Ik ben er eindelijk weer eens geraakt, met die fotoboeken. De bedoeling is dat ik elk half jaar, in de grote vakantie en in de kerstvakantie, een fotoboekje maak, zowel voor ons, als een exemplaar voor Nelly en ons pa. Merel zit er ook regelmatig in te bladeren, en die vindt dat de max.
Alleen was het er deze keer zo precies niet van gekomen. Enfin, al hele tijd eigenlijk feitelijk, want ik had er nog geen van 2015 én 2016. Ik heb me daar in de vakantie nu eens aan gezet, en het lastige is niet zozeer het lay-outen van het boekje zelf, als wel het doorploegen van de tonnen en tonnen foto’s die ik blijk te nemen. Apart valt me dat zo niet op, maar als ik er dan zo eens doorga…
Enfin, de boekjes zijn er eindelijk! En het is vooral heel mooi om te zien hoe de kinderen jaar na jaar opgroeien en veranderen…
