Geplaatst op

Lights on Van Eyck

Bart weet waar hij me mee naartoe moet nemen. Hij krijgt als CEO namelijk alle mogelijke uitnodigingen, zoals pakweg de voetbal. Dat is aan mij niet besteed. Alle culturele evenementen daarentegen, daar mag hij me altijd voor uitnodigen. Soms valt dat al eens tegen, op andere momenten geniet ik met volle teugen, zoals hier of hier.

Vandaag waren we op uitnodiging van advocatenkantoor De Groot De Man in de Sint-Niklaaskerk voor een walking dinner en de show van Lights on Van Eyck, een projectie op het interieur van de kerk.

We deden aan netwerken, aten prima, kregen een deskundige uitleg van een Gentse gids en dan in twee delen de lichtshow. Deel een werkte vooral met grote beweegbare panelen op robotarmen, maar daar zag ik niet zo meteen de meerwaarde van de locatie: die werd amper gebruikt. In deel twee kwam dat meer tot uiting en werd er op het volledige interieur geprojecteerd. Knap, maar om eerlijk te zijn was ik niet zo onder de indruk. Ik mag dan misschien een snob zijn, maar als je Klimt gezien hebt in La Base Sous-Marine in Bordeaux, dan weet je pas goed wat zo’n projectie kan doen.

Al bij al een fijne avond, daar niet van, met vooral een gesprek met twee oudere zussen, kunstgericht, de ene een schilderes, de andere een advocate. Amusante conversatie, interessante dames.

 

En vooral: tegen tien uur waren we weer thuis ^^

Geplaatst op

Gezellig zondagje

Ons pa ging vandaag op restaurant met zijn schoonbroers, en dus waren wij onder ons vijfjes. Bart besloot prompt dat hij niet ging koken, maar dat we ergens gingen eten, en reserveerde meteen een plekje in het restaurant onder de stadshal. Alleen hadden we er niet meteen aan gedacht dat het net dan nieuwjaarsdrink was van ’t stad Gent. Niet dat dat erg was, maar het was er wel een beetje druk.

Enfin, we aten er zeer lekker – het beenhammetje is er een sterke aanrader – en genoten van elkaars gezelschap.

Ik wilde om drie uur naar een toneelstuk in de NTG, en er was dus nog net genoeg tijd over om met het hele gezin in het reuzenrad te gaan dat al een hele tijd op de Korenmarkt staat.

Machtig zicht over het centrum, alleen vond ik het niet zo tof dat Bart plots begon te schommelen: hoogtevrees, it’s a thing.

Daarna reden zij weer naar huis, en ik, ik ging netjes op tijd naar de NTG, voor “Familie” van Milo Rau. Maar da’s voor een volgende post.

Geplaatst op

Design Museum

Mijn kinderen zijn van het soort dat graag naar musea gaat. Op voorwaarde dan dat het niet te lang duurt, en dat er ook voor kinderen iets te doen valt.

In het Design Museum loopt weer een nieuwe tentoonstelling, en dus zijn ook de Playmobilfiguurtjes opnieuw opgesteld. Het doet de kinderen rondlopen, zoeken en kijken, en intussen kan je als volwassene ook rustig rondkijken.

De tentoonstelling op het gelijkvloers en de eerste verdieping is Hands on Design, waarbij je ook een inkijk krijgt in de ateliers en het productieproces, gaande van een handtas, een baksteen, een keramieken lampenvoet tot een kano. Bijzonder interessant!

Boven staat dan een overzicht van vooral stoelen, al is die term wat te beperkt, met als centrale figuur Maarten Van Severen. Ook heel knap, maar die had ik al gezien.

Beneden staat er een apart project met een monumentale zetel waar je zonder schoenen in mag, en dat moest je tegen de onze geen twee keer zeggen.

Eerst waren we in Sint-Amandsberg een step voor Kobe gaan oppikken via Freecycle, zodat ze kunnen stoppen met bekvechten over die step hier. Daarna waren we in dezelfde straat als eerder deze week geparkeerd, en kostte me dat liefst 10 euro voor drie uur. Ja slaapwel!

We repten ons naar de Pizza Hut, en genoten er van het pizzabuffet. Altijd een voltreffer, hier. Van daaruit liepen we dus naar het Designmuseum, waar we amper een goed uur binnen waren, eigenlijk, maar dat maakt niet uit. De kinderen en ik vonden het heerlijk.

We slenterden doorheen de kerstmarkt, probeerden tevergeefs ergens de cadeaubon voor de Uitpas in te wisselen voor een echt exemplaar, en liepen de Sint-Niklaaskerk binnen, alwaar we een stapje verder geraakten in de geniale geocachepuzzel Heilig Bonus. Nu moet ik me nog even aan het puzzelen zetten, en hopelijk vind ik dan de cache!

We wandelden verder, en passeerden een kraam met gestreken mastellen, waar blijkbaar een oudleerlinge stond. We namen vier ongestreken exemplaren mee, en ik streek ze dan maar hier thuis, met een stevige kluit boter en een schep suiker.

Tegen half vier waren we thuis, hadden nog een vrij lange namiddag over, en hadden toch alweer een gevulde dag gehad. Zalig toch, vakantie?