Eerder deze week waren we opnieuw in de prutsen geslagen met onze verwarming. Allez, ’t is te zeggen, den ellentriek viel uit. Eerst gewoon één keertje, ’s avonds. En toen ook overdag. Geen idee waarom, aanvankelijk, het was gewoon de verliesstroomschakelaar die uitsloeg. Maar na een dag of twee begon hij plots vaker uit te slaan, op den duur om het uur. Niet bepaald praktisch met diepvriezers en zo, dus begon ik groep per groep zekeringen uit te schakelen en kijken of het nog uitsloeg. Uiteindelijk kwam ik erop uit dat het de verwarming moest zijn. Enfin ja, niet de ketel op zich, want die brandde wel netjes, maar zodra de warmte opgevraagd werd, sloeg alles uit. Dan maar het laatste restje hout verbrand, en de volgende ochtend de chauffagist gebeld. Die hier trouwens twintig minuten later al stond, verklaarde dat de nieuwe pomp van de vloerverwarming kapot was – een waterlek, wat de kortsluitingen veroorzaakte – en die meteen een nieuwe ging halen. De radiatoren waren al opnieuw aan het warmen, en iets later werkte het hele systeem opnieuw en werd het aangenaam warm.
We zaten nu wel acuut zonder hout, iets wat we toch graag als noodplan hebben én voor de gezelligheid zo af en toe. Bart bestelde dan maar hout, en plots stond er dus een halve kubiek in onze tuin. Euh, juist ja.
We kuisten dan maar de houtberging op achter het tuinhuis en begonnen te stapelen. Bart nam het hout eruit, de kinderen brachten het tot bij mij, en ik stapelde. De basis dan toch, want na een kwartier stuurden ze me genadeloos naar binnen. Wolf zag aan mijn gezicht dat het voldoende was, en eigenlijk had hij gelijk. Maar de basis was tenminste solide gestapeld!
Maar we kunnen dus weer fijn stof de lucht inblazen, mocht dat nodig zijn!
En ’s avonds hebben we onszelf dan maar beloond met een avondje Star Wars. Merel was er niet helemaal gerust op dat ze het verhaal wel ging begrijpen, aangezien ze de vorige episodes niet heeft gezien, maar ze vond het de max!
Good parenting, zou ik zo zeggen.
