Omdat de kinderen eigenlijk al een rotvakantie hebben gehad (ha ja, ganse dagen thuis met twee zieke ouders) en ik me vandaag eindelijk iets beter voelde – alleen hondenmoe, alsof ik net een werkweek from hell achter de rug had – ben ik eindelijk bij mijn grootmoeder geraakt om te nieuwjaren.
Ik denk dat we meer dan een uur bij haar hebben gezeten, en het was ferm gezellig. Er was ook nog een vriendin van haar, en samen hebben we zitten kletsen, terwijl de kinderen op onderzoek uitgingen. Na een tiental minuten verkasten we naar de cafetaria, waar de kinderen een cola respectievelijk watertje kregen met een paar koekjes uit oma’s kast, en Merel het de max vond dat ze bij haar omoe op schoot mocht in de buggy. Zo zie je maar, zelfs een rolstoel heeft een positieve kant!
Daarna zijn we gestrand bij mijn moeder, waar ik me uitgeput in de zetel heb gedrapeerd, en de kinderen uitbundig speelden met neefje Alexander en nichtje Marie-Julie. Ook altijd fun, en vooral veel decibels.
Aansluitend zijn we dan maar naar de Suprabazar gereden, waar ik met Merel op houtlijmqueeste ging, en Wolf intussen een verjaardagscadeautje mocht uitkiezen, zijnde blijkbaar Mario Bros 3 voor zijn Nintendo DS. Getest intussen, en goed bevonden.
En toen ben ik gecrasht in de zetel, en was ik echt wel ’t eind van mijn Latijn. En in mijn geval kan die uitdrukking wel tellen, ja. Maar de jongens hadden een fijne dag gehad, ik had eindelijk mijn grootmoeder bezocht, en er was houtlijm. Juicht!
