Geplaatst op

Griekse Dag

Man, ik heb me gigantisch geamuseerd vandaag! Het was zowaar Griekse Dag in centrum Gent, en ook al geef ik zelf geen Grieks momenteel, mijn collega Lucie kon moeilijk alleen de stadsbus nemen met een kleine veertig leerlingen, toch? Ik stak mijn vijfdes in de studie met een taak, liet ze een uur vroeger naar huis gaan, en gaf ook mijn zesdes de toelating om om twaalf uur naar huis te gaan. Ik heb ze niet horen klagen :-p

Zelf stond ik iets over half acht op de speelplaats, wandelde met de leerlingen naar de Mariakerkse Post, en nam er de lijnbus tot in het centrum. Daar wandelden we tot aan het Sint-Baafshuis (vlak naast de kathedraal) en meldden ons aan. Man, wat een volk! Er waren 1200 mensen, allemaal even enthousiast over Oud-Grieks, en dat voelde fantastisch!

Bon, het verslag over die dag dat ik voor school schreef, met foto’s uiteraard, kan u hier bekijken, compleet met interview voor Radio  1 en een klein interviewtje dat ik zelf van mijn leerlingen moest afnemen. Tsja…

Ik heb dus twee workshops van mijn eigen leerlingen meegemaakt, en ’s middags trok ik naar Sint-Lievens om er heerlijk in de zon te lunchen met mijn bestie Gwen, die zo heel toevallig pedagogisch begeleider Latijn en Grieks voor het GO! is. Daarna liep ik terug naar het Sint-Baafshuis voor een stadswandeling met een officiële gids die ons wees op sporen van de Griekse mythologie in het Gentse stadscentrum. Wijs!

Daarna gingen we allemaal naar de Groenzaal in Sint-Bavo voor de afsluitende finale van de quiz en een speech van Jef Vermassen. En daar voelde ik plots weer stekende pijn in mijn rug, van de soort waardoor ik net niet in paniek sloeg. Ik durfde nog met moeite bewegen, zitten ging niet vlot, en ik moest dus nog terug naar de bushalte, dan de bus, dan te voet tot aan de school, en dan nog de auto in naar de kine. Die had ik, vooruitziend, nog geboekt na de Griekse Dag. Alleen was er zo veel file dat ik de afspraak om half zes niet eens haalde. Geen nood, ik mocht gelukkig ook nog komen om half zeven. En ja, ik werd prompt gesommeerd om het heel rustig aan te doen de rest van de avond.

Allez gij.

Toch wel een beetje een domper op een verder toch wel zalige dag. Als dat tegen dit weekend maar goed komt…

Geplaatst op

Sophietje

Mijn beste vriendin uit het internaat in het tweede jaar. Ik weet niet meer precies wat we allemaal samen hebben uitgespookt, maar het was veel. En gortig, bij momenten :-p

Ik denk dat het intussen alweer twee jaar was dat we elkaar gezien hadden, maar dat stoort dus aan geen kanten: het voelt helemaal zo niet aan. En we kennen nog steeds elkaars familie, elkaars achtergrond, soit, elkaar.

Tegen half twaalf stond ze hier, dronken we een aperitiefje, en tegen twaalven trokken we naar ’t Boneryck, gewoon omdat het daar goed is, en we ongestoord kunnen kletsen. Wat we dan ook deden, over vanalles. En nog meer. And then some.

We genoten tussendoor ook van het eten, maar dat kletsen, dat was blijkbaar eens dringend. Over echt de meest uiteenlopende onderwerpen, van ouders, tot kleedjes van Van Nooten, tot jobs, broertjes, erfeniskwesties, familieperikelen, vakantiedagen, juwelen… Enfin, uitgebreid dus. En weet je? Het heeft immens veel deugd gedaan. Serieus.

IMG_1004

Here’s to us, Fie!

Geplaatst op

Reünie

Vijfentwintig jaar afgestudeerd van het middelbaar, het doet wat met een mens. Vooral ouder zijn, eigenlijk, maar bon.

In al die jaren ben ik niet één keer naar een reünie geweest, maar nu was er nogal wat animo rond op Facebook, en dacht ik: “What the hell, ik wil eigenlijk wel eens weten hoe het met mijn klasgenoten is, en hoe mijn school er nu uitziet”.

Ik trok dus een schoon kleedje aan, nylons, zorgde dat ik er behoorlijk uitzag, en meldde me aan op Sint-Bavo. Instant trip down memory lane, niet te doen.
Ik vond het eigenlijk wel jammer dat we geen rondleiding kregen, ik had eigenlijk wel eens willen zien in welke mate de school veranderd was in al die jaren. Vele dingen zijn identiek gebleven, maar ik weet dat er een ganse vleugel is bijgebouwd, en dat moet wel eens de moeite zijn geweest.

We kregen een aperitief en wat hapjes, en daarna een massa lekkere belegde sandwiches. En intussen zag ik een tiental mensen van mijn klas terug, en stelde ik vast dat we geen van allen onder de tijd hadden geleden, eigenlijk. Misschien zijn het net degenen die wél veel veranderd zijn, die weggebleven zijn natuurlijk, dat kan best. We kletsten, we keken naar een panorama-uitzending over onze reis naar Rome in het laatste jaar, en lachten ons te pletter, ondanks het feit dat we het geluid niet aan de praat kregen.

IMG_2195

Ik ben geen receptiemens, ik ben dus ook niet blijven hangen. Rond acht uur ben ik effectief doorgegaan, samen met Barbara. Mijn beste vriendin in het middelbaar had ik al in een paar jaar niet meer gezien. Vroeger slaagden we er toch min of meer in contact te houden, maar intussen was eigenlijk het leven er wat tussengekomen, u kent het vast wel. Maar het deed deugd haar terug te zien, en for old times’ sake liepen we al kletsend nog eens een rondje van de tuin. Kwestie van ons weer zestien te voelen, en elkaar weer op de hoogte te brengen van ons wedervaren.

Ik ben blij dat ik geweest ben. En meer moet dat niet zijn.