Geplaatst op

Cache-onderhoud, deel 1

Ik heb nu, omdat ik er tien heb overgenomen van een bevriende cacher die verhuisd is naar Gavere, 40 eigen caches zitten. Dat betekent ook voortdurend onderhoud van die caches: er is altijd wel een potje dat verdwijnt, waarvan het dekseltje kapot is, waarvan het touwtje geknapt is, dat niet goed dicht was en waarvan het logrolletje dus nat is, of dat gewoon vol is. Ja, daar is werk aan, en daarom liggen ook al die caches vrij dicht bij mijn huis. De Sluizen van Gent, dat zijn natuurlijk wel 9 caches die in Gent centrum liggen, en waar ik dan ook minder kom, zeker in de winter. In de zomer vind ik het niet erg om op zaterdag of op een vrije dag de fiets te nemen en even een rondje te rijden. Dat is gewoon fietsen met een doel.

In de winter, echter… En zeker in coronatijden kom ik eigenlijk minder in Gent zelf. Op donderdag moet ik er echter altijd zijn voor Merels blokfluitles, en dan breng ik meestal drie kwartier door in Café Labath en dan nog een kwartiertje – ze sluiten om zes uur – in mijn auto. Ik vind dat niet erg, ik zit dan rustig te lezen. Vandaag gooide ik haar af en reed fluks opnieuw weg, richting Sluizeken. Normaal gezien zou ik dat te voet doen, maar mijn rug werkt echt tegen en ik wou hem niet te veel belasten door gans mijn cachebox – denk: een grote plastic Curver box vol met doosjes, papier, nylondraad, stiften, duct tape, magneetjes, schaar, nietjesmachine – mee te zeulen. Ik dus met de auto tot het Sluizeken, alwaar ik vaststelde dat mijn bonuscache effectief verdwenen was. Maar aangezien er intussen een andere cache in de buurt gearchiveerd is, hoefde ik hem niet op dezelfde, niet zo fijne plaats terug te steken, maar kon ik hem wat dichterbij in een boom steken die over het water hangt. Jawel, ietwat gevaarlijk wanneer het regent en de grond glad ligt, maar daar waarschuw ik dan ook voor.

Enfin, ik was eigenlijk pas tegen zessen terug aan de Poel: ne mens steekt daar tijd in, in het maken en wegsteken van een nieuwe cache. Maar ik amuseer me er wel mee, anders zou ik het niet doen.

Allez, toch weer eentje die in orde staat.

Geplaatst op

Dagje geocaches herstellen

Mooi weer, wel nog wat fris, en dus ideaal om nog eens mijn caches in centrum Gent op orde te gaan stellen. Eentje was verdwenen, twee waren beschadigd en twee waren aan een vers logrolletje toe wegens vol.

Ik zag het niet zitten met de fiets, maar nam fluks de auto en tufte rond. Het leverde een paar mooie beelden uit het Gentse op.

Meteen loste ik nog een multicache in Gentbrugge op, eentje die ik eigenlijk al lang wist, en toen moest ik voorbij de deur van een maat passeren, polste ik even of hij thuis was, en stonden we gewoon gezellig een uur buiten te kletsen. Man, dat mis ik zo hard: gewoon samen een koffie kunnen gaan drinken ergens. Het deed me deugd, maar het was toch nog niet hetzelfde.

Geplaatst op

Nieuwe cache?

Nu veel mensen thuis zitten, verschijnen er overal nieuwe caches. Cachen is misschien niet helemaal coronaproof, maar je zit in openlucht en als je je handen even ontsmet na een cache, is er geen enkel probleem.

Ik wilde eindelijk eens de reeks Sluizen van Gent afwerken met een achtste cache aan het Rabot en een bonus aan, jawel, het Sluizeken. Het liefst werd dat een specialleke maar ik wil eerst zeker zijn dat de cache daar niet telkens weer gevandaliseerd of gepikt wordt, voorlopig is het dus een eenvoudig doosje.

Twee weken geleden was ik die cache gaan wegsteken en ook eentje aan het Rabot. Alleen bleek er in de buurt van het Rabot een andere cache te zitten die ik zelf nog niet had gezien, wellicht een van de vaarcaches. Hmpf. Cache afgekeurd dus. Ik schreef de eigenaars van de verschillende caches in de buurt aan maar kreeg niet echt antwoord.

Vandaag ben ik dus nog eens naar het Rabot gefietst om de cache op een ander plekje te steken. Prachtig weer, en drie verschillende locaties opgemeten voor het geval dat het nog niet oké is. Het Rabot is best mooi, trouwens.

Allez hup, op hoop van zege dat het nu wel oké is. En anders moet ik verder gaan zoeken, letterlijk dan.

Geplaatst op

Geocachen in Gent centrum

Nee, ik heb er geen nieuwe caches ontdekt, al zijn er nog een paar wandelingen die ik nog moet doen.

Maar het is nu al behoorlijk lang dat ik 7 verschillende sluizen in Gent van een cache heb voorzien, met elk een code. De bedoeling was al bijzonder lang om er nog een achtste sluiscache bij te leggen en dan een bonus, eentje die je maar kan vinden al je alle andere acht caches hebt gevonden.De locatie voor die laatste had ik al lang in gedachten: het Sluizeken, en dan meer bepaald het stukje wandelpad langs het water. Daar staat een paar prachtige oude bomen, ideaal voor een cache. Alleen weet ik niet hoe voorbijgangerbestendig die cache daar zal zijn.

Soit, in het prachtige weer ben ik de fiets op gegaan, heb eerst de cache aan de Tolhuissluis vernieuwd – doosje was aan het doodgaan – en ben daarna doorgefietst naar het Sluizeken om daar dus een voorlopige cache weg te steken. Ik wil er eigenlijk iets speciaals van maken, maar eerst wil ik zeker zijn dat de cache daar niet snel verdwijnt. Er is nogal wat passage langs dat wandelpad, en in de zomer zit er ook regelmatig volk te chillen.

Ik fietste verder naar de Sint-Jorissluis aan de Reke om er een nieuw logrolletje te voorzien. Het potje was nog prima, maar het was vochtig van binnen en er zat te veel brol in. Uitgekuist, en verder.

Volgende stop was de Scaldissluis aan de Oude Beestenmarkt, want daar was de cache alwéér verdwenen. Serieus zeg! Ik denk dat ik vorige keer een meter of 5 duct tape heb gebruikt om hem vast te plakken, en blijkbaar zijn er nog steeds mensen die vinden dat ze hem moeten lostrekken. Enfin, poging elvendertig.

De tocht ging verder richting Rabot, want daar wil ik een achtste cache met code wegsteken. Het is geen echte sluis geweest, wel een keersluis, maar het is zo een mooi gebouwtje dat ik er wel de aandacht op wil trekken.

Mooi plekje gevonden, en dan vrolijk naar huis gefietst, zodat ik op tijd was om om vier uur DnD te spelen met Jesse en co.

Yup, fijne en vooral ontspannende namiddag gehad. Lang leve de elektrische fiets!

 

Geplaatst op

Toertje van mijn caches

We moeten binnen blijven om sociaal contact te vermijden, maar tegelijk wel zo veel mogelijk buiten in open lucht vertoeven. Mja, lijkt me ideaal om te gaan geocachen op je eentje of met het gezin, zo lang je dan maar je handen wast na elke cache.

Dit leek me het ideale voorwendsel om vandaag de fiets op te springen en al mijn caches eens aan een onderhoud te onderwerpen: sommige zijn verdwenen, van anderen is het niet zeker of ze er nog wel zijn, en nog andere hebben een nieuw logrolletje nodig.

Ik fietste dus vrolijk naar de Gaardeniersbrug en stelde vast dat de cache aldaar inderdaad pootjes had gekregen. Nieuw exemplaar dus. Dan ging de tocht verder naar de Reke, de Sint-Jorissluis die effectief ook verdwenen was, maar dat was me gemeld. Nieuw exemplaar dus. Ik fietste verder naar de Kasteelsluis en zag dat die nog in orde was, en ging dan de kaai af tot aan de Brusselsepoortsluis die ook nog zat waar hij moest zijn. Langs het Keizerspark ging het terug richting Gentbruggesluis die ook verdwenen was en dus ook een nieuw exemplaar kreeg.

Van daaruit dook ik weer de stad in – vrijwel autovrij, heerlijk – om naar de Oude Beestenmarkt te rijden voor de Scaldissluis. Die cache was er wel nog, maar moest hersteld worden. Ik haalde de duct tape boven en hing die aan een haakje, terwijl ik nog bij mezelf de bedenking maakte dat ik die ging vergeten.

Bon, dwars door de stad naar de Sint-Agnetesluis aan de Coupure, want ook die was gemeld als verdwenen. En effectief, de cache daar zat aan de dop van een paal en die was deze keer met dop en al verdwenen. Komt dat tegen!

En jawel, wat geraadt gij? Mijn duct tape die ik nodig had om een nieuwe cache te fabriceren, hing nog op dat haakje aan de Reep. Allez bon, terug de fiets op, terug naar de Scaldissluis en dan opnieuw naar de Coupure. Cache gerepareerd en dan opnieuw dwars door de stad richting de Wiedauwkaai, want ook daar zat nog een cache die ik wilde nakijken, maar hij zat nog netjes waar hij thuishoort.

En dan fietste ik vrolijk via het nieuwe fietspad dwars door de Wondelgemse Meersen naar het Gaardenierspad en zo verder naar huis. Ik zat aan een goeie 30 kilometer, niet slecht, dacht ik zo.