Toen ik Merel daarstraks ging ophalen in de creche, had ze haar kousenbroek niet aan, en hing haar bodytje open. Ha ja, want ze waren die dag met een paar van de oudere peuters begonnen met potjestraining, en ook Merel had zich bijzonder geInteresseerd betoond, dus hadden ze haar maar erbij genomen.
Ik kreeg dus de vraag om in het vervolg hemdjes aan te doen, en eens voor pamperbroekjes te zorgen, in plaats van gewone pampers.
Trots gaf ik thuis Merel ook een potje, waar ze prompt op ging zitten. En daar duidelijk van genoot, bekijk maar de foto van de dag.
Na vijf minuten ging ze eraf, zonder resultaat, en deed ik haar weer een pamper aan. En tien minuten later wilde ze opnieuw op dat potje. Ik liet haar doen, en deze keer was er wél wat te zien: ze had niet alleen geplast, maar ook een kakje gedaan. Tot haar eigen grote consternatie. Want dat kon niet, dat mocht niet! Potjes waren voor pipi, en daar was nu ook kaka! Ze panikeerde bijna, en ik kwam niet meer bij van het lachen. Arme kleine meid!
Pas toen we samen het potje gingen legen in het toilet, was ze er gerust in. Mama had haar uiteraard ook gerustgesteld over de kaka, en haar flinke gedrag uitgebreid geprezen, en toen zag ze het weer volledig zitten.
Ik denk dat ik morgen maar eens om van die pamperbroekjes ga. Want geef toe: uit de (dag)pampers zijn, het zou zalig zijn!
