83 worden, het is niet iedereen gegeven, nee. Sommige mensen, zoals oma, worden meer dan 100 zonder noemenswaardige problemen, anderen, zoals ons ma, sneuvelen veel te vroeg.
Woensdag werd ons pa dus 83, vandaag ging ik hem, zoals elke zondag halen, en we hadden zijn lievelingseten voorzien: mosselen met frieten, en in de namiddag slagroomtaart. Ik had hem gevraagd welke taart hij wilde, en hij had geantwoord dat het hem niet zo veel kon schelen, als er maar slagroom bij was.
Mijn lief is dan de zondagvoormiddag nog naar de bakker gereden en heeft losse taartjes meegebracht, waaronder een Bossche Bol, zo’n grote opengesneden bol met veel slagroom in. Hij had ook al een bus slagroom gekocht, en voor een keertje kon er dus nog extra slagroom bij. Ge hadt ons pa moeten zien blinken!
De jongens zijn allebei op reis, en ook Jeroen en zijn gezin hadden andere verplichtingen, maar Roeland kwam langs voor de koffie, en dat werd best gezellig. We waren dus niet met veel om te ‘vieren’, maar ik denk dat ons pa er best wel deugd van had, ja.
Er is werk aan, aan ons pa, en er zijn vooral veel medische problemen, maar hij doet het toch maar, op zijn eentje in dat grote huis, op zijn 83ste. Ik wou alleen dat hij wat meer bewoog, wat beter voor zichzelf zorgde, zodat we op zondag nog gezellig samen konden gaan cachen. Maar ik vrees dat ik er me stilaan moet bij neerleggen dat hij oud wordt. Als je 83 bent, mag dat al eens, nee?
