Toen ik gisteren aan Kobe vroeg of hij al fagot had gespeeld, antwoordde hij zonder verpinken: “Ja hoor, terwijl jullie gaan fietsen waren”. Alleen was hij een klein beetje vergeten dat wij hier een aantal sensoren hebben staan, waaronder een geluidssensor, en dat ik dus toch wel redelijk zeker was dat hij dat niet had gedaan.
Had hij dat meteen toegegeven, dan had hij gewoon moeten spelen en was daarmee de kous af geweest. Maar liegen? Nee. Gewoon nee. En dus mocht hij vandaag geen schermen.
Ik ben wel in de lach geschoten toen hij deze morgen beneden kwam.
Ach, zo lang heeft het allemaal niet geduurd, want zijn allerliefste broer kwam heel liefjes vragen, zo rond een uur of zes, of Kobe toch niet mocht spelen, want hij had hem nodig in zijn computerspel. Tsja…