Gezellig zondagje

Ons pa ging vandaag op restaurant met zijn schoonbroers, en dus waren wij onder ons vijfjes. Bart besloot prompt dat hij niet ging koken, maar dat we ergens gingen eten, en reserveerde meteen een plekje in het restaurant onder de stadshal. Alleen hadden we er niet meteen aan gedacht dat het net dan nieuwjaarsdrink was van ’t stad Gent. Niet dat dat erg was, maar het was er wel een beetje druk.

Enfin, we aten er zeer lekker – het beenhammetje is er een sterke aanrader – en genoten van elkaars gezelschap.

Ik wilde om drie uur naar een toneelstuk in de NTG, en er was dus nog net genoeg tijd over om met het hele gezin in het reuzenrad te gaan dat al een hele tijd op de Korenmarkt staat.

Machtig zicht over het centrum, alleen vond ik het niet zo tof dat Bart plots begon te schommelen: hoogtevrees, it’s a thing.

Daarna reden zij weer naar huis, en ik, ik ging netjes op tijd naar de NTG, voor “Familie” van Milo Rau. Maar da’s voor een volgende post.

Een Gentse zondag

Véronique had voorgesteld om vandaag eerst naar het MSK te gaan, en dan samen iets te eten. Wij zeiden geen nee, en zelfs Wolf zag dat zitten.

We voelden ons meteen weer old school Gentenaars, die eerst naar een (op zondagvoormiddag gratis) museum gaan en dan de stad intrekken. Iets over elf stonden we aan het Museum voor Schone Kunsten, wij met de auto, Bart met de fiets: zo kan hij makkelijker Pokémon vangen :-p

De tijdelijke tentoonstelling van Medardo Rosso sprak me niet zo aan, en de vaste collectie is ook niet zo direct mijn stijl, maar het grote werk in de inkomhal, met pseudo-Farsi zinnen, vond ik dan weer fantastisch, net zoals de Metafloristiek onder de koepel.

Daarna reden we naar de parking van de Ramen, want we hadden gereserveerd in de Brasserie onder de Stadshal. Dik in orde, zoals altijd.

Bart is daarna nog gaan kijken of er nog bootjes te huren vielen op de Coupure, maar alles was al lang weg. Wolf vond het trouwens welletjes voor zijn rug en wilde naar huis, maar Merel is nog meegegaan met Véronique en Léonore naar de Zebrastraat.

Een fijne zondagmiddag, jawel.

Werkendag!

Kobe en Merel waren gisteren al bij hun vriendinnetjes Kaat en Lieze gaan logeren, want vandaag moest ik de hele dag op school zijn: deliberaties, GON-leerlingen, en dan in de namiddag algemene personeelsvergadering. Wolf ging al rond een uur of acht met zijn papa mee naar kantoor, en hij zag dat precies goed zitten.

Eigenlijk had ik in de voormiddag niet echt iets te doen: geen van mijn leerlingen had herexamens, en blijkbaar heb ik ook geen GONners in mijn klassen. Maar vorige week was ik op het idee gekomen om eindelijk de lokalen van een nieuwe nummering te voorzien. In al die jaren dat ik er lesgeef – 23, om precies te zijn – is er bijgebouwd, zijn er klassen gewijzigd, klasjes bijgekomen, en de nummering was een onoverzichtelijk kluwen geworden. Ik kreeg het grondplan, en heb me aan het nummeren gezet. Vorige week op school heb ik het met collega’s overlopen, en hebben we het nog grondig gewijzigd, maar bon, de nieuwe nummering was er. Sam, de werkman, was al overal houdertjes aan het ophangen, en ik heb dan maar papiertjes met de nummers uitgeprint en overal opgehangen, een werkje van een paar uur toch.

Maar rond de middag was het me beu: Bart liet weten dat hij met Wolf onder de Stadshal ging eten, en ik zag dat volledig zitten. Ha ja, want met de moto lukt het dan ook om op anderhalf uur netjes terug te zijn. Met de auto moet je daar zelfs niet aan denken.

Soit, ik at een heerlijk stukje zalm met frieten en genoot van de vrijheid van mijn moto. Ik heb dat ding toch gemist…

IMG_1917

Ik was hopeloos oververhit na de vergadering en het ophangen van de resterende kadertjes en was pas om half zes thuis, maar eigenlijk zie ik het lesgeven alweer helemaal zitten. Oef!