Om eerlijk te zijn ben ik de tel van de dagen een beetje kwijt, en toen Gwen me vanmorgen stuurde of de Golden Gai goed was als restaurant, viel ik uit de lucht. Juist ja, we gingen eten! Maandag zien we elkaar terug bij Sofie en Sepp, maar dat mocht onze ontmoeting onder ons tweetjes niet deren, vonden we.
De Golden Gai is een ramenrestaurant in de Dampoortstraat en blijkbaar dé place-to-be van het moment. Reserveren kan niet, noch binnen, noch buiten op het terras, je moet gewoon langswaaien en hopen op een plekje. Het zijn natuurlijk ook ramen die ze serveren, iets waarvoor je niet meteen drie uur aan tafel zit.
Ik kwam toe om half acht en had geluk: er was plaats aan de bar en ze wilden ons opschrijven voor een plaatsje op het terras, zodra er iets vrij kwam. En dat kwam eigenlijk behoorlijk snel: we hadden net onze – alcoholvrije – aperitieven voor onze neus en een bordje teriyaki kippenvleugels, toen we al mochten verhuizen naar buiten. Ik geef toe: dat was beter, want binnen was het behoorlijk warm en zitten kijken op de afwastoog is nu ook niet meteen bijzonder inspirerend.
Buiten zaten we heerlijk: de temperatuur was fantastisch en het verkeer in de Dampoortstraat is niet zo druk dat het stoort.
We hebben heerlijk zitten kletsen: waar de vorige keer het woord ‘Latijn’ of ‘leerplan’ niet één keer gevallen is, hebben we het deze keer eigenlijk vooral daarover gehad: het werk, de collega’s, de vernieuwing van de leerplannen, de problemen daarrond… Gwen gaf me ook een resem tips over wat ik wel en niet kon doen in de klas met die nieuwe leerplannen, en dat luchtte me wel wat op, ja. En vooral ook wat ik wellicht mag verwachten met de vernieuwing in de derde graad, want ze moeten nu tussentijdse leerplannen schrijven… Zucht.
En het eten? Goh… Gwen had gehoord dat het hier super lekker was, maar we vonden het allebei niet speciaal. We hebben ook geen van beiden de ramen zelf genomen maar een salade, misschien ligt het daaraan? Het dessert was overigens wel zeer lekker, vond ik, maar allemaal met lactose zodat Gwen het bij een theetje hield.
Maar het werd wel een zeer fijne avond voor ons beiden, we hebben daar duidelijk allebei nood aan. Juist omdat we elkaar al zo lang en zo goed kennen, kunnen we ook alles tegen elkaar zeggen. We kennen elkaars familie door en door, maar we kennen ook elkaars werk echt wel door en door en daarover kunnen en mogen we ook oeverloos tegen elkaar zagen, iets wat je tegen collega’s niet altijd kan, en al zeker niet tegen je partner.
Yup. Er gaan nog veel van die etentjes volgen…
