Geplaatst op

Hij is terug!

Jawel, onze Nazgûl is terug!

Gisteren kwam er een berichtje op Facebook: “Dag gudrun ik kan jou geen privé bericht sturen maar mijn buurman van de kineastlaan heeft 2d geleden een verloren poesje eten gegeven en opgevangen. Je kan hem bellen Erik c . Hopelijk is het jou poesje. Gr. Martine”

Ik heb meteen die persoon gebeld, en hij bleek inderdaad een kat te hebben gevonden die volledig aan de beschrijving voldeed. Blijkbaar zat hij zondagmorgen om half zeven schabouwelijk te miauwen op de vensterbank van een huis op het einde van de straat. Die mens heeft hem binnengepakt, véél eten gegeven en goed verzorgd. Hij wachtte tot er flyers of zo kwamen, en anders ging hij volgende week naar de dierenarts om de chip te laten lezen.

Om half acht ben ik dus met de kinderen – Wolf was niet thuis – naar het einde van de Kineastlaan gewandeld, bij een zeer aangename mens die trouwens de vader van een collega bleek te zijn. En jawel, Nazgûl wist niet goed wat te denken, maar het was wel degelijk hij. Dat werd vooral duidelijk toen ik zijn naam riep en hij onmiddellijk bij mij kwam. Erik had hem niet opnieuw durven buiten laten omdat het evengoed een binnenkat kon zijn die op straat gevaar liep.

Ik ben die mens in elk geval bijzonder dankbaar. Ik heb Nazgûl dan in mijn armen genomen en ben met hem over straat naar huis gewandeld, ik wilde hem niet in een kattenmand steken.

Oh man, zo blij dat hij terug is! Zo’n wijze, lieve, toegankelijke kat hebben we eigenlijk nog nooit gehad.

Geplaatst op

Nazgûl lusu

Sinds vrijdagmorgen hebben we onze Nazgûl niet meer gezien… Hij is anders een redelijk trouw beestje dat echt veel binnenligt bij ons, vooral overdag, en dat heel erg vasthangt aan zijn eten. Maar nu is hij dus al een paar dagen niet meer te bespeuren, en ik maak me echt wel zorgen.

Roepen helpt niet, met zijn eten rammelen ook niet – en dat zegt al veel – en een kattenbak om buiten te zetten heeft hij niet. Zowel de jongens als ik zijn de naburige straten al gaan aflopen om te kijken of hij niet toevallig aangereden zou zijn zoals Saruman, en Wolf heeft ook onder alle struiken en dergelijke gekeken. Morgen ga ik eens bij de buren aanbellen of ik niet in hun tuinhuis mag gaan kijken en zo.

Intussen heb ik ook een bericht op Facebook gezet in Wondelgem Leeft, en dat wordt eigenlijk vrij goed opgevolgd.

Niet gedacht dit hier ook ooit te moeten zetten, maarre… Sinds vrijdagmiddag is onze jonge gecastreerde en gechipte kater Nazgûl niet meer thuis gekomen. Het is een bijzonder sociaal beestje, we vrezen dat hij ergens binnen zit. Volledig zwart met kleine witte keelbles, niet bijzonder groot.

Mocht je weten dat hij overreden is of dat hij verloren gelopen is: graag een seintje. Hij wordt gemist.

 

Ik hoop nu vooral dat hij ergens bij een asiel of dierenarts wordt binnengebracht, zodat ze zijn chip kunnen lezen.

Hmm.

Ik mis mijn beestje.

Geplaatst op

“De hond heeft mijn huiswerk opgegeten!”

Bovenstaande titel is een eeuwenoude smoes, maar in mijn geval is het ooit waar geweest. Enfin, het waren – gelukkig – nog niet ingevulde examens, en Catullus zat er ’s morgens vroeg bijzonder schuldbewust bij te kijken, in zijn stapel papiersnippers, maar bon, het gebeurt dus echt.

Dat Nazgûl soms denkt dat hij een hond is, dat wisten we ook al lang. Maar deze morgen moesten we echt lachen. Wolf was tijdens het ontbijt nog even zijn chemie aan het overlopen, en zijn papieren lagen dus gewoon op tafel. Nazgûl kwam naast hem op de stoel zitten en viel, jawel, die cursus aan. Niet alleen in een typische kattenpoging om die cursus met zijn pootje op de grond te trekken, nee, hij viel echt aan en beet in het papier.

En toen kon ik het niet laten om toch nog snel een filmpje te maken ook, ook al was hij het tegen dan bijna beu…