1000 strips en een oude tv.
In het midden staat er een vierkante pilaar die eigenlijk de schouw van de kachel is, en is er ook nog de trap die uitkomt. Aan het ronde venster is er een verhoog waar Merel een heus restaurantje heeft ingericht. In 2016. ’t Is niet alsof ze er nog veel speelt, maar bon.
En de andere kant, tsja, daar deden we eigenlijk niks mee. Er staat een grote kleerkast van zowel Bart als mij, een tweezit die dienst doet als stortplaats voor larpkleren, een eenzit, een salontafeltje vol gerief dat naar de zolder moet, mijn oude stereo van 35 jaar oud maar mét platenspeler, en een keukenblokje met een pompsteen met koud water en een ijskastje dat prima werkt maar vooralsnog niet aan ligt. Langs de trapleuning is er nog een boekenkastje, en daarbovenop ligt het altijd vol met rommel en kleren die van beneden komen en in de kast moeten.
Ik stelde voor aan de jongens om er een game room van te maken. Op voorwaarde dat eerst de larpkamer werd uitgemest, want anders konden we het larpgerief dat in de kamer gesmeten was, niet opruimen.
Aldus geschiedde.
De larpkamer werd bijzonder grondig aangepakt, al het zoldergerief werd op zolder gelegd, de kleerkasten werden verschoven, alles werd schoongemaakt, opgeruimd en gestofzuigd, twee bureautafels die in de larpkamer stonden omdat ze ooit als laboratorium dienst deden, werden eruit gesleept, net zoals de bureaustoelen, een tapijt van Nelly werd netjes op de grond gelegd, de ijskast opgestart en opgevuld, extra schermen en toetsenborden aangesleept, en de game room was een feit! Ze kunnen er ongestoord zitten gamen met het geluid aan, er is ruimte voor drie computers en een extra scherm om vanuit de zetel op de Switch of de Playstation te spelen, en ze storen er vooral niemand. Oh, en er is een zware verwarming/airco voorzien, nog uit de kantoortijd.
Een hele verbetering, als je het mij vraagt, en vooral ook een goed begin van de quarantantie.
365 – 02 november 2019 – multischerm
365 – 07 april 2019 – met de Switch als tv…
Wippelgem
Het was alweer een langzaam gestarte vakantiedag, zo eentje om van te snoepen. Voor mij was dat vooral omdat ik zowaar een nieuwe telefoon had! Mijn oude iPhone 5 had batterijproblemen en was de laatste tijd een aantal keren gevallen, zodat het scherm echt in gruzelementen lag, ook al werkte hij nog. Maar het zou me 135 euro gekost hebben voor een nieuw scherm, 85 euro voor een nieuwe batterij, en voor 325 had ik een ‘restore iPhone 6′: een tweedehands exemplaar dat volledig nagekeken is, blijkbaar een nieuw scherm en een nieuwe batterij, en dus volledig in orde. Deal, wat mij betreft.
In de namiddag heb ik dan de kinderen in de auto geladen omdat vooral Wolf moet bewegen, en zijn we tot in Wippelgem gereden voor vijf caches van het rondje rond Luc De Vos. Awel, ’t was een mooie namiddag, met vooral heel knappe caches! Een daarvan spande toch wel de kroon, en kreeg van ons dan ook een favorietenpunt: de cache was een heuse brievenbus, waarvan je de sleutel moest zoeken, en daarmee het deurtje openkreeg. Binnenin zat een houten doos met zo’n balletjesdoolhof: je moest het balletje in het juiste gaatje doen vallen, waardoor je een mechanisme kon in werking zetten en de doos openmaken, en daarin zat dan het logboekje. Knap!
Voor twee andere heb ik zowaar een hint moeten vragen, en al bij al was het echt wel een mooie tocht. Tijdens de laatste twee is Wolf wel in de auto blijven zitten, want hij heeft nog serieus last van de weerbots van het zwemmen eergisteren. Hmpf.
’t Is te hopen dat die rug toch echt wel betert…