Dat het een hectische dag was vandaag, en dat mijn voeten pijn doen. En vooral: dat het toch echt wel serieus veel geregend heeft vandaag. Serieus jong, moest dat nu?
Het waren namelijk jeugdfinales van de rugby: 1800 spelertjes van gans België, tussen vijf en vijftien jaar oud, mét ouders/trainers/begeleiders. We mogen dan wel een superdeluxe clubhuis hebben, zoveel volk kunnen we écht niet accommoderen, zeker niet in de regen. Gelukkig waren er zeer veel tentjes en luifels, en zat de sfeer er toch in. Ik ben toegekomen met de kinderen iets na negen, en ben dadelijk beginnen werken. Zelfs mijn eten – een pakje frieten en een croque – heb ik opgegeten terwijl ik aan de kassa zat, en ik ben pas gestopt toen ook de jongens hun medaille hadden gekregen, zo rond een uur of vijf. Ik was compleet pompaf zeg.
Maar ik denk dat het goed was. Nee, ik weet eigenlijk wel zeker dat het goed was.
Een zicht op het zenuwcentrum: het secretariaat van de rugbybond, dat alle scores bijhield en het wedstrijdschema opstelde.
Er was zelfs een verkoopsstand. Wolf kon niet weerstaan aan een schattig mini rugbyballetje van Gilbert.
Twee mensen van de rugbybond, vrolijk aan het afzien in de striemende wind.
Matchke van onze U7s.
Een overzicht van de paraplu’s
Gelukkig hadden veel clubs hun eigen luifeltjes mee.
Zicht op ons mooie, maar natte clubhuis
En dan het omgekeerde zicht: vanuit datzelfde clubhuis dus.
