Geplaatst op

Jef Neve op Jazz Ronse

Bart kreeg via via een uitnodiging voor een VIP aperitiefconcertje van Jef Neve in Ronse. Uiteraard zeiden we niet nee.

Zodus zaten we vandaag om elf uur op de hoogste verdieping van een gebouw in de straat van Nelly haar appartement, om daar toch wel redelijk van mijn sokken geblazen te worden door Jef Neve.

Ik wist natuurlijk wel dat die man kon spelen, er is een reden waarom hij zo bekend en geliefd is, en ik kende bijvoorbeeld zijn versie van Synrise van Goose wel, maar zijn passie is ongeëvenaard. Zoals die man van zijn piano houdt, zoals die man van zijn muziek houdt, zoals die man emotie kan leggen in zijn verhaal… Want dat is wat hij doet: hij schetst kort het verhaal van zijn compositie en vertelt dan datzelfde verhaal met zijn muziek.

We bleven heel eventjes op de receptie en gingen toen naast het Centrum van de Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde iets eten op een terras. Ja, zalig weer vandaag!

Tegen drie uur waren weer thuis, een fijne ervaring rijker.

Geplaatst op

Geocachen in Oudenaarde

We hadden het vorige week al vastgelegd: vandaag zouden Véronique en ik gaan geocachen. De exacte locatie was te bepalen al naargelang het weer: bij goed weer ergens op het platteland, bij slecht(er) weer in een stad, zodat we op tijd kunnen vluchten. Een blik naar buiten volstond om een stad vast te leggen, met name Oudenaarde, want daar waren nog wel wat te loggen caches en vooral ook een aantal labcaches.

Véro zag dat meteen zitten en nam ook Peter en plusdochter Sofia mee voor een gezellige namiddag. Maar zo zag het er in het begin niet uit: net toen ik aanzette, begon het te druppelen, en de hele weg naar Oudenaarde lang was het aan het gieten. Maar echt, gieten als in: rij wat trager want ge ziet niet waar ge rijdt. Ik dacht al: waar ben ik aan begonnen? Maar toen ik in Oudenaarde parkeerde vielen de laatste druppels, en toen klaarde het op. Ik had nota bene mijn zonnebril niet mee en heb de hele namiddag lopen pieren.

We wilden een multi afwerken die uiteindelijk meer dan vijf kilometer bleek te zijn, met onder de baan een hoop tussenstops van labcaches. We hebben wel veel bijgeleerd over Oudenaarde, Véro was wég van het kleine begijnhof en het Tacambaroplein, en we hadden echt een fijne namiddag, die eindigde zonder de uiteindelijke cache te vinden – mijn telefoon was plat, en de batterij van Véronique, waar ik op gerekend had, bleek een kapot kabeltje te hebben.

Maar we hadden er alle vier deugd van, de zon scheen en het voelde echt aan als vakantie.

Geplaatst op

Tachtig: hiep hiep hoera voor Nelly!

Jawel, mijn schoonmoeder wordt vandaag gewoonweg tachtig! Ze is niet goed ter been meer – heeft een rollator nodig – en heeft veel pijn door een spierziekte, maar ze is wel nog steeds de oma van de kinderen en we zijn blij dat ze er is!

Vandaag had ze ons uitgenodigd om te gaan eten bij Paul de Pierre in Maarkedal, eventjes rijden voor ons maar vlakbij voor haar.

Bart ging haar samen met Wolf en Merel in de nieuwe auto oppikken, ik kwam achter met Kobe en mijn vader.  Hij was, tot mijn plezier, ook uitgenodigd en was strak in pak met strikje en een cadeautje vol chocolade en snoepgoed.

Het eten was, zoals altijd, meer dan in orde.

Ze had gevraagd voor een familiefoto en die namen we buiten in de zon bij het afscheid nemen. Yup, een mooie groep, toch?

De kinderen reden allemaal met Bart mee naar huis, wat mijn pa en ik de gelegenheid gaf om, nu de regen eindelijk gestopt was en de zon meer dan scheen, nog een paar caches te zoeken in Oudenaarde. Ver mochten we niet gaan want hij had zijn kostuumschoenen aan ^^

We hadden er een vrij gewone, dan een mooie aan het water en dan een virtuele in het kleine begijnhof van Oudenaarde, mij totaal onbekend maar wel echt mooi.

Een mooie dag, voorwaar.

En dan nu mijn valies maken, want we vertrekken morgenvroeg naar Frankfurt voor 5 dagen en ik moet er nog aan beginnen. Tsja.

Geplaatst op

Adriaen Brouwer in het MOU, ofte Museum van Oudenaarde

Bart weet dat: als hij een uitnodiging krijgt voor iets cultureels voor ons beiden, dan zal ik zelden nee zeggen.

Vanavond was dat een VIPavondje op uitnodiging van KBC voor de expo rond Adriaen Brouwer. Het begon al goed met een ontvangst in de prachtige Volkszaal in het stadhuis van Oudenaarde.

En dan nam een begeesterde gids ons mee voor anderhalf uur uitleg door de relatief kleine, maar zeer intense tentoonstelling. Anderhalf uur, en nog had ik het gevoel dat ze ons aan het rushen was. De werken van Brouwer zijn niet groot, maar stuk voor stuk pareltjes. Als je dus zelf gaat, zorg dat je een gids of op zijn minst een audiogids krijgt: het is meer dan de moeite waard. Meermaals werd herhaald dat Rubens maar liefst 17 werken van Brouwer aankocht omdat hij fan was, en ik kan best begrijpen waarom. De uitdrukkingen van de gezichten zijn fantastisch, maar ook bijvoorbeeld de lichtinval op kruiken, of de kleine details. Zo zit er een in veel van zijn werken gewoon ergens iemand te kakken, gene zever.

Het inleidende filmpje trouwens niet overslaan: de projectie is prachtig gedaan!

Zowel  Bart als ik namen meerdere foto’s, en dan doe je het werk eigenlijk geen eer aan.

Een van de grappigste werkjes is die waarin een papa duidelijk tegen zijn zin het poepje van zijn kind afveegt. Die uitdrukking: zalig!

In het terugwandelen van de Lakenhalle – het gebouw naast het stadhuis, er intussen mee verbonden door een nieuw stuk, en machtig knap gebouw – passeerden we langs de wandtapijten, en de gids begon spontaan uit te leggen aan het handvol mensen dat ook bleef kijken.

Na afloop kregen wij nog een heerlijk staand diner, en dat was al helemaal de kers op de taart.

Maar geloof me, ook zonder het eten is dit echt wel de moeite waard. Volgens de gids en de tentoonstelling kan Adriaen Brouwer vlotjes naast Rubens en Rembrandt staan, en ik vermoed wel dat ze gelijk hebben. In elk geval is de tentoonstelling op zich een sterk staaltje van de curator: om al deze werken bijeen te krijgen: chapeau!

Geplaatst op

Zwadderkotmolen

Zoals elk jaar gingen we dit weekend eten met de familie van Barts ma: wijzelf en Barts broer met gezin, haar ongetrouwde broer, en haar jongste broer met diens twee kinderen en 3 kleinkinderen. Een mooi groepje dus: 11 volwassenen, 3 grote kinderen en 5 kleine(re) kinderen.

Nelly was een tijd geleden nog eens in de Zwadderkotmolen geweest in Oudenaarde, en zag dat het daar goed was. Ze had dan meteen gevraagd of er plaats was vandaag, maar blijkbaar is er op zondag enkel een uitgebreide brunch voorzien in een grote chique feesttent. Dat ding, dat is enkel in naam een tent, en ik vermoed dat het vooral een Belgische oplossing is: er was geen vergunning voor een permanent gebouw, maar een ’tijdelijk’ gebouw zoals een tent moest wel kunnen. Nu, het is duidelijk dat het ding nooit afgebroken wordt, en dat hoeft niet: de muren zijn van hout, alleen het dak is van een zeer stevig soort canvas, en ook de inrichting is permanent.
Enfin, Nelly had dat goed gekozen, want er was ook een tuin mét speeltuin bij, en het eten was, prijs/kwaliteit, zeer goed.

Huisaperitief met hapje
~
Soep
Koud vis- en vleesbuffet
~
Keuze tussen een warm vis- of vleesgerecht
met bijhorende garnituren en sauzen
~
Dessertbuffet met mokka 

Wijnen en water inbegrepen 
€ 59,00 pp

Concreet zag er dat als volgt uit, met oesters, een halve kreeft per persoon, een bijzonder uitgebreid buffet, en een dessertbuffet waarvoor je graag een tweede maag zou willen.

Veel te veel gegeten, alweer.

Intussen speelden de kinderen vooral buiten, want het was gelukkig niet aan het regenen, al zag het er bij momenten behoorlijk grauw uit. En binnen voelde het eigenlijk vooral aan als bij een trouwfeest, want de tent zat vol, maar dat stoorde aan geen kanten: het was er ruim, lekker, en meer dan genoeg gelegenheid om te praten.

IMG_3142

IMG_3145

Yup, fijne middag gehad. En ik voor het eerst weer met hakken, en dat deed verdomde deugd.