Geplaatst op

Touchscreens!

Al jaren zaag ik over de verouderde computers en beamers op onze school: ik had op sommige dagen gewoon twee lessen voorzien, al naargelang de zon scheen buiten of niet. Hoezo? Wel, als de zon scheen, kon ik gewoon geen powerpoints of filmpjes laten zien omdat de lamp van de beamer gewoon niet sterk genoeg was en er geen gordijnen zijn. Zucht.

Maar… de school heeft haar budget een tijdje opgespaard en nu een zware investering gedaan: elk lokaal is nu voorzien van een speciaal touchscreen van 75 inch. Je kan er rechtstreeks mee op het internet en dus filmpjes laten zien, dingen opzoeken, inloggen in smartschool enzoverder. En het beeld is haarscherp en bijzonder duidelijk. Je kan ook rechtstreeks een USB-stick inpluggen en aflezen.

Het ding heeft ook een whiteboardfunctie, zodat je perfect kan krabbelen en uitleggen. Maar vooral… Je kan ook een tekst of ander beeld oproepen en daar dan notities op maken. Met een beamer kon dat niet, waardoor ik dat eigenlijk niet zo vaak gebruikte.

Maar nu, nu zet ik gewoon de oefeningen van pakweg de tweedes op scherm en vul die samen met hen in. Of ik zet de tekst van bijvoorbeeld Catullus op scherm en duid dan de stijlfiguren aan, de moeilijke dingen, maak tekeningetjes in de kantlijn… Het is echt een andere manier van lesgeven, ik sta vooral ook veel meer recht en de rug vindt het niet altijd even wijs, maar het lesgeven zelf is wel véél amusanter.

Nieuw speelgoed, quoi.

Geplaatst op

Nieuw speelgoed

Enfin, nieuw voor mij dan toch. Bart heeft zich de iPhone 6S gekocht, en dus is zijn 5S voor mij ^^

Ik liep nog rond met zijn 4, en op zich is dat zeker geen slecht toestel, maar de foto’s waren niet altijd ideaal qua kwaliteit, en van de heel erg rappe was hij ook al niet meer. Maar nu heb ik dus een nieuwtje. Helaas moet ik er nog de juiste bescherming voor vinden, en moet ik ook nog mijn weg vinden, en eigenlijk is dat nu zo niet het moment. Maar ik geef toe: de goesting om ermee te spelen is er wel.

Mja. Geduld, zeker? Laat dat nu net mijn sterkste kant zijn…

Geplaatst op

Clics

Een vrije dag eind mei, een mens durft al eens op mooi weer hopen, nee?
Hier brandt intussen de verwarming vollen bak, zit ik met een wollen kleed aan, en is het buiten precies eind november of zo. Ook de kinderen vinden het vreselijk, en brengen elk uur dat het iet of wat doenbaar is, buiten in de tuin door.

Vandaag dus duidelijk niet. Moest ik hun schermtijd niet beperken, ze keken de hele dag tv of tokkelden op hun iPad. Wolf heeft dan maar zijn zak Clics bovengehaald, en is vanalles beginnen maken. Woensdag had ik vastgesteld in de winkel dat je bij drie dozen Kellogg’s een gratis doos Clics kreeg, en daar zaten bouwplannen bij, vandaar. Hij heeft er dan ook zelf, apetrots, foto’s van gemaakt. Maar ik moet toegeven, met die Clics wordt er hier ten huize zeer veel gespeeld.

clicks01

clicks02

clicks03

clicks04

clicks05

clicks06

Geplaatst op

Overdaad

Ik wil niet met de vinger wijzen, want ik stond per slot van rekening óók in de winkel, maar toch een paar bedenkingen.

Ik ging dus deze voormiddag naar de Dreamland, om voor de kinderen elk een Sinterklaascadeautje te kopen. Merel krijgt een kleinigheidje want die snapt het toch nog niet, maar zo heeft ze ook iets. De jongens schreven een brief naar de Sint, en vroegen een bepaald spelletje voor de Xbox, en uiteraard – hoe kan het ook anders, hier ten huize? – om Skylanders.

Het was woensdagvoormiddag elf uur. De parking stond overvol, inclusief het ondergrondse stuk. Alle kassa’s waren open, en hadden elk een rij van minstens vijf mensen voor zich. En het overgrote deel van die mensen had een volgeladen kar bij zich. En dan bedoel ik ook volgeladen: vaak meer dan twintig stuks, en grote dozen. Ik stond daar bijna onwennig tussen met mijn drie stuks.

En toen maakte ik me de bedenking: moet dat nu echt? Ofwel zijn er dus veel meer gezinnen met tien kinderen in België dan we denken, ofwel deed iedereen al meteen inkopen voor Sinterklaas, kerst en nieuwjaar, en meteen ook in naam van alle oma’s, opa’s, meters en peters en godmagwetenwie. Maar dan nog.

Als onze kinderen een groot cadeau willen, dan wordt er samengelegd. Dan is dat van verschillende mensen tegelijk. En anders krijgen ze meerdere kleine dingen, zoals een verfdoos, of een puzzel of zo. De Sint brengt voor elk één ding, en dan ook nog enkel hier, niet bij de grootouders. Voor kerst krijgen ze ook van elk één cadeautje. Ik vind het belangrijk dat ze leren kiezen en afwegen wat ze willen, en dat ze de waarde van geld leren kennen. En als ze in het jaar ook nog iets willen (zoals nieuwe Skylanders) dat ze daarvoor dan maar hun verjaardagsgeld of nieuwjaarsgeld moeten sparen. Wat ze overigens ook netjes doen.

Maar blijkbaar zijn er dus mensen die zich echt in de schulden steken om grote en dure cadeau’s te kunnen kopen. Waar kinderen soms amper één blik op werpen, of een half dagje mee spelen, en dat is dat. En als ik die karren zag deze voormiddag, was er absoluut geen sprake van crisis.

Mja.

Het zal wel, zeker?