Acta Diurna de muliere ludenti
Dat dat lang geleden was, van die gevulde paprika’s. Merel had het nog nooit gegeten en wist al helemaal niet dat we een ovenschotel hadden met het recept erop. Allez ja, strikt genomen is dat voor gevulde tomaten, maar bon.
Maar ze probeerde wel om een deftige foto te nemen, met tips voor kadrering en zo.
Op donderdag heb ik om 12.05 uur al gedaan met lesgeven, en ik had voor een keertje kunnen afspreken met mijn lief om te lunchen. Hij had de Koevert op Wondelgem gekozen, en dus zat ik daar netjes kwart over twaalf. In de schemer. Hoezo? Wel, hun elektriciteit was uitgevallen, en ze kregen hem maar af en toe aan. Ze hadden al een aantal klanten weggestuurd, maar blijkbaar kennen ze er Bart, en wij konden blijven. Ik had dan ook een plaatsje aan het raam uitgezocht :-p Nog een chance dat ze koken op een gasvuur dus. Enfin, de lunch was lekker maar bijna haastig te noemen, want ik moest om half twee al in Sint-Amandsberg staan, voor een hoognodige knipbeurt.
Aansluitend reed ik in de regen naar Oostakker-Lochristi, pikte in het passeren een fijne geocache mee, en waaide er de Brantano binnen. Voorlopig loop ik nog steeds met die laars rond en met één paar schoenen dat de exact goeie hoogte heeft, maar ik hoop dat ik toch misschien wel ne keer ooit weer gewone schoenen zal kunnen dragen. Platte schoenen, welteverstaan, zeker in het begin. Hmpf. Ik vond een paar lelijke maar warme Kickers in bordeaux daim voor 36 euro, en stelde me daarmee tevreden. Ik passeerde wel nog eens langs de Cassis/Paprika, en vond daar dan weer de max van een kleedje voor nu, en zelfs een kleedje voor Merels communie. Happy me!
Ik belde mijn man op, en reed naar de Weba. ’t Is al meer dan een jaar dat ik een nieuwe zetel wil, maar het komt er maar niet van. Vorig jaar in de kerstvakantie had ik samen met de kinderen een model uitgekozen, en lo and behold, een jaar later hadden ze die nog steeds! Ik hoefde hem zelfs niet aan te wijzen: Bart passeerde er, en zei: “Die!” Ja dus.
We kozen nog samen de exacte opstelling, de kleur en de stofsoort, en dat was dat. Op een half uur geregeld. Moet dat daarvoor zo lang duren??
Enfin, ik waaide nog even langs de houthandel voor de vlekproblemen op ons parket, kreeg bijzonder goeie raad en dure producten, en reed huiswaarts. Al na zessen, nota bene.
En toen moest ik noodgedwongen nog het koor afzeggen ook, want door al mijn gehoest zou er van zingen toch niks in huis komen, en ik had sowieso toch al bijna geen stem meer. Bleh.
Het is eigenlijk lang geleden dat ik hier nog een recept heb gezet, stel ik vast. Tijd om daar verandering in te brengen! In de vakantie moet ik namelijk alle dagen koken, en dan is er nood aan wat afwisseling, natuurlijk.
In het boekje “Uit de pan en de wok” van Weight Watchers vond ik op pagina 69 een recept voor kokosvis: heel simpel, zeer lekker, en amper 9 propoints.
Benodigdheden voor vier personen:
* 140 g ongekookte basmatirijst
* 500 g pangasiusfilet (I know, begint er niet over :-p )
* 1 eetlepel citroen- of limoensap
* 400 g sugar snaps (zoete bonen) of peultjes
* 1 rode paprika
* 1 gele paprika* 1 mango
* 1 eetlepel olie
* 250 ml groentebouillon
* 100 ml kokosmelk
* 2 eetlepels geraspte kokos
* 1/2 koffielepel paprikapoeder
Werkwijze:
* Kook de rijst.
* Spoel de pangasiusfilet af en dep deze droog. Besprenkel met limoensap, kruid met peper en zout en snij in blokjes.
* Was de sugar snaps en de paprika’s. Verwijder de zaadlijsten en snij in blokjes.
* Schil de mango en snij het vruchtvlees in blokjes.
* Verhit de olie in de wok, bak de pangasiusfilet ongeveer 5 min. en leg opzij. Bak de sugar snaps en de paprika’s in het braadvocht ongeveer 2 min, blus met de groentebouillon en kokosmelk, en laat zo’n 7 minuten sudderen.
* Schep de vis en de mango met de geraspte kokos erdoor en verwarm kort mee. Breng op smaak met zout en paprikapoeder. Serveer met rijst.
Goedgekeurd door de kinderen, en echt lekker. Smakelijk!
Vandaag had ik echt geen zin om te koken, maar ik wilde ook niet zomaar iets binnenspelen, en er waren ook nogal wat restjes die op moesten. Of die ik toch uit de koelkast wilde doen verdwijnen.
Enige gemakzucht bracht me ertoe om wat ajuin en paprika te snipperen en in een pan te gooien, daar nog de overgebleven prei in ringen bij te gooien, en even te laten stoven. Oh, en nog een half bakje champignons die ook stonden te verpieteren. Ik gooide er acht ontdooide scampi bij, sneed een drietal lente-uitjes in ringetjes, en gooide dat er ook nog bij, samen met een stevige scheut passata. Het rook fantastisch, maar omdat het nogal weinig ‘body’ leek te hebben, dacht ik: “Ik doe er snel wat letterspaghetti in, dat kookt toch snel!” Niet dus. Blijkbaar moeten die dunne fijne lettertjes toch ook wel een tiental minuten koken… Zeker als je dat niet in water doet, maar in een zacht sudderend sausje. Het water liep in mijn mond, maar ik moest wel degelijk wachten. Enfin, uiteindelijk alles afgewerkt met peper, zout en een scheut lichte room, en ik verzeker u: het heeft gesmaakt! En het was zelfs voldoende voor nog een keertje, als dat niet mooi meegenomen is!
Soms moet het hier rap gaan qua koken, en dus raadpleeg ik mijn “Gezond Koken in een Handomdraai” van de Weight Watchers. Al bladerend viel mijn oog dit keer op de pasta met geroosterde groenten, en dat leek me dus wel iets: ik kan dat op voorhand klaar zetten, en op het moment zelf in de oven schuiven.
Eigenlijk is het simpel: je snijdt rode ajuin, paprika, courgettes en knoflook in stukken, doet er wat zongedroogde tomaatjes bij, besprenkelt alles met de olie van de tomaatjes, en roostert dat twintig minuten in de oven, nadat je er nog salie hebt op gestrooid.
Intussen kook je pasta naar smaak.
Je roert beide flink door elkaar, doet er wat groentenbouillon en light roomkaas bij, en that’s it.
Goedgekeurd door de kinderen, snel klaar, en bijzonder lekker. Voor hen had ik er nog gehaktballen bij gebakken, maar eigenlijk is dat dus aan geen kanten nodig. Een aanrader, en met de juiste hoeveelheden te vinden op pagina 98, voor 8 propunten per persoon.
Ik zat te bladeren in het ‘Gezond Gezin’ boek van Weight Watchers, en kwam een snelle Thaise curry tegen. Ideaal, dacht ik. Alleen hou ik niet zo van varkensvlees, en verving ik dat door kip. Ik maakte een boodschappenlijstje op voor Bart, en zag het volledig zitten.
Alleen bleken de krielaardappeltjes die hij meegebracht had, geen ‘natuur’ te zijn, maar reeds gekruid met chili en zo. En vond ik nergens mijn groene currypasta terug, terwijl ik er zeker van was dat ik er staan had (ik heb ze drie dagen later gevonden, uiteraard). Oh, en waren de kerstomaatjes bijna op. Ach ja, het ging sowieso wel lekker zijn, daar was ik gerust in. En ik kreeg gelukkig wel gelijk. Het ziet er totaal anders uit dan op de foto in het boek, maar minstens even lekker, vermoed ik.
Wat zit erin? Kip dus, bouillon, kokosmelk, voorgekookte krielaardappeltjes, lente-uitjes, kerstomaten, paprika en citroensap. Het is een kwestie van wokken, dus effectief klaar binnen het kwartier.
Te vinden in ‘Gezond Gezin’ op pagina 230, 5 propunten per persoon. Van Weight Watchers, uiteraard.
Ik had nog een massa rijst over van gisteren, en dus kocht ik vandaag een rode paprika erbij, en maakte met nog wat andere ingrediënten uit de koelkast een ongelofelijk lekkere, en super simpele maaltijd.
– een dikke ajuin
– een rode paprika
– een handvol champignons
– drie eieren
– peper en zout
– gekookte rijst
– olijfolie
Ik heb eerst de ajuin gesnipperd en in wat olijfolie in de pan gebakken. Intussen sneed ik de paprika in stukjes, en gooide die er effenaan bij. Idem voor de champignons, eigenlijk. Toen alles zowat gebakken was, gooide ik de drie eieren erbij, en roerde alles flink door elkaar tot de eieren stolden. Dan kon ook de rijst erbij, en ook die werd nog even stevig meegebakken. Ik heb het geheel afgekruid met peper, zout, en provençaalse kruiden, en dat was dat.
Ik dacht nog: “Ha, prima voor vandaag, en wellicht ook voor mij voor morgen. Of ik vries een portie in.” Maar dat was duidelijk buiten Merel gerekend: die heeft vlot een halve pan naar binnen gespeeld, ik dacht echt dat ze buikpijn ging krijgen. Maar nee hoor: “Nog een beetje, mama?” En dan zeg je geen nee, natuurlijk. Een aanrader!
Een simpel eenpansgerecht (je moet wel de rijst in een aparte pan koken, dat wel) uit dat nieuwe favoriete boekje ‘Uit de pan en wok’ van – hoe kan het ook anders? – Weight Watchers.
Ossenhaas, massa’s gele paprika, een lepel tomatenpuree, wat bouillon en appelsiensap, rijst, paprikapoeder en gehakte pistachenootjes: samen maakt dat een heerlijk gerecht, voor amper 7 pp per persoon. Heb ik al gezegd dat ik fan ben van dat nieuwe boekje? Het recept vind je op pagina 35, btw.
Ha ja, want als ik aan de Weight Watchers begin, dan doe ik het meteen goed!
Ik heb vandaag een recept genomen uit het basiskookboek 365 Dagen pagina 33. Zoals altijd heb ik uiteraard een paar wijzigingetjes aangebracht: de kinderen houden niet van pikant, dus geen pepertje, alleen paprika. En aangezien ik de hoeveelheid verdubbeld heb, zit er naast de groene paprika ook een gele paprika in.
De kinderen vonden het lekker. Niks speciaals, maar wel lekker. Het vult in elk geval zeer goed, ugh. En ze hebben geen moment doorgehad dat ze eigenlijk vis aan het eten waren :-p
