Donderdagse lunch

Op donderdag moet ik maar twee uurtjes lesgeven – van 9.20 uur tot 11.00 uur met dan nog een uur permanentie erna. Dat zorgt ervoor dat ik om 12.05 uur de school kan verlaten.

Véronique heeft op donderdag ook maar twee uurtjes les, maar helaas voor haar liggen die niet zo fijn: een uurtje van 11.15 uur tot 12.05 uur en dan van 13.50 uur tot 14.40 uur. Ze komt ervoor speciaal uit Ronse en is zowat haar hele dag kwijt. Ze hoopt dan ook dat met het nieuwe lesrooster in oktober die twee uurtjes weggewerkt zullen worden.

Ik, daarentegen, vind die twee uurtjes met die lange middagpauze eigenlijk helemaal niet erg: dan kunnen we samen lunchen! Om half één stond ik dus aan het STAMcafé, niet ver van haar school, en zat zij al prinsheerlijk op mij te wachten op het terras.

Ik at er toch wel zeer lekkere garnaalkroketten met een slaatje, en zag dat het meer dan goed was.

Ik gun Véronique van harte een verplaatsing minder, maar zelf vond ik het eigenlijk wel zalig, zo’n donderdagse lunch.

Gerhard Richter

Ik heb het hier nog al gezegd: mijn beste cadeautje van GIFT Gent ooit was Véronique: een zalige, echt zalige madame!

Vrijdag gingen we nog samen naar toneel, en toen stelden we vast dat we geen van beide al de tentoonstelling van Gerhard Richter in het S.M.A.K. hadden gezien. Meteen hadden we een date, want erg lang loopt die niet meer. Deze middag stond ik dus iets over half een aan het STAM. Hoezo, het was toch SMAK? Mja, maar we moesten wel eerst nog zien te eten, en daar was het STAMcafé dan weer prima voor geschikt. Onderweg genoot ik trouwens van de prachtige beelden die ik met de auto nooit zie. Die Bijloke is toch een prachtige site…

Enfin, na het eten vertrokken we richting S.M.A.K., en genoten er echt wel van de tentoonstelling van Richter. Die man is zowat van alle markten thuis, respect!

En toen was er nog koffie met taart, jawel. Zalig gewoon.

27752511_1799418510102738_3984540256676135299_n

Veel beter dan dit worden ze niet, de dagen.