Het reisbureau was nog enthousiast over de laatste dag: “Geen haast vandaag, jullie vliegen met een avondvlucht vanuit Montréal naar huis toe. Breng de voormiddag nog door in Québec of rijd meteen door naar Montréal om daar nog te lunchen en/of shoppen. Lever de huurwagen in en check-in voor de terugvlucht.”
In de praktijk liep dat even anders, want je wordt verondersteld drie uur op voorhand op de luchthaven te zijn voor een transatlantische vlucht. Dat betekende al rond een uur of twee, en het was nog drie uur rijden van Quebec naar Montréal. Dat resulteerde in een ontbijt bij ons op de kamer om half negen, met pak en zak, want het gewicht in de valiezen moest verdeeld worden. Ik was al veel vroeger wakker, zodat ik al de auto gaan halen was en nog snel een labcache aan een muurschildering had opgelost.
Tegen half tien lieten we Quebec alweer achter ons, om drie uur te rijden richting Montréal. Er werd duchtig geslapen in de auto…
Maar we wilden dus om twee uur in de luchthaven zijn en we waren rond half één aan Montréal zelf, zodat we de autostrade afreden en gingen eten in Little Italy, een wijk die we niet gezien hadden. Dik in orde, een klein Italiaans restaurantje waar precies iets ging gebeuren wegens een tafel voor veertig man gedekt buiten. Wij zaten gelukkig binnen in de koelte…
Kwart voor twee zaten we in de auto, kwart over twee was onze trouwe PRNDL goedgekeurd en liepen we de luchthaven binnen.
Je moet er zelf inchecken: zelf je boarding pass uitprinten, zelf je bagagelabels uitprinten en bevestigen, zelf je valiezen op de band zetten. En dus ook zelf nog wat gewicht verdelen, want ze waren behoorlijk streng, die machines.
Soit, al bij al gingen we bijzonder vlug door het systeem, zodat we nog meer dan twee uur zaten te koekeloeren. Maar ik zocht en vond een nieuw bandje voor mijn Apple Watch, Merel vond zowaar een fanmagazine over Taylor Swift, en allemaal hingen we wat rond en viel het nog mee.
En de vlucht? Ook die viel bijzonder goed mee, bijna twee uur korter dan in het heengaan, en ik heb zelfs een dik uur geslapen. En vooral: ik voelde me zo fris als een hoentje! Mocht ik me altijd zo voelen na een vlucht, ik had er geen probleem mee. Zelfs geen greintje misselijkheid, ik snap het zelf niet.
Al bij al een zeer aangename manier om de reis af te ronden.