Ik was net aan het koken met Xavier – ik moet geen les geven op vrijdagmiddag – toen de telefoon ging: de lagere school. Dat ze even wilden melden dat Kobe daarnet keihard tegen een paal was geknald, dat zijn gezichtje dik stond, en dat ze papieren voor de dokter gingen meegeven, indien nodig. Of ik hem moest komen halen? Ik hoorde Kobe in de achtergrond zeggen dat dat niet nodig was, dat het wel ging lukken.
Bon, dat was dat, dacht ik.
Tot hij tegen kwart voor vier thuiskwam, en ik toch wel wat verschoot. ’t Is dat een foto niet 3D is, want het was toch wel erger dan het op foto lijkt.
Zijn lip stond helemaal dik, maar dat is het minste: een lip heeft niet veel nodig om op te zwellen.
Zijn linkerkaak stond ook helemaal dik, maar dat zie je nauwelijks op de foto, tenzij je echt begint te vergelijken met de andere kant, net zoals zijn oogkas.
Zijn neus had uiteraard stevig gebloed, maar wat me toch iet of wat zorgen baarde, was de bovenkant van zijn neus, daar waar een bril zou staan. Die stond namelijk ook helemaal dik, en dat zou eventueel kunnen wijzen op een interne bloeding. Dus toch maar richting dokter. En het eerste wat die zei, was: “Hmm, ik ga toch even in zijn neus kijken, want ik zou niet willen dat er daar een bloeding en vooral een zwelling ontstaat”. Gelukkig was er niks aan de hand, maar mijn zorg was dus niet onterecht.
Zij zei wel dat we hem, in het kader van een hersenschudding, elke twee uur moesten wakker maken, maar dat heb ik het kind niet aangedaan. Ik kreeg hem al met moeite wakker rond elf uur, en toen was hij behoorlijk grumpy omdat ik hem uit zijn slaap haalde.
