Geplaatst op

Wijs.

Dat is het dus geworden, de nieuwe naam voor Netlash-bSeen: Wijs. En ik vind dat persoonlijk vree wijs. (Voor het hoe en waarom van de nieuwe naam moet u op het Wijsblog zijn, en wel hier.)

Er werd meteen een uitgebreid feest gegeven voor de klanten, met receptie, walking dinner, en verrassingsoptreden van Absynthe Minded. Jawel. Ook vree wijs.

Als vrouw van de CEO (man, wat haat ik dat predicaat!) heb ik de hele avond aan zijn zijde gestaan: de gasten begroeten, korte babbels slaan, vriendelijk glimlachen. Ik zou bijna zeggen: ‘Sois belle et tais-toi’, maar ik ben in geen van beiden vreselijk goed :-p

Het eten was -alweer- zeer lekker, de bediening vlekkeloos, toch voor zover ik kon zien. En passant ben ik er ook in geslaagd Bart een en ander te doen eten, want dat was de hele dag lang nog niet gelukt, door zowel drukte als stress, vermoed ik. Daar heeft hij een vrouw voor, zeker?

Om tien uur trad dan Absynthe Minded aan, voor een zeer gesmaakt mini-concert van een nummer of vijf. Ze hebben twee nieuwe nummers gespeeld van de CD die in mei uitkomt, en ik moet zeggen, het was dik ok. Mooi. Live komt de viool er wel beter uit dan op CD, en daar geniet ik van.

In elk geval vond ik het een zeer geslaagde avond. Mijn voeten vonden dat een beetje minder, maar dat had ik er wel voor over.

Wijs.

Toch wel.

Geplaatst op

Personeelsfeestje

Het feestje van gisteren was nog niet helemaal verteerd, en we mochten vandaag alweer feesten. Met zo’n honderd man. Jawel.

Netlash-bSeen wilde zijn laatste dag onder die naam vieren met een groot personeelsfeest. Eigenlijk vooral omdat de dag daarna tóch een groot bedrijfsfeest werd gegeven voor de nieuwe naam, en dat de gigantische luxetent er dan tóch al stond, met alles erop en eraan. En dat het niet zo evident is om een deftig feest te geven met eten en al voor honderd man, zonder in het trouwzalencircuit te verzeilen.

Een feestje dus.

personeelsfeest2

Uitgebreide receptie, zeer lekker eten, bijzonder lekkere chocoladetaart als dessert, en dan casinospelen. Er stond een pokertafel, een blackjacktafel, en een roulette. En om het allemaal wat spannender te maken, had iedereen veertig eenheden speelgeld gekregen. Degene die op het einde van de avond het meeste geld had bijeengekregen, kreeg een grote fles Bollinger, en vooral ook 250 échte euro’s aan FNACbons. Al eens de moeite om voor te spelen, nee? De pokertafel werd meteen bezet, en daar ging ook het meeste geld om, zodat daar ook de latere winnaar te bespeuren viel.

personeelsfeest1

Er werd gespeeld, gedronken, gekletst en gedanst. En om middernacht werd er ook een einde aan gebreid, want er moest de dag nadien wel degelijk gewerkt worden, en trouwens ook gefeest. Maar daarover morgen dus meer.

Geplaatst op

Trots

Ik weet wel dat het bon ton is om op zijn kap te zitten, en dat hij wellicht nogal arrogant kan overkomen, maar ik ben trots op mijn ventje, als hij om 6.40u in De Ochtend op Radio 1 zit, en dan ’s avonds nog naar Brussel kletst om daar in Reyers Laat zijn opwachting te maken.

Het zijn lange dagen, op die manier.

En hij mag dan misschien wel graag in de media komen, en vooral ook weten hoe hij ze bespeelt, maar hij werkt er hard genoeg voor ook. Zes jaar geleden bestond zijn bedrijf uit twee man, hijzelf inbegrepen. Nu zijn ze met rond de zestig. De eerste die zegt dat hij niks doet voor de economie, mag zelf eens werkgever worden van zestig man, op zes jaar tijd.

En ja, daar ben ik trots op, ja. Dat is wel de mijnen, hé!

Geplaatst op

Debat bij Netlash-bSeen

Deze post werd origineel geschreven voor en gepost op Gentblogt, waar u trouwens ook de foto’s van Max Van Hemel vindt.

Netlash-bSeen, een webbedrijf aan de Voorhavenlaan, vond dat het een tegensignaal moest geven tegenover de staking. Niet dat CEO Bart De Waele iemand het stakingsrecht ontzegde, maar hij vond dat er andere manieren zijn. Zoals in dialoog treden.

Daarom organiseerde hij deze voormiddag een debat met hemzelf en zes medewerkers, met als moderator Karel Van Eetvelt van Unizo. Een echt debat werd het uiteindelijk niet, eerder een informatief gesprek tussen de twee partijen aan tafel, waarbij vooral geluisterd werd naar de mening van de tegenpartij. Van Eetvelt was ook eerder deelnemer dan moderator, want hij nam vaak ook zelf een stelling in. Een echt debat zat er sowieso niet in, omdat er niemand was vanuit vakbondskringen, of iemand die echt voor de staking opkwam. Dat was ook niet direct de bedoeling, dixit Bart De Waele: hij wilde eerder een positief signaal geven, namelijk dat er andere manieren zijn om protest te uiten dan het ganse land plat te leggen.

Karel Van Eetvelt bevestigde dat: hij vertelde dat verschillende media hem gecontacteerd hadden met de vraag of zij ergens een foto konden nemen van hem met een deurwaarder bij een stakingspiket. Kwestie van de twee partijen keihard tegenover elkaar te zetten. Van Eetvelt weigerde dat: hij praat vaak en veel met de vakbondsleiders, alleen zijn dergelijke gesprekken niet sexy genoeg voor de media. Uiteraard vormen zij tegengestelden aan de basis, maar uiteindelijk proberen ze telkens weer tot een vergelijk te komen, en zijn er meer positieve gesprekken dan negatieve.

Ook vandaag was er weinig pers aanwezig, omdat een dergelijke positieve actie geen mooi artikel oplevert, laat staan knappe foto’s. De deelnemers waren nochtans positief: er werd gesproken over pensioenen, en wat de grotendeels jonge mensen hierover dachten. De generatiekloof met de babyboomers kwam aan bod, net als De Waeles stokpaardje: de loonindex.

Was het een verhelderende discussie? Nee. Was het een positief signaal, zonder afbreuk te willen doen aan de idealen waarvoor de stakers actie voeren? Ja.