Acta Diurna de muliere ludenti
Zo’n goeie 50 geocaches zelf liggen hebben, dat vraagt wel wat onderhoud, ja. Vandaag was het stralend weer en dus ging ik de fiets op om een heel rondje te herstellen. En een paar nieuwtjes te plaatsen ook, ja.
Ik fietste langs het fietspad van Gaardenier tot Blauw Brugje en fietste nog een heel eind verder tot aan Malem, en dan via de Groene Vallei terug naar huis. Behoorlijk wat kilometertjes, maar man, ik heb genoten!
Dat het wel een bezigheid is, zo die caches onderhouden.
Ik had weer een melding gekregen van een van mijn caches: dat die open en bloot op de grond lag en zelfs helemaal nat. Vreemd, want ik had die nog maar net gerepareerd. En een ander uit het reeksje hadden ze niet gevonden. En een derde bleek verdwenen want ze hadden het draadje wel gevonden.
Mooi weer vandaag, en dus alsnog op de fiets gesprongen en even tot in Mariakerke gefietst, dat is maar vijf kilometer. Die ene ‘verdwenen’ cache lag nog mooi op zijn plaats, de andere cache bleek eigenlijk ook nog op zijn plaatsje te zitten, maar ze hadden een oud, verdwenen potje gevonden van inderdaad zeker een jaar geleden. Dat was effectief in slechte staat. En die echt verdwenen cache was inderdaad verdwenen, ik vond enkel nog het dopje terug. Ook hersteld dus.
Meteen een mooie middagactiviteit in een park, je moet dat zo bekijken, anders kom ik toch te weinig in de buitenlucht. Tsja…
Het nadeel aan caches wegsteken, is dat je er soms wel wat onderhoud aan hebt. Als in: die rotdingen verdwijnen regelmatig, soms door vandalisme, soms door snoeiwerken of soms omdat mensen ze in het water laten vallen. Allez ja, toch bij mijn sluisreeksje.
Nu heb ik een ganse reeks weggestoken in het park Claeys-Bouüaert voor school: 6 gewone + een bonus. Die worden vlot gevonden, maar eentje daarvan, een bescheiden boomklimcache, blijft verdwijnen. Ofwel zijn alle mensen die die boom inklimmen, nogal lomp, ofwel is er iemand die het grappig vindt om hem telkens weg te halen.
Nu moest ik hem dringend in orde zetten, want ik had al onder mijn voeten gekregen dat hij te lang onbeschikbaar stond en dat ze hem gingen archiveren. Vandaag moest ik Kobe ophalen na een slaapfeestje bij een vriendje en kon hij meteen aapje van dienst spelen. Ha ja, want ik kan die cache echt niet zelf ophangen, daar heb ik een van de jongens voor nodig.
Daardoor liepen we heel even in het park rond, zaten Merel en Kobe in dé klimboom en kon er ook even op het speeltuintje gespeeld worden. Meteen goed voor een fijne frisse neus.
Dat het vroeg was deze morgen: om kwart voor acht stond ik al in Gentbrugge in de Fordgarage: tijd voor jaarlijks onderhoud en keuring. Het ging een uurtje of twee duren, en ze hadden niet meteen een reservewagen, maar ik mocht gerust een fiets lenen.
Ik had mijn boek mee en dacht eerst van gewoon te blijven zitten suffen en lezen, maar het zuurstofgehalte in zo’n garage lokt nu niet meteen jubelkreten uit, dus ging ik na een kwartier of zo toch in op het fietsaanbod.
Wel, ik kan u verzekeren, als ge gewoon zijt van elektrisch rond te hotsen, is zo’n gewone, zware fiets niet ideaal. Ugh. Maar ik geraakte probleemloos in het atheneum Gentbrugge, waar Sofie al lang weer ter plekke was en ik gerust mocht langswaaien voor een korte babbel – ze hebben binnenkort doorlichting en dus nog veel werk – een koffie en eens rondneuzen wat er allemaal veranderd is in al die jaren sinds ik er weg ben.
Ik moet toegeven, ik ben wel jaloers op hun nieuwe leraarskamer: groot en licht, en met een nieuwe keukenblok. Daar kunnen wij alleen maar van dromen… En toen ben ik ook nog even wat foto’s gaan nemen van mijn oude lokaal dat ik ooit geschilder heb, en waar ik nog steeds trots op ben.
Er zijn echt nog knappe hoekjes, zoals de traphallen.
Maar toen was het kwart over negen en had ik nog wel wat tijd te doden. En het is niet alsof er al ergens een terrasje open was om me daar te zetten lezen. En wat doet ne mens dan? Geocachen, toch? Er waren gelukkig nog een paar caches in Gentbrugge die ik nog niet gedaan had, maar eentje moest ik laten voorbijgaan wegens onder een loopbrug en dus veel te laag voor mijn rug.
En toen kreeg ik een telefoontje: dat mijn remblokken en remschijven ook moesten vervangen worden, maar dat dat wel eventjes langer ging duren, en net iets duurder worden ook. Hmpf. Enfin, nog twee uur langer rondfietsen en wandelen, lezen en zoeken, en in totaal 900 euro kwijt.
Om 11.58 uur kreeg ik een smsje dat mijn auto klaar was, en dat de garage gesloten was van 12 tot 12.45 uur. Maar echt, serieus??? Ik ben toch teruggefietst en gelukkig was er een vriendelijke jongeman die nog net niet gaan eten was en die me kon helpen.
Ik was pas terug in Wondelgem om kwart voor één, bijna drie uur later dan geanticipeerd, en ik had uiteraard geen eten klaar staan, laat staan boodschappen gedaan. Ik heb de kinderen in de auto gepropt en ben naar ’t Kolleke gereden, waar ze duidelijk nog steeds de beste frietjes van de omtrek hebben.
Daarna zijn we nog even langs school gepasseerd om mijn lesrooster op te halen, en daarna langs Wolfs werk om een extra scherm op te halen dat anders toch in de container ging belanden.
En toen vond ik het welletjes voor vandaag en hadden we een zwemmetje wel verdiend.