Orthodontist
Er waren enkele misverstanden rond de afspraken bij de orthodontist, en toen ik daarvoor belde, kreeg ik een afspraak voor Merel vandaag om 8.10 uur. Op die manier kon ze de orthodontist zelf zien (en niet een van de assistentes) en ging ze nauwelijks lessen missen. En ik moet maar beginnen lesgeven om 10.10 uur, ook voor mij kwam dat dus wel goed uit.
De orthodontist was formeel: “Oeh die zit slecht!” Dat ging dus over de tand in haar verhemelte, want die gaat serieus moeten opgeschoven worden en daar is momenteel ook geen plaats voor. Het stevigere orthodontische werk dus.
Ook bij de andere tand fronste hij, want die duwt effectief op een andere wortel. Hij is wel ook al zichtbaar en de operatie mag dus echt geslaagd genoemd worden.
Het is nu kwestie van beide tanden nog wat tijd te geven om verder uit te komen, en eind augustus wordt dan haar beugel geplaatst. Het zal ook een kwestie van jaren zijn, maar zoals haar tanden nu staan, is geen beugel geen optie. Simpel.
En als ik zie welke stralende glimlach haar broer heeft, dan weet ik dat het het waard is.
Merel onder het mes
Zoals eerder gezegd, moest Merel geopereerd worden: op zich geen grote operatie, het gaat om het vrijleggen van twee tanden, zoals ze dat noemen. Concreet boort de stomatoloog twee gaten doorheen het kaakbeen naar de tanden die zich niet vanzelf een weg banen naar waar ze thuishoren. Op die manier krijgen die een logische, vrij moeiteloze doorgang en zouden ze zelf moeten indalen. Als ze doen wat ze moeten doen dus.
We stonden met Merel om zeven uur deze morgen in het ziekenhuis, en ietsje later had ze haar bedje op de kinderafdeling: kinderen krijgen voorrang. Ze was immens zenuwachtig, maar dat begrijp ik best.
Samen gingen we nog naar de lift en naar de deur van het operatiekwartier, en daar nam ik afscheid van mijn muisje: er mocht maar een van ons twee mee binnen, en dan kon ik beter gaan lesgeven, dacht ik zo. Ik heb les van 9.30 uur tot 12.55 uur, en Bart kon bij haar blijven. Enfin, ook dat is relatief: hij mocht bij haar blijven, goed ingepakt, tot in de operatiezaal tot ze sliep en vloog dan buiten om te wachten tot ze terug was op de verkoeverkamer (yup, het Nederlandse woord voor recovery).
Toen ik om één uur een berichtje stuurde dat ik naar het ziekenhuis kwam, kreeg ik het antwoord dat ze intussen alweer thuis waren. En jawel, hier lag een klein hoopje versuft te wezen in de zetel. Veel pijn had ze – nog – niet want ze heeft de nodige pijnstillers binnen. Maar er zitten dus twee gaten in haar mond, toegeplakt met een soort rubbertjes om de doorgang zo lang mogelijk open te houden.
En toen was er ’s avonds al paniek: het rubbertje op haar verhemelte was al losgekomen! Ik belde naar de chirurge, maar zij stelde ons gerust: dat was niet erg, die tand ging er wellicht toch zeer snel doorkomen, dat vormde geen enkel probleem. De andere tand, dat zou wel fijn zijn mocht dat iets langer blijven.
In elk geval was Merel toch wat gerustgesteld en probeerde ze alvast iets te eten.
Ik voorzie nog behoorlijke moeilijkheden, om eerlijk te zijn…
365 – 17 februari 2023 – CT-scan voor Merel
366 – 14 mei 2020 – beugeltijd
Beugel
Al sinds begin 2014 weten we dat Wolfs mond te klein is, dat zijn tanden lastig doen, en dat hij wellicht een beugel ging moeten dragen.
Ondertussen zitten we een heel pak verder, maar is hij nog steeds niet al zijn melktanden kwijt. Hij heeft er nog twee stuks, om precies te zijn.
In juni was hij met Bart naar de orthodontist geweest voor een compleet onderzoek en foto’s van gebit, schedel en kaak, en vandaag mocht ik even gaan luisteren wat daar de conclusies van waren. Ik zat vooral met open mond naar de software van de orthodontist te kijken: die 3D beelden waren schitterend om te zien! En vooral heel handig om uit te leggen.
Want niet alleen staan Wolfs snijtanden boven- en onderaan naar binnen gekeerd, en staat de rest ook redelijk scheef, hij heeft blijkbaar ook een diepe beet. “We spreken van een diepe beet als de voorste tanden ver over elkaar bijten. In sommige gevallen bijten de ondersnijtanden in het verhemelte en dit kan op termijn tot onherstelbare schade leiden.” Waar de rest nog een esthetische zaak is, kan dit wel echte problemen opleveren. Die beugel is dus ook écht nodig.
Enfin, het zal nog niet voor sebiet zijn, want eerst moet hij naar de tandarts om die twee koppige melktanden te laten trekken, en dan is het even wachten tot de definitieve tanden zijn doorgebroken.
Maar binnen afzienbare tijd zitten we dus met een beugelbekkie. Kan gebeuren.