Geplaatst op

Stevige donderdag

Normaal gezien heb ik op donderdag enkel les van halfnegen tot tien over tien, en dan heb ik de rest van de dag vrij voor voorbereidingen en administratie.

Niet vandaag. Ik stond om half negen netjes op school om er in de voormiddag een fotowandeltocht door Mariakerke te begeleiden, net zoals dinsdagvoormiddag. Al is begeleiden eigenlijk niet het correcte woord: ik moest namelijk gewoon op controlepost staan. Dinsdag was dat aan het kapelletje aan de Beekstraat, en toen had ik blijkbaar wel wat bekijks, zo gezeten op mijn gat tegen de deur van de kapel, onder een grote rode paraplu. Oh, en af en toe een groep leerlingen die langskwam en dan een paar foto’s maakte, zoals onderstaande, met mijn 5 LMT ^^

Vandaag zat ik de hele voormiddag in mijn auto op de Gerard Willemotlaan, aan het huis van Gerard Willemot, waar een gedenksteentje van, jawel, Gerard Willemot ligt. Ik heb zelfs staan praten met diens kleinzoon.

En in de namiddag was er opnieuw de GPStocht in Gent met de andere helft van de leerlingen en gelukkig opnieuw stralend weer, zij het ietsje kouder deze keer. Ik fietste opnieuw rond op het parcours, en zag dat het echt wel in orde was.

Als beloning heb ik mezelf dan getrakteerd op een koffietje bij Labath, gewoon een rustmomentje voor mezelf.

Ik was netjes op tijd thuis om nog wat werk te doen, en dan tegen half acht in het Groot Begijnhof in de Lange Violettestraat te zijn voor de generale repetitie van Djiezes!

Stevig dagje, maar wel een leuke.

 

Geplaatst op

Oostende

Vanmorgen kon ik er even niet mee lachen, nee. De bus stond netjes om kwart over acht aan de school te wachten, en onze leerlingen waren mooi op post. Enfin, twee waren hun identiteitskaart vergeten, maar bon, dat kon opgelost worden. Maar de chauffeur wist ons te vertellen dat er meer dan drie uur file was aan de grensovergang met Frankrijk. Hmpf. Ik geef het toe, dat had ik er niet voor over, maar daar ging al onze voorbereiding, en de ganse dag die ik er had aangehangen… En nu? Onze adjunct zei plompverloren: “Oostende?”. De chauffeur zag dat zitten, en dus vertrokken we zomaar, op den bots richting Oostende, met 38 leerlingen en 5 begeleiders. Laat dat nu precies de énige stad zijn waar ik mensen van de toeristische dienst ken. Ik belde vanuit de bus, kreeg ook effectief Heidi aan de lijn, en met wat heen-en-weer-gebel, afspraken, do’s en don’ts draaiden we stipt om tien uur het pleintje aan het Kursaal op, pikte ik de papieren voor de wandeling rond Fort Napoleon op, de stadsplannetjes en de wandeling voor de namiddag, en de info rond MuZee. Er was intussen ook al een hele planning, met in de voormiddag dus die wandeling rond het fort en de vismijn. Dat draaide concreet uit op een ingekorte wandeling met een bunker en vooral een hoop strandgeloop. Van mij niet gelaten.

We namen het overzetje over de havengeul naar het centrum, lieten daar de leerlingen vrij voor hun middagmaal, gingen zelf iets eten, en trokken daarna naar MuZee. Ik wist niet eens dat dat museum bestond, maar het gaat over moderne Belgische kunst van 1830 tot nu. Interessant!

Enfin, we volgden nog een andere wandeling die niet echt pittoresk was, om een understatement te gebruiken. Maar bon, de leerlingen morden niet, bleven hun eigen vrolijke zelf – geen sarcasme – en speelden nog twintig minuten aan het strand. Daarna gingen we even langs het toeristenbureau met een zak paaseitjes als bedanking, en wandelden terug naar de bus. Geslaagde, zij het compleet geïmproviseerde dag, met toch nog enige genoegdoening dankzij het foutloze parcours.

Oh, en voor een minder gekleurd verslag met andere foto’s: één adres!

Geplaatst op

Den Haag

Het begon allemaal prima vandaag: zo goed als alle leerlingen present, en een bijzonder vlotte rit richting Den Haag. Alleen… Op de bus kregen we het nieuws al te horen, en we reageerden, zoals het halve land, met ongeloof. Zó erg kon het toch niet zijn? Een knal? De berichten bleven binnenstromen, er volgden beelden, en de ontzetting groeide.

Maar wij zaten in Nederland met 43 leerlingen, en lieten ons project doorgaan: 6 kleine groepen trokken doorheen de Haagse binnenstad op verkenning, bekeken de architectuur, trokken foto’s, lazen hun opdrachten. De school nam contact op, vroeg ons terug te keren, en wij zeiden nee. Wat konden we anders? Onze leerlingen zaten verspreid doorheen de hele stad, we konden die niet echt terugroepen. En dan was er nog de buschauffeur, die pas om 15.00 uur terug aan zijn bus ging zijn, en wiens telefoonnummer we niet hadden. Oké, ik weet het wel, voor alles was een oplossing te vinden, maar wij zagen daar in Den Haag de noodzaak niet van in. En dus lunchten we en trokken daarna met onze leerlingen naar het Eschermuseum.

We kortten het museumbezoek toch een beetje in op aandringen van de school, en tot ergernis van zowel leerlingen als gidsende leerkrachten, maar bon. Een half uur vroeger dan voorzien zaten we op de bus, en maar liefst een uur vroeger dan aangekondigd stonden we terug op school, want zelfs de standaard file bij het buitenrijden van Den Haag was er niet.

En toen kwamen thuis de beelden, het nieuws, de details… en ik was blij dat we in Den Haag zaten vandaag. Echt waar.

Neutraal verslag met foto’s is hier te vinden.

Geplaatst op

Start van het fotoproject van de vijfdes

Het is blijkbaar al de vijfde keer dat ik meedoe aan het fotoproject van de vijfdes. Zoals vorige jaren stond ik deze voormiddag in voor de workshops en de vier fotografen. Eentje zat vast in de file, maar haar leerlingen hebben we dan tijdelijk over de andere drie verdeeld. Kan gebeuren.

De namiddag was deze keer wel helemaal anders dan vorige jaren: niet langer een uitgebreide opdracht op één locatie, maar een GPS-tocht van vijf kilometer met controlepunten en daar telkens ook de opdrachten. Het liep niet helemaal zoals gepland, en er is dus nog behoorlijk wat bijsturing nodig, maar het idee was wel oké, denk ik.

Zelf heb ik dus een dikke twee uur op een campingstoeltje zitten lezen aan een sluis in het Gentse. Beetje fris, maar ik was goed ingepakt, gelukkig maar.

Enfin, ’t zullen wellicht korte postjes worden deze week, want naast de GWP moet ik ook nog het blog van de school onderhouden met verslagen en zo. Bezigheid, iemand?

De schoolpost over onze activiteit vandaag: http://www.kamariakerke.be/2016/03/21/gwp-vijfdes-workshop-fotografie-en-gps-tocht-doorheen-gent/

 

Geplaatst op

GPS-tocht doorheen Gent

Al jaren organiseer ik samen met een aantal collega’s een projectweek voor school. Al voor de vijfde keer is dat een fotoproject voor de vijfdes, maar met een wijziging op maandag. In de voormiddag is er nog steeds de workshop met professionele fotografen, zodat ze leren omgaan met een fototoestel, en vooral leren kijken.

In de namiddag kregen ze tot hiertoe een plein toegewezen, waarop ze dan een aantal opdrachten moesten uitvoeren, zoals portretten. Maar uit de feedback bleek dat ze dat te lang vonden, anderhalf uur op hetzelfde plein. En eerlijk gezegd, ik begreep ze wel.

Dit jaar had ik dus het plan opgevat om eindelijk eens iets te doen met de GPS-toestelletjes van school, en werkte op papier een tocht uit van net geen vijf kilometer langs Gentse wateren, met zes controleposten/foto-opdrachten. Alleen moest ik wel nog de coördinaten van de verschillende controleposten gaan bepalen. Deze voormiddag was het prachtig weer, ideaal dus voor een fietstochtje langs de route.

Alleen… mijn fiets was nog binnen voor reparatie, maar ging deze voormiddag klaar zijn. Ik bracht eerst de kinderen naar school, en reed daarna met Barts auto naar de garage voor een reparatie. Daar kreeg ik net dezelfde wagen ter vervanging, en reed meteen naar de fietsenmaker, om 9.15 uur. Alleen ging die pas open om 9.30 uur. Terug naar huis dus, en nog wat papierwerk. Tegen tien over tien reed ik opnieuw richting fietsenmaker, met het idee om dan direct richting stad te rijden, zodat ik nog wel wat speling had qua tijd. Hmpf. De fietsenmaker hing net mijn fiets in de haken, hij moest er nog aan beginnen. Ik heb op die mens zijn vingers staan kijken – en wel wat bijgeleerd ook, over het uitlijnen van spaken bijvoorbeeld – en kon pas om tien over elf vertrekken. Oef! Want ik moest wel degelijk in de namiddag lesgeven.

Ik heb me dus gerept van punt naar punt, heb overal de coördinaten berekend en genoteerd, en snel wat foto’s genomen, snapshots eigenlijk, om de fotografen een idee van de locaties te geven. Sommige foto’s zijn echt goed gelukt, andere zijn inderdaad schots en scheef. Maar bon, u krijgt er hier toch wel een paar, want het was eigenlijk echt een mooie dag.

En die les? Ik was net op tijd, en had ook nog snelsnel kunnen eten.

Missie geslaagd! En nu die 12 tochten langs het parcours uitwerken…

Geplaatst op

Wisselende emoties

’t Ging weer hard vandaag. Ik wilde nog in allerijl een blogpost online zetten op de schoolblog, en ging net op tijd op school zijn. Tot me inviel dat ik geld vergeten afhalen was om de fotografen te betalen. Gelukkig namen de collega’s het over, en was alles al opgestart toen ik tien minuten te laat toekwam. Maar stress, man!

Ik liep alweer rond voor de domste dingen eerst, hoste van het een naar het ander, en we moesten ons nog haasten om alles op tijd rond te krijgen. Maar bon, een verslag van de ganse projectweek, met de bekroonde foto’s, vindt u hier.

Aansluitend ging ik met één van de fotografen, een goeie vriendin die ik veel te weinig zie, eten in ons favoriet Lepelblad. Het deed deugd nog eens ongebreideld te kunnen kletsen, en we hebben meteen in de paasvakantie opnieuw afgesproken. Yay!

Ik repte me naar huis, gaf de intussen aangekomen kinderen een vieruurtje, en reed tegen vijf uur naar het UZ om ons ma af te halen na de eerste chemo. Ze was nog wat misselijk, en de dokter wou eerst helemaal zeker zijn voor hij haar liet gaan. En dus was het al bij al half acht voor ik opnieuw thuis was, maar ons ma lag intussen gezellig onder een dekentje in haar eigen zetel, terwijl de chemo nog vrolijk verder doorliep via het poortje, en eigenlijk voelde ze zich tegen dan vrij behoorlijk. Het is niet veel, maar het is het minste wat ik kan doen, haar brengen of halen.

Enfin, thuis ben ik in de zetel geploft: doodmoe, en een beetje op. Lang leve de vakantie…

En toen was er de film Star Trek: into Darkness, en ik kan het niet helpen, van Star Trek word ik gewoon goed gezind. Voeg daar nog Chris Pine, Benedict Cumberbatch en vooral Zachary Quinto aan toe, en ik zit al helemaal te grijnzen. Oh yeah!

Geplaatst op

Den Haag vandaag.

Zeven uur, het blijft vroeg om op een bus te stappen. Maar als je naar Den Haag gaat, heb je niet zo veel keuze, eigenlijk, toch niet als je er nog wat valabele uurtjes wil doorbrengen.

We begonnen aan een frisse, maar gelukkig wel zonnige stadswandeling met oog voor alle mogelijke architecturale en geschiedkundige bezienswaardigheden, en ik had eigenlijk wel een fijne groep mee.

In de namiddag heb ik dan voor het eerst het Eschermuseum bezocht: vorig jaar moest ik twee keer mee op wandeling, deze keer lukte het wel. Ik heb echt een hoop dingen bijgeleerd, zoals domweg het verschil tussen een houtgravure en een houtsnede, of dat je ook afdrukken kunt maken met metaal, en dat soort dingen. Lang leve mijn collega’s van wiskunde en hun deskundige uitleg! In het museum zelf hangen natuurlijk ook wel schitterende dingen…

En toen liepen we naar de bus, passeerden we nog een vleermuisnestkastje, en speelden we spelletjes op de bus. Serieus waar. Vreselijk goed gelachen, trouwens!