Gisteren waren we bij ons ma, en ik vond haar echt wel zwak op haar benen. Ik zou vooral niet graag hebben dat ze op een bepaald moment valt, en niet meer recht geraakt. Ons pa is wel ergens in huis, maar die zit vaak voor lange tijd beneden, en ’t is niet alsof ons ma nog luid kan roepen, en ons pa is zo al zo doof of een kwartel.
En dus ging ik rondkijken voor een alarmknop. Die bestaan in verschillende soorten en maten, maar zijn meestal met een ganse installatie via je telefoonkabel, en ik wilde die knop het liefst nog vandaag. Uiteindelijk kon ik kiezen om nog snel tot aan Partena te gaan aan de Ghelamco, maar mijn voet doet echt wel pijn, en eigenlijk feitelijk mag ik niet met de auto rijden. Een andere optie, die me langs alle kanten werd aangeraden, is de Zembro: een stijlvolle zwarte armband die echt vanalles kan – zowel alarmknop die belt naar de opgegeven nummers, als plaatsbepaling via GPS (voor dementerende patiënten) en nog wel een paar dingen. Grote nadeel: pokkeduur, als in 400 euro aanschaf, en dan een abonnement van 10 euro per maand. Mja… En toen bleek iemand die ik ken voor Zembro te werken, en kan je dat ding een maand op proef krijgen. Hmmm, als ik heel eerlijk ben, denk ik niet dat we hem een maand zullen nodig hebben… Maar bon, na een hoop over-en-weergetweet werd de armband al meteen volledig op ons ma ingesteld, en is Bart hem voor me gaan halen in de buurt van het station. Op dit uur door de drukte, dat zag mijn voet niet zitten. En daarbij, ik moet straks nog de presentatie doen van het Sidney Galevenement van de rugby. Daar kan ik een barkruk vragen, maar dan nog…
Enfin, ik ga dan daarna, zo tegen half tien, richting Zomergem, zodat ik ons ma in haar bed kan helpen, zoals gisterenavond. Ik ben een pak geruster dan, en ze kan de hulp eigenlijk wel gebruiken. Zij vindt het natuurlijk onzin, dat ik daar speciaal voor afkom, maar het is zowat het enige dat ik voor haar kan doen, en ik voel me zo al zo machteloos…
Enfin, benieuwd naar die Zembro. Het ziet er in elk geval schitterend uit.