Geplaatst op

Pedagogische studiedag

Het is waar, meestal ben ik niet zo enthousiast over de pedagogische studiedagen op school. Vaak is het gewoon een hele dag vergaderen, een enkele keer is het meer teambuilding, zoals het kanovaren waar we zo fan van zijn.

Deze keer was het ook een atypische studiedag, vond ik: hij stond in het teken van zelfzorg voor de leraars. Oh? De directie had Vonk en Visie ingeschakeld, en ik geef toe dat ik er eerst heel er sceptisch tegenover stond. Maar de inleidende speech bleek al een schot in de roos: die mens wist duidelijk waarover hij sprak en snapte wat de besognes van een leraar waren.

Ik had ingetekend op de workshop “Zelfzorg”, maar ik had evengoed kunnen inschrijven bij “Timemanagement” of “Onverstoorbaar vriendelijk lesgeven”.

We zaten door omstandigheden met nogal veel volk in deze workshop, maar dat stoorde eigenlijk niet, en ik was verbaasd door sommige van de inzichten die ik ervan kreeg. Maarten haalde vaak voorbeelden uit zijn eigen leefwereld aan en deed me vooral veel nadenken. Af en toe was het misschien wat wollig en weinig praktisch, maar ik vertrouw op de zes nieuwsbrieven die nog zullen verstuurd worden voor meer praktische handgrepen.

Wat ik overigens zeer knap vond, was dat de lesgever gewoon afweek van zijn standaard lesplan toen hij merkte dat we als team echt wel met bepaalde problemen zaten die zelfzorg als leerkracht een beetje in de weg zaten. Hij nam de tijd om die problemen onder woorden te brengen, te verzamelen, te benoemen, en zelfs dat deed eigenlijk al deugd.

Het heeft me aan het denken gezet, en ik ga proberen iets liever voor mezelf te zijn. Geen idee hoe lang ik dat zal volhouden, maar bon, het is een begin.

 

Geplaatst op

Half Mereldagje

Nee, geen halve Merel, wel een half dagje. Merel had vandaag namelijk pedagogische studiedag en was dus thuis. Ik was dat niet, tenminste niet tot één uur ’s middags. Gelukkig had Bart zijn agenda herschikt en was hij thuis met onze dochter. Hij ging normaal gezien ook koken, maar ik had haar ervan gesproken om eventueel samen te gaan eten in Villa Ooievaar, mijn vaste vrijdagse lunchplek, en uiteraard wilde ze liever op restaurant gaan.

Iets over één waaide ik dus binnen, en daar zaten ze al, mijn grote liefdes. Ik moest verschrikkelijk lachen met Gwendolyne, een van de vrijwilligers die er helpt: “Oh, is dat uwe man? Goh, ik vond dat al zo ne knappe man! Maar zeg het hem niet hé!”

We aten op het gemakje, en toen reed Bart naar huis met het restorestje – want het was zoals altijd veel te veel – en reden Merel en ik door naar de Ikea. We hadden namelijk nog wat extra borden nodig, ik wilde nog zo’n houten rolgordijnplank – ik kan het echt niet beter uitleggen – voor in de zetel en een vloerbeschermer voor in de game room. En uiteraard was er nog massa’s andere brol die we mee hadden, zoals gewoonlijk. En was er ook taart in de verder vrij lege eetzaal van de Ikea.

We repten ons naar huis en pikten Kobe op om hem naar Evergem naar de fagotles te voeren, en meteen reden we ook nog even door naar de Zeeman voor nieuwe leggings en een onesie en zo.

Thuis is ze dan meteen gezellig onder een dekentje in de zetel gekropen, helemaal happy. En ik helemaal moe :-p

 

 

Geplaatst op

Oeps

Hmm. Blijkbaar had ik compleet over het hoofd gezien dat Merel vandaag een pedagogische studiedag had. Vrijdag was er een mail binnengekomen van het secretariaat van de lagere school waarin dat gelukkig nog even vermeld stond, want anders had ik haar deze morgen gewoon naar school gestuurd.

Ik moet lesgeven en ook Barts dag zat al volgepland. Beetje probleem dus. In het ergste geval had ik haar maar meegenomen naar school en in de leraarskamer geplant. Ha ja, wat moet ik anders doen?

Gelukkig had Sandra van Feija mijn verzuchting op Facebook gelezen en mocht ze daar gaan spelen de hele dag. Sandra moet op maandag niet werken, nog die chance. En er zal zeker nog wel een dag komen dat ik dan kan overnemen, zonder problemen.

In de voormiddag hebben de meisjes een gans parcours gebouwd, en in de namiddag trokken ze naar de Blaarmeersen om daar met andere vriendinnetjes af te spreken.

Oef.

Dat plannen, dat loopt toch nog af en toe eens fout in mijn hoofd.

Geplaatst op

Pedagogische studiedag, alweer

Nee, niet ene van mij, wel nog eentje van Merel. Die leren daar nogal bij zeg, die juffen en onderwijzers in het lagere…

Enfin, ik moest lesgeven tot twaalf uur, Merel mocht dus mee naar Barts kantoor. Het is soms wel handig als je de baas bent, eigenlijk feitelijk. Ze heeft er braafjes zitten lezen, tekenen en computer spelen. En om half één stond ik bij hen en zijn we met ons drietjes in een brasserie in de buurt iets gaan eten. Geen hoogstaande kost, wel best eetbaar.

Bart verdween weer naar kantoor en wij reden naar huis, want straks vertrekken de jongens en ik naar Roanoke, de jongerenlarp. Ik heb er zin in, maar het is wel weer een eindje rijden en we moeten onze spullen nog inpakken.

Geplaatst op

Pedagogische studiedag

Tsja, pedagogische studiedagen, die zijn zeker en vast nuttig, dat kan ik als leerkracht alleen maar bevestigen. Maar als ouder vloek ik er ook wel eens op, ja, want vind dan maar eens opvang.

Bart kon zich gelukkig vrijmaken – het stond ook al even in de agenda – om bij Merel te blijven, en meteen moest ik me ook geen zorgen meer maken over het eten ’s middags: ik moest gewoon maar mijn voeten onder tafel steken, net als de jongens.

Meteen daarna verdween Bart weer naar zijn kantoor, maar het was wel een pak van mijn hart dat ik me geen zorgen hoefde te maken over Merel.

De rest van de dag was dan ook heel chill, ik moest enkel nog Wolf naar en van de rugby halen.

Dank je, liefje!

Geplaatst op

Vakantiegevoel

Merel had vandaag een pedagogische studiedag, maar gelukkig moet ik op woensdag niet lesgeven. We maakten er, zoals ze zelf achteraf zei, een soort vakantiedagje van. Allez ja, ik werkte wel een paar uur voor school, maar eigenlijk viel dat best mee.

Ze mocht lang tv kijken, we namen samen een lange douche, haar haar kreeg een haarmaskertje, en daarna deden we boodschappen en kookten we samen. En in de namiddag maakten we aardbeienijs, een grote kom fruitsla, en stond er brood te bakken, terwijl Kobe met een vriendje aan tafel zat voor een groepswerk voor Nederlands.

We zongen, we dansten, we kookten, en genoten van een meisjesdagje. Meer moet dat soms niet zijn.

Geplaatst op

Pedagogische studiedag

Was ik vorig jaar nog opgetogen over de studiedag, dan viel dat dit jaar eigenlijk serieus tegen. Ik begon nochtans met een open geest aan het onderwerp: sanctiebeleid en het vierladenmodel. Maar al snel werd duidelijk dat de grijze muis vooraan ons geen oplossingen ging aanreiken. Ze legde het principe uit aan een tempo waarin zelfs mijn zesdejaars in slaap zouden gevallen zijn. Met opdrachtjes en hypothetische uitgangspunten, en niks concreets. Een leraar stelde halverwege dan ook de vraag: “Gaan wij hier vandaag iets mee bereiken? Een concreet uitgewerkt sanctiebeleid, of in elk geval een stevige aanzet? Zullen wij hier maandag mee kunnen werken?” Nee dus. Een andere collega bolde het zelfs compleet af en ging in de gang iets anders doen.

Zonde van de tijd, die we zoveel beter hadden kunnen gebruiken. Maar er was gelukkig wel soep om elf uur, en een hele goeie koude schotel als middageten.

De namiddag zal geen cadeau geweest zijn voor de lesgeefster van dienst, want we waren allemaal nogal tegendraads, maar zij wist wel helder en concreet uit te leggen wat het M-decreet nu eigenlijk inhoudt, en dat op een niveau waarbij we ons tenminste geen kleuters hoefden te voelen. Zij kreeg dan ook een welgemeend applaus.

Maar al bij al heb ik de dag toch achter me gelaten met een behoorlijke dosis frustratie. Jammer, jammer.

Een minder negatief verslag met foto’s is hier te vinden.